Zgłoś

Nie ma mnie u siebie Dzwoniłem, pytałem Nic nie łączy duszy Z nierozumnym ciałem   Nie ma mnie u siebie Pusto dźwięczą ściany Jestem niemal pewien Że byłem tu widziany   Nie ma mnie pod kołdrą Pod donicą z kwiatem Pod wycieraczką nie leżę Umówiony ze światem   Nie ma mnie u siebie Choć znam miejsce pobytu Wróciłbym z najchętniej  Na ścieżkę rozkwitu   Coś mi jednak szepcze  Coś brzęczy do ucha Widzieć się nie mogę  Z właściwym mi duchem   I trwam tak nie u siebie I gorzkie krople spijam  I tęsknię wciąż do ciebie I sam się z sobą mijam

@Alicja_WysockaTo miała być parafraza powiedzenia o książce, w którym też występuje czasownik "brać". Oczywiście rozumiem, co to powiedzenie oznacza, ale chciałam zażartować. Widocznie nie każdy żart ma w sobie takt. :)) Pozdrawiam!  @Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję i pozdrawiam! @Natuskaa@Rafael MariusŚlicznie dziękuję!

@andrew Również pozdrawiam, udanego tygodnia!

@violetta   I znowu jest głośno o panu Grzegorzu Braunie, a tym razem jest on tak zwanym kłamcą oświęcimskim, oczywiście: przesadził ze stwierdzeniem o komorach gazowych, jednak: miał święte prawo to powiedzieć, bo: pani Barbara Nowacka niemieckich morderców nazwała polskimi nazistami i ona też jest tak zwanym kłamcą oświęcimskim, słowem: jak Kuba Bogu - tak Bóg Kubie! Owszem, obserwowałem reakcję ze strony tak zwanej elity intelektualnej - wylano na niego kubeł pomyj i tylko pan prezydent elekt Karol Nawrocki zachował dystans - rozsądek, jasne: pan Robert Bąkiewicz i pan Grzegorz Braun otrzymają ułaskawienie już przez pana prezydenta Karola Nawrockiego, otóż to:     Na tym oryginalnym filmiku to Amerykanie znaleźli komory gazowe, tymczasem: kto wymyślił CYKLON B, kto? Będzie pani bardzo zaskoczona: niemiecki żyd, a co? Mówiłem już, iż jestem bardzo dobry w szermierce słownej?   A co dalej z panem prezydentem Andrzejem Dudą, który chce wieszać niektórych sędziów? Nie będzie go przecież można - osamotnionego - zostawić na prezydenckiej emeryturze - tego zabrania polska kultura...   Łukasz Jasiński 

I znów przyjdzie spełniona radością wiosna. Rozpuszczę włosy wyjęte z grubej czapki. Na działce zwanej wiarą gra tylko miłosna. W zwiewnej sukience będę jak miss z okładki. I dwadzieścia pięć talentów zakopanych ciał. "*Oddech sąsiada umrzyj umrzyj wreszcie. Eliaszu patrz ile otwartych bram." Oni imię mają, dopełnia się Ewangelii gram. Jutro będziemy widzieć wszystkie słońca. Całuję - patrz Mama wciąż radosna bez końca. Tato, nikogo nie ma tu w betonowym schronie. Haustu powietrzem znów toast mogę jeszcze, za życie, nasze zdrowie i wszystkie sprawy. Te do przeróbki i też te do naprawy.