Upadek ludzkości

[Krzysztof Piątek]

Krocząc ścieżką smutku,
Trwałem w przekonaniu,
O tym, że ludzkie dobro,
Kryje się wewnątrz pucharu,
zwanym duszą roztrzęsioną,
Zgiełkiem kłamstw,
Wybuchami nikczemności,
Nieposkromionymi falami,
Chęci zniszczenia świata,
Zawładnięcia myślami,
Płacz wewnątrz umysłu,
Bicie serca wstrzymane,
I cofa się jak cofają marzenia,
Przy dzisiejszym tempie zniszczenia,
W oczach ciemność,
Nieprzejednany mrok zwątpienia,
W uśmiech szczery,gdy za nim..
Kryją się smoki chciwości,
Upadek ludzkości!

[Gość]

Krzysztofie
Przeczytałam Twój wiersz kilka razy; cicho i na głos.
Pogubiłeś spójność.


" Kryje się wewnątrz pucharu
ZwaneGO ( nie -nym )duszą " - to tylko techniczny błąd.

Znaki interpunkcyjne trochę mi namieszały.
Pozwoliłam więc sobie na nieznaczną korektę po której, jakby bardziej do mnie trafiło, co napisałeś.

Całość odczytałam w ten sposób :


Krocząc ścieżką smutku
Trwałem w przekonaniu
O tym, że ludzkie dobro
Kryje się wewnątrz pucharu
Zwanego duszą.
Roztrzęsioną zgiełkiem kłamstw,
Wybuchami nikczemności,
Nieposkromionymi falami
Chęci zniszczenia świata,
Zawładnięcia myślami.

Płacz wewnątrz umysłu.
Bicie serca wstrzymane
I cofa się, jak cofają marzenia
Przy dzisiejszym tempie zniszczenia.

W oczach ciemność,
Nieprzejednany mrok zwątpienia
W uśmiech szczery
Gdy za nim kryją się smoki chciwości

Upadek ludzkości!


Przepraszam, że się wtrącam. Sama dopiero się uczę. Ale przecież przeczytać, jak ktoś drugi widzi, to co napisaliśmy - nie zawadzi ;-)

Serdeczności
Jola