Drażniące ślady

[Makar Bora]

W domyśle – o K.

jeszcze ciepłe zda się ślady
każdy wciąż kołysze mnie
widziałem wszędzie twe odbicie
zaróżowioną miłą twarz

a to było już tak dawno
z tym wciąż nie zgadzam się
że już nigdy jak po śmierci
nie dasz uśmiechu swego mi

rozsądnej odpowiedzi nie ma
kamień w wodę poszły koła
na tafli rysa bez wyjaśnień
i tylko tuman niedomówień

wspomnieniem każdy drobiazg
i nie można skryć go ziemią
bo tam jeszcze błądzi duch
co w serdeczną trąca nutę

przekleństwo trwa
bo nie wraca echo
szczęśliwych dni

[zak stanisława]

wiersz plynie i aż chciałoby się żeby kołysał rymami, rytmicznie
pozdrawiam MB

[Sylwester_Lasota]

... a trochę się szarpie, więc jeśli temat dość oklepany, to chociaż formą mógłby się bronić.

pozdrawiam.