Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"Po drugiej stronie lustra"

Tomasz Pyziak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Tomasz Pyziak

Tomasz Pyziak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Po drugiej stronie lustra
nie liczy się poezja niebieskim pisadłem pisana
nie wolno jej czytać pod karą pręgierza
zesłania w kruczoczarny niebyt
Po drugiej stronie wiatr do tyłu wieje
a deszcz z ziemi na niebo pada
roztrąca bure chmury
moczy chmurne ich oblicza
Nie ma tam wielu rzeczy potrzebnych
czarno białych szachownic
zachodów słońca skąpanych w purpurze
za drugą stroną lustra
za taflą gdzie twarze wzbierają grymasem
rak niczym człowiek z podniesioną biegnie przyłbicą
przodem by walczyć ze światem
a na końcu świata, krańcu niezmierzonym
w zaułku na jedno oko ślepym
stoi z warkoczami mała dziewczynka
z wtopionymi w twarz błyszczącymi koralami oczu
wzdycha, unosi się na cal
i puszcza ptaki palcami

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dagmara Gądek
      nie czeka

      Przez Dagmara Gądek · Opublikowano

      @Amber ha, ha, kawały z rabinami w foli głównej bywają …przewidywalne ;))   Cóż, tutaj samo hasło wywoławcze : rzeka  jest nośnikiem silnego pierwiastka żeńskiego, jego niezależności i świetnych zdolności adaptacyjnych do wciąż nowych uwarunkowań; jak i niesłabnącej potrzeby determinowania nowych sytuacji i otwarcia się na nowe też w sferze emocjonalnej i na to, co sprzyja, służy wręcz ;)) odnawialności  kobiety. Ten ostatni czynnik jest wpisany w naszą konstytucję : kończąc pewne etapy w życiu - w większości nie wracamy już do nich, zrzucamy z siebie jak stare liście, kobieta jest ZAPROGRAMOWANA na samoregenerację, jak drzewo jesienne i to mężczyznom jest trudniej zakończyć ( choćby mentalnie ) pewne kwestie.  Będąc tak wyposażonymi, powinnyśmy wreszcie wsłuchać się we własną energię wewnętrzną i tutaj mam wrażenie, że tylko stereotypy postrzegania kobiet skutkują wciąż łzawą poniekąd -  kobiecą poezją; na szczęście trend jest przełamywany, przyznajemy sobie głos do decydowania o odważnym pisaniu; o cielesności, o własnej decyzyjności i … chociażby o męskich słabościach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .   …natomiast wracając do dowcipu, to sądzę że w pokoju rabina byli sami męscy członkowie wspólnoty; a i presja ostatniego słowa została zweryfikowana przez perspektywę uderzenia rzeki życia o most czasu… ;))))   pozdrówki i dzięki ;)
    • violetta
      Kim jestem?

      Przez violetta · Opublikowano

      Ja to się szybciej ogarniam:)
    • Placebo
      Kim jestem?

      Przez Placebo · Opublikowano

      @Leszczym Dzięki.
    • violetta
      Wymarzony sen

      Przez violetta · Opublikowano

      Zagubiona wśród lewkonii od jasno- różowych po fioletowych ciepłem ciebie, miękkością delikatnych dłoni. Idealna łąka tak jak niebieski wieczór, pastelami ułożeni do łóżka na noc obejmujemy się.      
    • Amber
      Dzieci

      Przez Amber · Opublikowano

      @Manek Świetny wiersz i Bettina Wegner. Dzieci zasługują na szacunek. Pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...