Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

płomieniu samotny
jestem

płomieniem świecy rozpalona
malujesz twarz pastelami
nie moją

subtelny blask niepokoju
jutrzenka delikatna
lękliwa w sieciach mroku
palcami drżącymi
nie moją

świt gasi gwiazdy
rozdziera ciemną martwotę
przy twarzy stęsknionej
oddechem ciepłym
tak dobrze

Opublikowano

Takie wiersze są o wiele bardziej przejmujące, jeśli źródłem cierpienia nie jest całkowicie metafizyczne poczucie samotności. Coś się zdarzyło, albo coś się dzieje złego i musimy się z tym uporać. Ślad zdarzenia powinien znaleźć się w wierszu, powinien być czytelny.

Opublikowano

Wandziu,
to są lęki egzystencjalne we mnie,
zagubienie, beznadzieja, osamotnienie,
kiedyś, jedna z moich licznych narzeczonych mówiła o mnie
do swoich koleżanek, że "ten psychol skrycie cierpi i kocha mnie nad życie",
to jak mam się czuć?
a najlepiej bym się czuł jakby moim osobistym tatusiem
był Fryderyk Nietzsche - mój idol ukochany,
ale jestem sierotą i nic już tego nie zmieni,
więc cierpię z duszą melancholią rozdartą,
dziękuje Wandziu,
jacek

Opublikowano

Wandziu,
miłe to było bardzo,
ja w swoim kochaniu smutku mam jednak
cały czas w pamięci pewną myśl Spinozy,
"smutek jest dla człowieka przejściem
od stanu większej doskonałości do mniejszej",
mam tylko nadzieję, że zanim wyczyszczę się z doskonałości
zupełnie, zdążę wcześniej, na szczęście umrzeć,
jacek.

Opublikowano

Jacku, znowu coś smutkiem powiewa, zostaw Spinozę niech śpi spokojnie,
tylko, skąd wziąłeś ten cytat i w jakim kontekście jest użyty - co uważa za doskonałość
Spinoza?

i dlaczego akurat chciałbyś za tatusia F.Nietzschego, nie wystarcza pozostawiona po nim
filozofia,
może pocieszy Cię choć troszeczkę,
że czasem może mogłabym być tutaj twoją "tatusią"
:-)

Opublikowano

Fly,
Spinozę wyrwałem sobie z trzewi,
taka myśl zmarłego kołata mi w głowie,

jeżeli chodzi o Fryderyka,
no tak, musi wystarczyć,
ale to był taki fenomenalny człowiek
i tylko przy okazji filozof nieprzeciętny,

moją "tatusią"?
no nie Fly,
to byłoby profanacja kobiecości!!!
taka jak Ty dziewczyna, może być
tylko siostrą moją cudowną /o szczegółach możemy
porozmawiać na privie/,

miło mi było,
nawet bardzo,
dziękuje Fly,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Pewnie Fryderyk nieraz się przewracał w grobie,
mądrość nierówna ogółowi, a ogół mądrości,
I tak sobie myślę, że człowiek człowiekowi nierówny,
chęć myślenia jest ważna, jak dobra jest myśl.

Nie chcę wnikać bardziej to co napisałeś w komentarzu,
wolałabym, żebyś usunął swój komentarz, a ja swój

W twoim wierszu jest subtelność i łagodność
i to jest ładne, jak zachowanie godności
wobec czyjejś intymności.
Ja to tak sobie interpretuję. Czy to coś o tym?
Wróciłam do wiersza, bo zamyśla niebanalnością przekazu.

Pozdrawiam
Opublikowano

Fly,
zrobisz jak zechcesz oczywiście ale ja jestem zdania, że człowiek
nie powinien za sobą zacierać śladów,
napisaliśmy to co napisaliśmy - niech już zostanie,
pies drapał Fryderyka wiszącego na szyi dorożkarskiego konia,

natomiast to, że podoba Ci się mój wiersz to już inna bajka,
i ładnie o tym piszesz,
więc sprawiasz mi przyjemność
i Ci za nią dziękuje,
zwyczajnie i po ludzku, ale z uśmiechem na buzi,
pozdrawiam Fly,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




cóż, lirycznie, ale mam wrażenie, że niektóre z ozdobników bardziej powinny zostać usunięte z tego przemawiającego obrazka. Troszkę pozamazywałem u góry, ale dopiero w ten sposób ukazała mi się treść. Widzę jak kobieta zapaliła świecę na noc, a ta rzuca cień na ściany (całe malowanie pastelami można tu odnieść przecież do świecy) no więc kobieta wspomniana czeka, a w finale pojawia się i partner. troszkę naciągnąłem pewnie, zdrówko,
Jimmy
Opublikowano

też to widzę,
rachunki od roku nie płacone bo facet pije na umór
a żona zagrała pechowo w kasynie gry pewnego bohatera niedawnej afery,
z tego powodu pracownicy zakładu energetycznego co nie znają litości
odcięli rano prąd,
więc kobieta wchodzi do pokoju, zapala gromnice co była w domu od lat
i ukazują się ściany malowane ręką zaprzyjaźnionego malarza,
malowane na kolory pastelowe więc w domu robi się weselej,
gromnica oświetla ścianę nad kanapą a tam śmieje się z portretu w złoconych ramach ciotka
zofia leduchowska z birbaumów,
i jest już fajnie a na to fajnie wchodzi pan domu, mocno zawiany ale w cudownym humorze,
żona pyta mena czy zje on kartofle z powidłami,
na to mąż odpowiada, że owszem zje,
z przyjemnością,
a jak się zenobiuszu dzisiaj czujesz,
na to mąż odpowiada: jest helenko dobrze,
i to byłoby na tyle,
o czym przekonywał nas wybornie
profesor mniemanologii stosowane, niezapomniany jan tadeusz stanisławski,

i później oni wyszli na podwórko zobaczyć czemu w komórce nie ma węgla
i tam przy trzepaku leżał częściowo nieżywy pan leon, sąsiad z parteru,
więc pan zenobiusz oblał go wodą z kałuży i mimo tych krynicznych zabiegów
leżący....
ale to już napiszę później do pamiętnika kapitana M./pozdrawiam Cię kolego/.
i żegnam się z gestem,
na zdrówko,
jacek.

ps.
w wersji minimalistycznej /to w nawiązaniu do podwyżek w armii/,
wiersz mój jakby nie było, mógłby wyglądać tak:

jest dobrze,

j.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...