Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wieczór po bitwie

Dorzuć do ognia druhu mój miły,
Bolą cię rany, lecz honor nasz czysty.
Choć duszę zawodu strzały przebiły,
Przed nami płomień przyjaźni wieczysty.

Bitwa przegrana przez fałszu przekleństwa,
Razy zadane nieprawym orężem.
Dzielnie stawałeś pod flagą męstwa,
Ciosy odbiłeś swą dłonią prężnie.

Braterstwem związani zyskaliśmy pole,
Lecz wróg podstępnie cofnął się w ciemność.
Mrokiem zwątpienia ogarnął wolę,
Próbował zniszczyć niezłomną jedność.

Zdejmij już zbroję i odrzuć swą tarczę,
Niech miecz twojej wiary zazna spokoju.
Świt powitamy po ciężkiej walce,
Z głową wzniesioną po nocnym znoju.

Opublikowano

Witaj Janku przyjacielu. Dokładnie nie wiem jakie to wielkie bitwy i o co sie
toczą, ale gratuluję męstwa i odwagi. Jezeli to wojny sprawiedliwe o słuszną
sprawę, w pełni popieram. Jeżeli nie - odradzam. Pozdrawiam serdecznie,
przyjaciel.

Opublikowano

Witajcie Kochani, to właśnie bitwa o honor i prawo decydowania o sobie.
Niestety w pewnych dziedzinach życia tej wolności zabrakło.
Pozdrawiam Was z wielką przyjaźnią i wdzięcznością za wspieranie w codziennym boju.
Cóz, na ile starczy sił...
Janek (Gryf).

Opublikowano

To właśnie człowiek jako jedyna istota, wśród wszystkich innych stworzeń, posiada dar dokonywania wyborów. Niestety, nie zawsze są one trafne i właściwe. Dlatego ideał życia jest coraz bardziej odległy.
Bardzo mi się podoba Twój wiersz Gryfiątko kochane :-)
Buziaki
J.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...