* * * (przez życie)

[Janusz_Ork]

Spójrz,
od zenitu odpadła nasza gwiazda
i teraz nisko, już nad widnokręgiem
mruga do nas, świeci jasno
jakby mówiła – ja znowu przybędę-.

A gdzieś na północy wiatry
szykują się do skoku
i jak pasterze ogarniają
napęczniałe stada obłoków.

Tutaj drzewa stoją cicho,
cierpliwie czekają na wiatr.
Popatrz – mówię -
znowu jeden listek spadł,
a ty odpowiadasz na to:
- zobacz jak nam porudziało lato -.

Niebo barwiło się fioletowo,
milcząc szliśmy przez park
jak przez życie -
innych myśli nie musieliśmy
ubierać w słowo.

[Grażyna_Kudła]

"drzewa cicho czekają na wiatr"
to mi się...
"wiatry szykują się do skoku"
...i to też podoba
pozdrawiam