Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Przez żołądek do serca.

Arkadiusz Michalski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Arkadiusz Michalski

Arkadiusz Michalski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Przez żołądek do serca.

Cynamonu nie dodaję do kawy
Skoro smak się nie zmieni
Z szafy nie wyjmę ładnej zastawy.
Że smaku doda pieczeni?

Marność, Marność, Marność.

Potrzeba za mocnej kawy,
Dźwięku tłuczonej zastawy?
Bym wsadził serce do marynowania,
Dodał cynamon i natkę działania?

Wypijam kawę.
Stawiam zastawę.
Sypie przyprawę.
Zapalam świece i otwieram wino.
O kiedy przyjdziesz ma stara Dziewczyno.

MIŁOŚĆ! MIŁOŚĆ!MIŁOŚĆ!

Proszę o rady :)

Arkadiusz Michalski

Arkadiusz Michalski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może nietrafnie określiłem -ta sama Dziewczyna- zawsze ta sama- jak ta kawa z cynamonem i zastawa co niby ma dodać smaku ale jednak ta Dziewczyna ma zawsze w sobie coś wyjątkowego, że marność nagle znika. Teraz nie mam czasu popracować nad tym wierszem ale może jeszcze spróbuje. Pozdrawiam

Jakieś inne opinie? :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Poranek, który Oskarża.

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena będę już zdrowa do końca życia:)
    • UtratabezStraty
      Przygoda z moją idealną żoną (Przygoda idealnej kobiety) IV

      Przez UtratabezStraty · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Berenika97, bardzo ciekawa analiza, nawet tak ciekawa, że nie jest mi łatwo z nią dyskutować, ale jednak spróbuję. "Nie jest to nudny tekst, chociaż lekki ton, niemal farsowy, może wydawać się nieadekwatny do powagi sytuacji. Ale rozumiem, że to Twój zamysł." A ja sobie pozwolę nie zgodzić się albo nie do końca zgodzić się z twoim twierdzeniem o lekkim, farsowym tonie. Zakochanie Marka jest przecież jak najbardziej poważne, chciałoby się rzec, że jego wariactwo wynikające z tego zakochania także jest czymś poważnym. Weź na przykład taki fragment:  "- Aguś, od kiedy tu się znalazłaś, w naszym małżeństwie zrobiło się jakoś ciekawiej, przez to, że państwo pod postacią wyroku skazującego się niejako wdarło się do naszego małżeństwa. "   Marek się w tym powyższym fragmencie ekscytuje się tym, że...Agnieszka nie należy tylko do niego, że w jakiś sposób należy także do państwa. Pojawia się tu więc w pewnym sensie myśl propaństwowa, trochę na przekór twojemu twierdzeniu o "lekkim, niemal farsowym tonie", który "może wydawać się nieadekwatny do powagi sytuacji". Ale może jest coś na rzeczy w twoim twierdzeniu o tym lekkim tonie, który może wydawać się nieadekwatnym  do powagi sytuacji. Mi się taka lekkość kojarzy z etosem szlacheckim, z taką szlachecką dumą, która w tego typu sytuacjach nakazuje, żeby nie okazywać przygnębienia, lecz zawsze mieć głowę do góry.      
    • Simon Tracy
      Ekshumacja

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Moimi planami. Piekło się wybrukowało. Moje chęci zginęły w wielkim potopie, wysokoprocentowej fali. Moje słowa, ugrzęzły w pisanych natrętnie listach i błahych wierszach. Miłość, ją zamurowałem w zatęchłej zgnilizną piwnicy bez okien. Wygodne jest życie samotnika. Telefon milczy. Przyjaciele omijają Twój adres, idąc ku tym, którzy zastąpili Twe miejsce przy ich boku. Ludzka mowa staje się denerwującym dodatkiem, letnich, skwarnych minut zmierzchu. Jak muchy podniecone do granic szaleństwa, bzyczące na świeżym zezwłoku psa. Spęczniałym i sinym od gazów rozkładu. Z wywalonym, spomiędzy rozwartych szczęk, szorstkim jęzorem. Porzuconym w rowie przydrożnym, mulistym lekko i ukwieconym, rozplenionym po ugorach jak zaraza mleczu. Oni mają swoje życie we własnych, pewnych dłoniach. Chwytają nimi dzień i noc. I deszcz i śnieg. Jednako bawią ich swymi odosobnionymi barwami szczęścia, wszystkie dni tygodnia. Potrafią czerpać wszystko co najlepsze z życiowej esencji i dawać choć cząstkę siebie innym. A Ty? Możesz jedynie uciec w koszmarny sen. Łóżko jak trumna. Wysadzana książkami i brudnymi, znoszonymi ubraniami. Świerszcze grają ostatni tej nocy nokturn. Znów w półśnie umęczonym. Wyobrażałem sobie piękne życie. I tylko pytania. O przeszłe i przyszłe cierpienia. Wychodzisz z domu pewnym krokiem. Starasz się być jak inni. Lecz, wrócisz za kilka minut pod sam próg. Nie umiesz żyć. W świecie ludzi. Więc trumna czeka. Nie krzyczy i nie pyta. Nie ocenia i nie próbuje zmieniać. Nie boi się Twoich napadów agresji i paniki. Najlepiej będzie jak się położę. Prześpię egzystencję ludzkości. Gdybym jakimś cudownym trafem tym razem umarł. Zanieście mnie po prostu na cmentarz.
    • Filmoosh
      Muzyka

      Przez Filmoosh · Opublikowano

      Muzyka, przez ucho, umysł - do języka.  
    • MIROSŁAW C.
      Krótki wiersz o porozumieniu

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @Starzec 'Z języków najtrudniej nauczyć się wspólnego języka' Pozdrawiam. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...