Nad czaszką

[Dama Kameliowa]

Siadam w fotelu z czaszką na kolanach.
By wyleczyć się z uprzedzeń,
przejeżdżam językiem po kości.
Wcale nie jest taka pyszna.

Podanie do Boga to skutek uboczny
wrodzonego piękna łabędzia.
Nie rozumiem tylko, dlaczego biegam ze szmatą,
wycierając oplutych przez ciebie ludzi.

Uratował cię permanentny krzyk
i nieświadomość wizyty panów z cyrografem.
Czasem pocieszam się myślą, że był to Stwórca,
chociaż nie studiowałeś głupoty.

Odczuwam nieprzepartą chęć wyrzucenia cię
z mojej ubogiej w prostotę głowy.
Na oparciu fotela wyrasta stwierdzenie,
że odziedziczyłam prometejską naiwność.

Więc podnoszę się i staję na środku pokoju.
Zabawię się. Przez chwilę będę sobą,
opętańczo wrzeszcząc do twojej trupiej twarzy
być albo nie być

[Gość]

Nie przez chwilę ale zawsze bądź sobą Damo Kameliowa.
Pozdrawiam serdecznie :-)

[bazyl_prost]

zagrożony ze wszystkich
stron krzyk
prosi o chwilę sensu
czy jest sens kupować kredens
czy korniki jedzą politurę...
a może Politurę...

[piotr marcin]

Ciekawy tekst, pozdrawiam serdecznie.

[ogrodniczka]

Przemyślany wiersz i ładnie napisany,podoba mi się.Pozdrawiam serdecznie.

[Bezimienny z Nikąd]

Zawsze bądź
Na kamieniu sobie siądź
I poczekaj bo już lecę...

Nie nie wstawaj, tylko siądź
Zawsze tutaj dla mnie bądź.

[Dama Kameliowa]

Będę dla Ciebie zawsze :)