Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Stoi babinka na schodkach spokojnie,
Gwarno biegają wokół niej przechodnie.
- Dokąd biegniecie? – zapyta cichutko,
Widać, że czuje się dzisiaj słabiutko.
Nikt nie odpowie, nikt nie przystanie,
Tak z nich każdego pochłania bieganie.
Rękę wyciąga, bo nie ma pieniędzy,
Dola sprawiła, że musi żyć w nędzy.
Bladziutka, chora, lecz pełna wesela,
Śmierć na ramieniu jej rękę opiera.
Tak się skończyło – babinka chorutka
Żyła samiutka i umrze samiutka.
Gwarno biegają po schodach przechodnie.
- Dokąd biegniecie? – pytam was głośno!
Nikt nie odpowie, nikt nie przystanie,
Tak z was każdego pochłania bieganie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


proszę kolegi - komentarz: kiszka zasługuje na wyróżnienie
ja osobiście nie śmiałbym nikomu napisać w kiszka - to nobilituje

pozdrawiam
a co obraźliwego jest w słowie kiszka?
- lepiej być francuskim pieskiem?

wcisnąć się częstochowsko do czyjegoś komentarza jakoś nie miałeś oporu?
- słowem to wszystko farbowane jest
yesssu ;/
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dostosowuję komentarze do wiersza
Jeśli już piszesz taki komentarz to może coś więcej np brak metafor
samo napisanie że kiszka niczego nie załatwia


pozdrawiam
bo Ty tak chcesz?
a co ja; złota rybka jestem?
nie ze mną załatwianie życzeń
:D
nie bądź śmieszny
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to nie chodzi o to że ja tak chcę - pomyśl o autorze wiersza
po ilości komentarzy widać że świeży ale opanowana średniówka i rymy gramatyczne już coś umie może podpowiesz co dalej oczywiście nie musisz bo rybką to nie jesteś o złotej nie wspomnę
- rybka złota ;D
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to nie chodzi o to że ja tak chcę - pomyśl o autorze wiersza
po ilości komentarzy widać że świeży ale opanowana średniówka i rymy gramatyczne już coś umie może podpowiesz co dalej oczywiście nie musisz bo rybką to nie jesteś o złotej nie wspomnę
- rybka złota ;D
pozdrawiam
a on o mnie pomyślał? że ja to będę czytać?
Ty nie bądź Jacku taki tereźnie kalkutny; dopiero teraz teoretyzujesz w temacie, a w pierwszym komentarzu popisałeś się czym??? pielgrzymką ;D
a może jestem rybka; nie zaglądaj do cudzego akwarium ;))

pozdrawiam; jUsz się nie pręSZ ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        ...ogólnie z humorem opisana scena, a David budzi sympatię.:)
    • Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...