Pozazmysłowe okolice naszych miast

[Giovannii]

powietrze było stęchłe i śmierdzące niczym
zgniłe ciała koniokradów
koszmarny dym skręcał płuca
nie sposób było oddychać
nieznośny odór powoli dusił
kiedy już nie mogli mu się oprzeć huknęli
kyrie eleison
ujrzeli noc purpurowo czerwoną
jak jednooki król oślepiającą swe dzieci
mózg milczał to kotlet
z żył stwardniałych od prochu tworzyli miasta
z mięśni obwisłych wieżowce beznadziei
tam strażnicy czasu zaklęci w aureoli sekund
jęczeli o litość
krwią zaasfaltowali raj
pustymi marzeniami zapełnili parkingi
oni rechoczący aniołowie rzygali na opatrzność
sercem szaleńców/heretyków/trefnisiów
podpalili swoje miasta
nie dalej jak wczoraj
ukrzyżowali prawdę
dziś do elektronicznego drzewa przybijają sen

[Roman Bezet]

Jest wizja - teraz czas na re-wizję (poplątanie ładnych z brzydkimi - jak w życiu, ale wycieruchy i oczywistości można wyrzucić; np."pustymi marzeniami", "nieznośny odór powoli dusił").
Będzie "śmieszniej" - będzie lepiej.
:)
pzdr. bezet