Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wchodzi i wychodzi- śpiewał zdaje się E. Stachura,
ja mam usterki, herbata dobra jest
a to nic niepoprawnego, że wrażliwość i pięknie
nie ma za co, jest dobrze,J. serdecznie
Opublikowano

Judytko,
więc jest mi miło,
i współczuję usterkowości,
Stachura - teatry dwa i opowiadania,
to z Annopolem,
ale nie wiedziałem, że był trubadurem,
ale znam oczywiście i milutko pamiętam,
jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku, ale każdy jest usterkowy, choć nie często
się do tego przyznaje, a tak juuż jest w naturze człowieka,
chyba, że się mylę, ale raczej nie. Tak jest, nie wytrzymała jego
wrażliwośc, J. serdecznie
Opublikowano

Judytko,
oczywiście, że się nie mylisz!
ja czasami aby oszukać swoją podświadomość
wmawiam sobie, że wszystko jest super,
ale nie jest przecież,
i życie bardziej jałowe niż dawniej,
jeszcze tylko ten maj jaśminowy, akacjowy, wiosenny,
a później?
jakoś musi przecież być,
ale czy.........
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ktoś powiedział, że warto codzień wypatrywać piękna
więc co powiedzieć? przyszłość, minutami, sekundami
nieznana, możemy się zatapiać w wietrze, w duchu Prawdy
tyle nam zostało, J. serdecznie, nie tylko Ty pytasz o wiele
Opublikowano

Judytko,
kiedyś mój ukochany Rimbaud napisał słowa które
zapamiętałem na całe życie,
"nie będę myślał ani mówił wiele
lecz nieskończona miłość w serce me spłynie
i będę szedł jak Cygan, w coraz dalsze dale
w przyrodzie, jak z kobietą, szczęsny w tej godzinie"
i mimo ciężkiego urazu "serca", żyję jednak dalej,

wiem, że nie tylko ja,
bo to słynna myśląca trzcina,
my,
jacek.

Opublikowano

Babo,
cholera jasna zajrzałaś,
bardzo mi miło i przyjemnie,
nie spodziewałem się ciepłych słów,
bardzo za nie dziękuje
i za trafne wnioski o mnie również,
pozdrawiam,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



(: racja Jacku, nie znam tego Pana co przytoczyłeś,
ale dzięki za przytoczenie. A może też tak przytocze:
ja mały śmieszny człowiek z bukietem wierszołków,
albo: a rana jest miejscem chwały w której dokonuje się
spotkanie, J. serdecznie
Opublikowano

Judytko,
mistycyzm rany,
ufam - żyję,
żyję - mam to szczęście wielkie,
szczęście - uśmiech nawet, a może przede wszystkim,
w chwili ukochanej śmierci,
jacek.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.
    • @Migrena ależ oczywiście, że kocham Polskę, ale mówić że ksenofobia nie ma się w Polsce dobrze, to nie patriotyzm - to głupota.
    • @Roma a ja do Slipknota dodał bym jeszcze myśli Children of Bodom Angels Don’t Kill: Tak to rozumiem oczywiście z męskiego punktu widzenia. Twój tekst świetny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...