Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Modlitwa o pełni księżyca

Kolos94
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kolos94

Kolos94

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Cicha noc, ciepła noc
Księżyc jaśnieje w pełni nad światem
Ciemna noc, letnia noc
Spokój rozciąga się nad całym mym światem

I mi śpiew świerszczy ciągle towarzyszy
I ciemna wytchnienia samotność
I gwiazdy na niebie próbuje liczyć
I poczuć życia łagodność

A księżyc błyszczący mym towarzyszem
Co mi go stworzył nad puszczą sam Bóg
On mnie napełnia, daje wytchnienie, ciszę
Bym żyć dalej umiał, potrafił, mógł

To jest moja przed snem krótka modlitwa
Z papierem i na nim światłem białym
Łaski i siły otrzymywać więcej pragnę
Święte błogosławieństwa i dary

I oto wieczór, zachwyt jest moją prośbą
Ten zachwyt nad wspaniałym, mrocznym krajobrazem
I proszę bym wiarę miał i nadzieje mocną
I miłość, tak bym Boga prawdziwym był obrazem

Sierpień 2009r.

makowiec

makowiec

Opublikowano
Opublikowano

Pełen uczuć związanych z chwilą wieczornej zadumy nad kartką papieru,która pozwala uwolnić emocje bardzo mi się podoba prawdziwy poeta jest uczuciowy i głośno mówi o rzeczach które mu sprawiają przyjemność ,które go bolą w końcu o tych które są i dlaczego są takie a nie inne...Ładny wiersz pozdrawiam serdecznie!!!!

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Trudno oprzeć się refleksjom, które pod wpływem emocji i uczuć zawartych w Twoim wierszu, falą napływają Kolosie.
Pozdrawiam serdecznie
Jola

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wierszyki
      Piosenka nr 23 pt. Mgiełka z mojego tomiku No jasne

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Krystyna Giżowska & Bogusław Mec - W drodze do Fontainebleau   ;)
    • Maksymilian Bron
      "Bądźmy dla siebie jak gwiazdy (rok później)"

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Moje marzenie to gwiazdy Świat bez lustra, w którym kocham ciebie i ciebie W moim śnie nie mam nic na własność Dzielimy się szczęściem, biegnąc ku Niebu   I nie świecimy już samotne Szukamy innych, by dawać blask I już nie toczą się żadne wojny Odżywa ziemia i wiara w nas   Moje marzenie – złączyć się z Bogiem, bez telefonów, konsol, tiwi Moje marzenie – śmiać się z ex-wrogiem To jecer hatow Nie ten, co ma kły   I nie świecimy już samotne Razem wracamy w ogrodu blask Już jecer hara nie stawia stopni Wreszcie widzimy prawdziwy świat  
    • Lidia Maria Concertina
      Telegram

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Jesteśmy chwilą W chwili Przez chwilę ... Mamy w sobie byka Miewamy - motyla   Potrafimy śmiać się, kląć, żałować Przez lata pamiętać czyjeś puste słowa A prawda jest taka, że nie warto:  cokolwiek rozdadzą - taką też graj kartą   Każda nowa chwila to świat całkiem nowy Stworzony naprędce Świeży, kruchy, prosto z twojej (?) głowy   Dziś chmury są lżejsze. Nie ma samolotów Kawiarnie - mądrzejsze - nie ma tylu trzpiotów szukających przygód,  wieszczów i potworów Wszyscy siedzą w domach: sercowych komorach   Moja - tętni mocno Ukrywanym życiem. Miłość-bycie-rozkosz-nie ... Raz. Na całe życie.  
    • Lidia Maria Concertina
      Randka w jasno

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Możesz przekomarzać się z czasem, możesz go zwalczać, możesz pilnować, by nic mu z siebie nie dać.  Żadnych kompromisów.  Bywa, że stracony zakrada się bezsenną nocą by sprawdzić, czy jesteś dostatecznie oblany zimnym potem. Masz dreszcze - myśląc o cherubinach przybywających punktualnie o 'godzinie śmierci naszej amen'?  Nic cię nie uspokaja. Ja też czasem nie myślę prozą.   Utknęłam w pętli czasu gdzieś, na ławce oblanej ciepłym wrześniowym słońcem.  Myśląc o niczym. O tym, że zawsze tak samo ... rozmyślam o niczym. Z nadzieją, że to się nie zmieni. Nawet, gdy zmienię ławkę. I cały park.   Mijają mnie ludzie niosący ze sobą różnorodność - jak nosi się torby i apaszki.  Czym się różnią? Dwukropek.  Przeżyli już wszystkie możliwe śmierci.  Rozważają wysokość kary piekieł za niepopłacone rachunki, soboty bez wyjazdów czy ewentualność rozwodu.  Są świeże połogi I sytość po "ostatniej" wizycie u kochanki.  Są także aberracje, apostazje i inne przejawy elokwencji rodem że słownika wyrazów niemalże obcych.  Czytasz coś teraz, czy tylko gejmingujesz?    Ulice służą do zwiedzania.  Nawet jeśli chodzi się tą samą do pracy przez 40 lat.  Kupuję sobie tort. Zapalam jedną świeczkę. Marzę wdychając Nowy Świat.  Przecieram szyby oczu.  Nikt nie podziela mojego zdumienia: Jesteśmy. Nieważne kim, nieważne, po co.  Przytulamy się - niezdarnie czując COŚ. Do końca życia pozostało jeszcze ...   To nie ten peron. Wracam do siebie. Starannie przygotowuję samotność do snu: gorący prysznic, szklanka whisky i łyżka dziegciu.  Rozczarowaniem ścielę łóżko: miał być szampan, upadek, po nim wzlot  i ''ten ktoś,'' ... a jest tylko fantom ze wstrzymanym oddechem.   
    • Lidia Maria Concertina
      Dendrarium

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Umówić się na randkę z losem pod sękatym baobabem przeznaczenia i zerwać zakazany owoc... Natchnienie? 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...