Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Katakumby


adolf

Rekomendowane odpowiedzi

"I dziś nie wierze już w rzeczy początek
lecz wierzę w schyłek i we własny koniec."


Pod stopą pełzną krecie korytarze
zbory chrzęszczących kości naszych przodków
jakby w podziemne schowane zanadrze
sekty, co rosną, w buncie, aż gdzieś w środku

magmy zamarłej w dłoń pół-zaciśniętą
blask trzymającą w stalaktycie-świecy
rozwiną skrzydła, podarte, korzeni
w górę wzlatując lasów wznosząc grzbiety

nad Kapitolu bogów popękanych
źdźbła strosząc trawy, rzucając niebieski
cień na świat błędny, gdy spływa z fontanny

di Trevi z piaskiem, a z brwi łuk powieki
i zatrzymuje świat na jednym mgnieniu
wiarę gruntując w jego w nie-istnieniu:

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...