cyklopi

[Rafal Bielan Wierzbicki]

mogli wykraczać za nieznośny kształt
własnej fizycznej okazałości mieli po
kilkanaście lat i łatwopalny wzrok i dotyk

nie odkryli wzoru na pojęcie śnienia zbyt mocny
pancerz i kilka splotów żył i mieli matkę
co od niechcenia mówiła im jak trzeba żyć

tak pochyleni nosili na plecach górne drogi
oddechowe świata byli odpryskiem od kamieni
zakopanych w grotach ukrytych w szałasach

skazani za gniew tłumiony piachem
za nadużycie ludzkich przymiotów
jak setki słów we własnej obronie
padali zmęczeni nieskończonością
każdy przy swoim popielnym grobie

pędzili poza siebie unosząc się nad sobą
z wypaloną raną w mętnym oczodole

[Ruffle_puffle]

Jest dość sprawnie, obrazowo. Parę niezłych przerzutni. Momentami smaczne, momentami jakby przekombinowane.

Ale nawet przekonuje.

Pozdrawiam.