Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wierzę w gołębia nad brudnym osiedlem
nos przy szybie spłaszczony jak prośba o uśmiech
oczy matki co tańczą dookoła głowy
i w długie minuty w godzinie za krótkiej

w smutne ciągłe rozstania i smutne powroty
gdy radość za mała by szczęście pomieścić
nieśmiałą modlitwę co wiarą się stała
w dużego Jezusa i żłobek maleńki

że nic nie stracone choć wszystko minęło
w przypływy jak pewność że wróci nadzieja
że można zapłakać na niby się śmiejąc
i w śmierć nie na amen

i jeszcze w ojcze nasz

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nikt wiersza nie komentuje, a uwazam ,że jest ok.Aniu bywały juz lepsze u Ciebie, ale masz swój styl,swoja metaforyke...Mnie razi troche druga zwrotka:te rozstania, powroty i zaraz potem szczęście i radosc...Zbyt podane ,,na talerzu'',,, ubrałabym ''bardzie w słowa:) ale ogolnie...nieźle jak to u Ciebie...pozdrowki
Opublikowano

Pracuję nad niektórymi fragmentami, bo rzeczywiście wydawały się mdłe, więc może tak:

wierzę w gołębia nad brudnym osiedlem
nos przy szybie spłaszczony jak prośba o uśmiech
oczy matki co tańczą dookoła głowy
i w długie minuty w godzinie za krótkiej

w pokorę niedzieli gdy ksiądz na kolanach
i w skargi milczenie by miłość uświęcić
nieśmiałą modlitwę co wiarą się stała
w dużego Jezusa i żłobek niewielki

że nic nie stracone choć tyle minęło
w przypływy jak pewność że wróci nadzieja
że można zapłakać na niby się śmiejąc
i w śmierć nie na amen

i jeszcze w ojcze nasz

Opublikowano

A mi podoba się to wierzenie Anno - pomimo tego że jak zauważyła
słusznie Bernadka - zbyt mocno podane na talerzu te rozstania powroty itd.
Ale reasumując wiersz wart przeczytania - bo uświadamia czytelnika
na czym powinna i jaką siłę ma w sobie wiara , wiara która pozwala
inaczej patrzeć na to co nasz otacza ...
pozd.

Opublikowano

Mam Anno bardzo pozytywne skojarzenia z wierszami ks. Jana Twardowskiego. Broń Boże nie zarzucam Ci naśladownictwa, to komplement:) Mądrze, z anaforą, jaką lubię. Rytmicznie i płynnie płynie refleksja tuż za słowem, cieplutko, Para:) Ps. Poprawiona wersja jest lepsza!

Opublikowano

wierzę w gołębia nad brudnym osiedlem
nos przy szybie spłaszczony jak prośba o uśmiech
oczy matki co tańczą dookoła głowy
i w długie minuty w godzinie za krótkiej

w pokorę niedzieli gdy ksiądz na kolanach
i w skargi milczenie by miłość uświęcić
nieśmiałą modlitwę co wiarą się stała
w dużego Jezusa i żłobek niewielki

że nic nie stracone choć tyle minęło
w przypływy jak pewność że wróci nadzieja
że można zapłakać na niby się śmiejąc
i w śmierć nie na amen

i ... ... ... tutaj bym inaczej ... Poza tym bardzo OK

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Płyną sny i marzenia  (Panta rhei)   A słowa i czyny  Są tylko zabawką   W rękach gorszego Boga     
    • @Naram-sin   Twoja wizja poezji przypomina kartografa, który upiera się, że zna każdy zakamarek oceanu, bo studiował mapy  i z góry zakłada, ze ci, którzy mówią o falach, wietrze i zapachu soli, są naiwnymi turystami. Tyle że poezja, w przeciwieństwie do mapy, nie istnieje bez doświadczenia drogi. Skupienie się wyłącznie na „procesie” łatwo zmienia się w zamknięty układ autokomunikatów, które może i imponują konstrukcją, ale nigdy nie dotkną niczyjego życia poza gabinetem czytelnika-analityka.   Co do walenia po drzewach ? Jeżdżę i nie wale.   Że się nie dogadamy - żałuje ! To co mówimy do siebie jest już zbliżeniem. Nigdy nie powiedziałem, że nie masz racji. Ale obaj mamy okulary przez które każdy z nas widzi coś innego.   Ty jesteś fachowcem. Przyznaję to. Ja jestem amatorem. Ale przeczytałem tysiące wierszy i nad każdym myślałem. Nawet wtedy gdy byłem dzieckiem. Dla mnie poezja to magia. Ma smak i zapach. Dlatego kazdy z nas widzi w poezji coś innego.   Dziękuję za rozmowę. Zawsze to coś pouczającego.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie daje tym, którzy nie umieją jej znaleźć, albo jej nie szukają.     Gdyby nawalił, przyjemność z jazdy najbardziej wypasionym porschakiem skończyłaby się na pierwszym przydrożnym drzewie.   Dla Ciebie kluczem do oceny tekstu poetyckiego jest zachwyt czytelnika i wiersz ma być już gotowym opakowanym produktem konsumpcyjnym, którego celem jest ten zachwyt wywołać. Ja patrzę na proces powstawania/tworzenia (ukryty w strukturze tekstu), bo daje mi to możliwość zrozumienia, co autor chce mi powiedzieć o świecie innego niż to, o czym 'wszyscy wiedzą'. Tę inność (re)konstruuje się używając języka - a ściślej - odwołując się do jego funkcji poetyckiej. Za tymi granicami otwierają się - opiszę używając trochę górnolotnej retoryki - niesamowite światy, które nie potrzebują żadnych duchów, aby zostać odkryte.   Bardzo możliwe, że się nie dogadamy, ale to nic nie szkodzi.     
    • Ja dziś miałam szczęście  Kilka chwil wcześniej przed nami kobieta nagle zjechała na drugi pas ruchu i spowodowała wypadek  Widziałam jak była reanimowana  Odmówiłam wieczny odpoczynek bo czułam że odchodzi  Popatrzyłam na córki i mówię  Tak bardzo Was kocham jeszcze nie otwierajcie oczu proszę  
    • Ja jako nauczyciel wychowania przedszkolnego wiele bym dała aby posiąść zdolności Mary  Tak by mi to życie ułatwiło zwłaszcza we wrześniu kiedy to płacz i lament przy drzwiach  Histeria matek które nie dadzą sobie po dobroci wytłumaczyć że ciocia Renia nie gryzie i że w jednym kawałku pociechę odda  Lubię Mała twoje wiersze bo są takie trochę nieprzewidywalne Dziś miałam ciężki dzień myślałam że może tu znajdę trochę ukojenia  No i trafiłam na odrobinę magiczności

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...