Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rozhulał się wietrzyk polny
przegalopował wąwozem,
zawadiacki i swawolny
targnął bukiem, przygiął brzozę.

Zakręcił młyńca na stawie
już przeczesał łany zboża,
fikołka zrobił na trawie
zatańczył jak dziewka hoża.

Wpadł do lasu pobliskiego
zaplątał się wśród gałęzi,
ulatując wreszcie z niego
speszony jakby z uwięzi.

Jeszcze spojrzał zło wróżebnie
wspiął się szybko ponad lasem,
i oddalał się niepewnie
poświstując sobie czasem.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Już po pracy więc zajrzałem
dzięki Oxy za ocenę,
wyobraźni wiatr złapałem
i wykorzystałem wenę.

Serdeczności:)))
Żywot huraganu

Hej, runął halny wietrzną lawiną
ze szczytów Tater ku dolinom,
siklawą prysnął, sosną cisnął,
jak oszalały strach!

Hej, gdy przewieje na wskroś człowieka,
to dusza z wichrem mu ucieka,
wiatr nerwy szarpie jak na harfie,
dygotem bólu drga!

Hej, pędzi oślep, huczy równiną,
rozjarza obłęd, co już minął,
ryczy ponuro ponad chmurą,
jękiem granitu gra!

Hej, kiedy wpadnie dziki do morza,
gdy wciągnie fale w dyszne nozdrza,
jak tabun koni – nim utonie,
rozbucha żywy sztorm!

Hej, ta bujawa wichru i wody,
zerwanie duchów z pęt przyrody,
duszę zapieni, krew utleni,
serce rozhuśta w dzwon!


Pozdrawiam także najserdeczniej.
Oxy.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję że wiersz czytałaś
też przesyłam serdeczności,
miłe słowa tu dodałaś
sprawiają wiele radości:)))
fruuu (:(: dzięki za uśmiech
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Już po pracy więc zajrzałem
dzięki Oxy za ocenę,
wyobraźni wiatr złapałem
i wykorzystałem wenę.

Serdeczności:)))
Żywot huraganu

Hej, runął halny wietrzną lawiną
ze szczytów Tater ku dolinom,
siklawą prysnął, sosną cisnął,
jak oszalały strach!

Hej, gdy przewieje na wskroś człowieka,
to dusza z wichrem mu ucieka,
wiatr nerwy szarpie jak na harfie,
dygotem bólu drga!

Hej, pędzi oślep, huczy równiną,
rozjarza obłęd, co już minął,
ryczy ponuro ponad chmurą,
jękiem granitu gra!

Hej, kiedy wpadnie dziki do morza,
gdy wciągnie fale w dyszne nozdrza,
jak tabun koni – nim utonie,
rozbucha żywy sztorm!

Hej, ta bujawa wichru i wody,
zerwanie duchów z pęt przyrody,
duszę zapieni, krew utleni,
serce rozhuśta w dzwon!


Pozdrawiam także najserdeczniej.
Oxy.
Chuligani taki halny
zejdzie lawą, zerwie strzechę
jakiś dziki nienormalny
wyje jakby miał uciechę.

Przeszedł lasem oszalały
zawrócił szerokim kołem,
wiatrołomy pozostały
bez skrupułów jest żywiołem.

Serdeczności:)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...