Tak dziwiąc się własną istotą.

[nachmanka.]

Rzucając na wiatr moje słowa,
Nie spodziewałam się,
Że kiedyś niosące je echo,
Dotrze, aż do ciebie.

Za oceanem,
Na jakiejś wyspie
Usłyszałeś ten głos,
Który niegdyś był dla ciebie najważniejszy,
Kupiłeś bilet i wsiadłeś w pociąg,
Nie myśląc, jak trafisz prosto do mojego serca.

Zgubiłeś samego siebie
I blask twoich oczu już nie
Był taki sam jak kiedyś.

Zapomniałeś kluczy do mojego serca
I bezwstydnie pukając,
Nie spodziewałeś się,
Że otworzy ci ktoś inny niż zwykle.

[kuba skawa]

Za oceanem,
Na jakiejś wyspie
Usłyszałeś ten głos,
Który niegdyś był dla ciebie najważniejszy,
Kupiłeś bilet i wsiadłeś w pociąg

To była linia podwodna ? ;)

I blask twoich oczu już nie
Był taki sam jak kiedyś.

Zapomniałeś kluczy do mojego serca

To są landrynkowe schematy. Autorko, przemów własnym głosem...
:)

[Nata_Kruk]

Autorko, kuba ma rację... zatem, do pracy... :)
Pozdrawiam.

[Pan_Biały]

mojego serca x2 - coś należy z tym zrobić