[Nie tylko patrzę na szare skały...]

[Bronisław Jaśmin]

Nie tylko patrzę na szare skały,
Deszczem spłukane na pożegnanie.
Nie tylko po nich dziś pozostały
Gdzieś me obrazy tak rozmazane.

Księżyc chcę dotknąć swą miękką wargą-
Aby powierzchnia przyjęła znamię.
Czyżby kochamy tylko dlatego,
Bo wcześniej pokochał nas polny kamień?

Widzę obłoki jak białe miasta,
I teraz już czuję, że jestem mały.
Kiedyś tak bardzo nas pokochały-
Lasy i gwiazdy, i świat co zasnął.

I nadal nas kocha swymi członkami-
Dniem co rozświetla nam ciemne ciało.
I każdą rzeczą oraz żywiołem,
I tym co po nas wciąż pozostało.

Czy człowiek dobroć wielką jak miłość-
Na drodze czasu Mu odwzajemnił?
Dlatego ciągle człowiek domniema-
Lecz świat i kosmos jest bez tajemnic.