„O czym mowa?” (17VII0IV)

[gal gerald]

Mogiła usypana, kość zagrzebana.
Pradzieje utracone w ogniu i miodzie.
Prawda o nas, miłujących Boga jedynego.
Braterstwo ze światem nie zagrodzonym.
Tak było i w tedy byliśmy.
Dziś… dziś jesteśmy z kory lipy.
Sami. Bezowocni i straceni w dniu urodzin.
Może nas przynajmniej spalą, jak kiedyś?
I usypią piko kurhan ku pamięci.
Chyba, że nas przetworzą na betonie
do trójwymiarowej rzeczywistości.
I staniemy się kolejnym rządkiem w kodzie
binarnym lub hexadecymalnym.

Czy jest droga?
Do powrotu, skąd przyszliśmy bez zachodu.
Jak otrzepać się z tych naleciałości?
Ten radioaktywny syf nas omotał.
A wielu się cieszy z kodem na czole.

Wszyscy zginiemy, ale czy mamy to robić
już nie żyjąc od dawna?
Czy chcemy umrzeć spróchniali ?