mój projekt dramatu, co myślicie

[adolf]

więc tak od conajmniej kilku miesiecy nosze sie z rozpoczeciem pisania dramatu współczesnego bedącego swoistym kiczem i groteską, ale przneoszącym głeboką mysl w sobie. Problem z tym, że nie wiem czy to bedzie warte. Zanim zacznę pisać chcialbym sie upewnic ze to nie jest kicz i ze warto psoiedzidc nad tym, dlateog zamieszczam tu ledwie zamysl mojej mysli. Ocencie sami i powiedzcie czy oplaca sie siedziec nad tym:



Rozpoczyna się niedawno ustanowione święto o którym 99% ludzi nie wie: "Dzień Poety", wcześniej głośno oprotestowany przez ladacznice, ponieważ w tym samym czasie odbywa się Międzynarodowy Festiwal Kurwy. Prostytyutki nie martwią się o konkurencję: ulice zawsze są pełne pochodów na ich cześć, a wieczorami burdele pełne, denerwuje ich, że w tym samym czasie odbywa się tak siarowe święto i żę "jego woń psuje wszystko". Źądają usunięcia tego święta. Grożą strajkiem. Władze uginają się i obiecują, żę wyłącznie w trym roku bedzie święto obchodzone oficjalnie a potem się zobaczy. Rozpoczyna się Dzień Poety. W teatrze Wielkim zebrali się poeci, naukowcy, urzednicy, rząd i pare ludzi zaproszonych lub wyłonionych z tłumu )promocja w chrupakch: zaproszenie do widowni( Na scenie opróczmównicy złożonej z drewnianych skrzynek po jabkłach stoi taboret a na nim magnetoon. Z kasety leci muzyka do my cyganie... ale sala fałszuje i śpiewa: my, poeci. Magnetofon się zacina, Cieć wychodzi na scene i jedny kopem zrzuca go ze stołka. Zaprasza Premiera. Premier wygłasza napisane na szybko przemówienie. Parę prostytutek, któe przeniknęły do widowni głosno protestuje. Premier je ucisza i obiecuje wysokie odszkodowanie. Poeci nie wytrzymują żenady. Widownia zaczyna się dzielić: poeci uważajaą że to upokarzające i obraźliwe że się ich tak traktuje, a druga część uważą, że to chamstwo, że tak znieważono prostytutki. Premier postanawia skrócić przemówienie i przechodzi do wręczenie wyróżnienia. Każdy poeta dostanie bon na 25 zł do supermarketu Stonka. Premier rozdaje bony: nagle jeden z poetów zauważa, że są przeterminowane. Podnosi hałas. Żąda ich wymiany, Urzednicy siedzą bezradnie, premier przeprasza, ale nic sie nie da zrobic. Rozwścieczony poe
ta wyrywa premierowi mikrofon z rąk i krzyczy, że to oznacza rewolujcę. Wypowiada posłuszeństow premierowi. Wzywa widownię do buntu. Część ludzi popiera go: pracownice STONKI, paru gapiów (nie popieraja dnia poety, ale maja beznadziejnie w zyciu wiec mysla ze taka reowlucja cos im da) Wychodza na scene. Premier ucieka na swoje miejsce. Poeta proklamuje nowe państwo w miejscu sceny, Obecny na sali generał stwierdza, że secesja oznacza wojne. Premier rozkazuje rebeliantów i terrorystów zatrzymać. Poeci porywając ciecia(tego z początku) i zamykaja drzwi na klucz. Swój obóz tworzą na scenie, premier i reszta przegrupowują się na tył sali. Premier bezskutecznie dzwoni po ochronę - sala jest ekranowana. Stan jest niebezpieczny. Jedna z nauczycielek (po stornie premiera) krzyczy, że to musiało się stać, ze zwyrodniali poeci w końcu musieli stac sie tyranami. Zdradza ze nienawidzi poezji, ze to jest glupie, ze musi tych pierdol uczyc w szkole, ale na szczesxcie dzieci szybko zapominaja o wierszach. Wasza władza będzie jak wiersze, nikt was nei zrozumie. Wszyscy na to srają. Rozwscieczony poeta rozkazuje czytać poetom sowje wiersze. Oboz premiera cierpi. Na szczescie generalowi udaje sie rozszerzyc zasieg telefonu i dzowni po wsparcie. Premier ogłasza przez telefon o dyktaturze-poetów. Ogłasza jefnak, że dyktatura myślenia zostnie obalona. Stwierdza, że myslenie jest wbrew wolności. Musi zostac zniszczone. Wojsko otacza gmach teatru. W miedyczasie wiesc o naruszeniu wolnosci i dyktaturze myslenia rozchodzi sie po europie. Wszyschy politycy zadaja stanowczego rozprawienia sie z terrorystami. Pertraktacje nie przynosza skutku. Premier nie moze jednak rozkazywac przez tel. Prawo mu zabrania. Rozwiazuje zatem parlament i oglasza sie bojownikiem o wolnosc. Sala klaszcze. Poeci czuja ze przegrywaja, policja wezwała slusarza i chce otworzyc drzwi. Poeci tortutruja ciecia, przynosza pornosa i na kazdej stornie gola kobiete zaklejaja wierszem. Ciec nie wytrzymuje. umiera. Wiesc o tym rozcohdzi sie. Wszyscy zadaja obalenia tyrani. Poeci zapowiadaja walke do ostatniej kropli krwi. Poeta żeni sie ze sprzedawczynia ze Stonki. Wojsko wkracza na sale, Poeci skacza na glowki ze sceny. zabijaja sie. Sprzedawczyni ze stonik wypija zmywacz do paznokci. Premier zwycieza. Oglasza koniec dykatrury myslenia. Delegalizuje myslenie. W huku braw oglasza przedluzenie Dnia Kurwy az do nastepnego Dnia. Na koniec okazuje sie ze bony wcale nie byly przeterminowane. to byl blad w druku

[Boskie Kalosze]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja już pisałem o tym jakieś 4 lata temu, a nawet poszedłem dalej i osadziłem akcję poza nasza planetą. Może przyda Ci się ;)


romantyzm zmechanizowny

"Tragedia na Marsie!" - jak podaje bzz... bzz... "Agencja Sonet"
osada Poetów na Marsie została bzz... bzzz... w nocy pochłonięta
przez Kosmicznego Krytyka. Odchody nie zagrażają bzz.. bzzz...
jak na razie bezpośrednio Ziemi, jednakowoż bzz bzz...
istnieje możliwość tak zwanego bzz.. bzzz..
rykoszetu psychosolarn... "bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz...

Ogród, z którego jesień zdarła wszystkie wdzięki,
Wierzchołki drzew strzaskane, kości bielejące,
Marmurowy Apollo bez głowy, bezręki
Wśród sztandarów podartych, szumiących ciemności.

Miłość, która przewiała przez dusze jak wicher
Łzy pijąc niczym strzygi, co krew śniących mlaszczą,
Wiarołomne przysięgi, które ciągle słyszę,
Zaklęcia, com w nie wierzył i oddałem wiatrom.


A nad ową otchłanią, gdzie razem się splata
Zło i dobro i w trupiej rozkłada się pleśni,
Głos się wznosi i echem się niesie po parkach:
"Poeta na prezydent... a żyć będziesz w pieśni!"

bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz...