Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

będę do ciebie tak
aż się skończy

pójdę do nieba czy piekła
wszystko mi jedno
byle razem z nimi

obyś tylko ich nie podzielił
i nie dał mi wyboru
bo kogo wybrać
może wiem wiedzieć nie chcę

kto pierwszy i gdzie
pytanie nie zna odpowiedzi
a ty w głębokim śnie

sens życia

ból cierpienie smutek
radość miłość wreszcie zdrada
wyliczanka rzeczowników

matematyka xD

prawdę mówiąc tylko jeden
miłość
wszystkie inne w tym jednym

spojrzę w twoją

niesamowite jest czysta
jakoby z pajęczyny utkana
na niej drobne krople rosy
to nie rosa
diamentowe kamienie
w piersi rana
serce rozdarte

jestem podobna

dziwnie puzzle
powoli wszystko się układa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oj chłopaki ciągle myślą o mini!!!
a Bestyjko kochany u mnie taki mróz-skróciłam(łzy, miłość, pytania, rzeczowniki...)
zastanawiam się czy ta droga na skróty wyjdzie mi na dobre...


melancholijnie-Jola
Opublikowano

Mówią, kto chodzi na skróty ten do domu nie trafia, ale poczekaj pewnie jeszcze bedzie niejeden komentarz. Kazdy ma inne zdanie , gdyż inaczej odbiera przesłanie. Masz dar pisania i wenę, a to już bardzo wiele


szacuneczek

be

Opublikowano

hm. ja też jestem zwolennikiem w miarę treściwych form ale w przypadku Twojego wiersza nie. w miarę kolejnego wersa "akcja" utworu rozwija się bardzo ciekawie. no i puenta - optymistyczna (przynajmniej tak ją odebrałem) - skoro "wszystko się układa". pozdrawiam serdecznie :)))

Opublikowano

Joluś, podzielam zdanie Pana Białego...zbyt wiele elementow utrudnia układanie. Wydaje mi się, że można by niektóre puzzle ująć a wtedy wiersz dużo zyska. I tu nie chodzi o skrocenie toku wydarzeć, lecz słów, coś jakby np. kilka puzli oznaczało ten sam fragment tła, więc po co mają wprowadzać zamieszanie? Jednak to Twój wiersz, więc tylko sugeruję jako że warsztat do tego upoważnia. Wola Autorki ponad moje sugestie.
Bardzo interesujące zmagania wewnętrzne (rozterki z powodu wyboru) peelki.
I bardzo prawdziwe jak to w życiu.

Serdecznie pozdrawiam :)
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Krysiu im więcej puzzli tym trudniej... właśnie o to biega,
starczy życia na układanie :))
Puzzle muszą mieć komplet elementów, by utworzyć cały obraz 'prawdziwego życia'.
Dziękuję za tak dużo słów pod wierszem.
Serdecznie pozdrawiam-Jola.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rak oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
    • Życia gasną jak żarówki. A ja tylko spaceruję po pełnych bólu i zapomnienia. Teraźniejszości Himalajach. Usiadłem pod półką szkieletów. Stąd prowadzą w przyszłość drogowe krzyżówki. Za każdym zakrętem czyha strach.   Trzeba nauczyć się żyć i zdychać jak bezdomny pies. Siedzieć cicho, gdy czeszą pod włoski. Czerpać ostatni dobytek z pustych kies. Wrosnąć jak pleśń w ten krajobraz miejski.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...