Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Szemkel? Pewny siebie buntownik niebios z kilkudniowym zarostem na twarzy. Włosy przesiąknięte dymem Męskich bezładnie opadały na jego policzki. Szedł przed siebie nie mając żadnego celu. Sam proces poruszania się był dla niego sensem. Nie pamiętał początku i nie wyznaczył końca. Horyzont zdawał się oddalać z każdym krokiem, który stawiał w swoich starych, wytartych kowbojskich butach. Wszystko co miał mieściło się w kieszeniach jego skórzanej kurtki. Paczka fajek, zapałki i piersiówka to cały jego dobytek. Kiedyś marzył mu się własny chopper - Harleye Hydraglide. Synonim wolności i swobody. Jedyne marzenie, które kiedykolwiek miał. Niespełnione i zapomniane. Nie liczyło się to co wczoraj i jutro. Tu i teraz było obszarem jego bezkresnej podróży. Wiatr delikatnie muskał jego spękane wargi. Szemkel nie miał w zwyczaju sie uśmiechać. Uśmiech traktował jako oznakę słabości. Jedyne uczucie jakie uznawał to złość, która zawładnęła jego duszą. Nie widział dlaczego. Nie pamietał. Pomimo tego czuł, że wypełnia go gniew na coś lub na kogoś. Wieczorami szukał miejsc, z których mógł obserwować gwiazdy. One go uspokajały. Wyobrażał sobie, że jest częścią nieba. W ten sposób usypiał w sobie demony, żeby samemu móc zasnąć. Nie śnił. Budził się nagle i nigdy nie planował, w którą stronę pójdzie. Brał kilka łyków z piersiówki, odpalał kolejną fajkę i robił pierwszy krok... Byle jak najdalej stąd. Byle do przodu.

Opublikowano

Haj! Sorry, ale być w ten kraj tak ze trzy miesionc i mocno uczyć jenzyk wasz hcore...charer...fuck! ( ups)...very trud...ja czytać...czytać...i za motyla nogi nie rozumieć, o co kaman w ten tekszt. Ja mieć polszka nauczyciel, co uciec po rok albo dwa roki pobyt w dom wariata i może tu leżeć blond w sztuka czytania i rozumienie, bo on mnie uczyć jenzyk wasz ojczysta mowa we wtop...wfoer...sanawa bitch ( ups, soryy very matsch) ja odlatywać do kair, może z egipska hieroglifa sobie lepiej poradzić... last minute,he,he,he bye,bye...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Krótki, zastanawiający. Dużo w tym wierszu ukrytego niedosytu. Piękno, które powinno ukoić, nakarmić, wymyka się, jak te nienamalowane ptaki. To może być chociażby niedosyt twórczy. Istota rzeczy, którą chciałoby się utrwalić, jest poza zasięgiem, jest w innym folderze. Czeka na odkrycie, ale podmiot liryczny patrzy w innym kierunku. Tekst próbuje też zgłębić sam proces przetwarzania dziś zobaczonego na obraz poetycki i przez to jest, z pewnej perspektywy, autoteliczny.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        rozwinął się   Na hip hopie znam się średnio. Mogę tylko pobieżnie ocenić, że tekst ma cechy charakterystyczne - używa  przejaskrawień, posługuje się karykaturą i elementami groteski, reprezentuje postawę buntu, zdecydowanie anty-mieszczańską. Podejmuje typowe tematy, np. blaski i cienie dorastania w mieście (świat blokowisk), próby ucieczki od nudy, marazmu, bylejakości, muzykę traktuje jak drogę do wolności. Mocne jest poczucie przynależności grupowej, nawiązanie do wspólnych doświadczeń. Uliczny język ma podkreślić odcięcie się od konserwatywnej rzeczywistości. Znaczy się, chyba jest dobrze. Ale jako boomer, to co ja tam wiem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tylko film? To wcale nie brzmi uspokajająco. Wiele filmów potrafi siedzieć człowiekowi w głowie przez całe życie. Zostaje jakiś wstrząsający obraz, jakaś przeżyta emocja, jakiś trigger, który później w najmniej oczekiwanych momentach uruchamia rozmaite psycho-reakcje. Np.obejrzane w dzieciństwie filmy dla dorosłych albo horrory. W wierszu film można rozpatrywać niedosłownie (np. przenośnia życia), rzecz jasna, i wtedy jeszcze bardziej potęguje się to coś niepokojącego. Jest takie internetowe powiedzenie, że' tego się nie da od-zobaczyć.' Zjawiska, osoby,sytuacje wdrukowane w podświadomość są w stanie nękać bardzo długo. Ogród na końcu - to, bez wątpienia jest to - powrót do raju, gdy filmy (kolejne epizody życia) się skończą. Wtedy następuje także uwolnienie.
    • @Naram-sin Ty żądasz ode mnie skupienia się na warstwie fakograficznej, a do tej pory wszyscy krytykowali moje długie wiersze za brak metafor, parafraz, czy niedopowiedzeń... Ech... wszystkim nie dogodzi... Pozdrawiam!   @wierszyki Ale właśnie chodziło mi o to by ten tytuł przykuł wzrok jak największej liczby potencjalnych czytelników... Pozdrawiam!
    • Coś tu jest nie tak z rytmem. Brakuje średniówki, więc wiersz gubi swoją naturalną melodię. To jest zdecydowanie do poprawienia. Druga sprawa - przerzutnie są bardzo ciekawym środkiem poetyckim, który pozwala uzyskiwać bardzo ciekawe efekty, zaskakiwać czytelnika, tworzyć wieloznaczności. W tym wierszu jednak jest ich zbyt dużo, a w poezji wszystko musi być zrównoważone i nie należy przesadzać z ilością czegokolwiek. Sposób ujęcia tematu jest całkiem przyzwoity, wiersz ma klimat leciutko barokowy, albo stylizowany na taki. Dobrze sobie radzi, bo choć motyw bzu jest oklepany, to utwór skupia się na stworzeniu konceptu (na szczęście), nie brnie w infantylny sentymentalizm.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...