Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



W tym przypadku wina leży po stronie autora - czytelnik nie ma obowiązku wiedzieć wszystkiego, autor pownien tak podać tekst, aby czytelnik zaczął po lekturze " wiedzieć "...
: )

Dzięki.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



uprzejmie dziękuję za zlekceważenie mojego wpisu, bo przynajmniej wiem już, z kim mam doczynienia. wejść - wyjść w tak krótkim wierszu zmienia formę na instrukcję obsługoi drzwi, ale autora wola, by poprawność stylistyczna górowała nad odbiorem wiersza, wszak instrukcja w języku polskim.

nie oczekuję już kurtuazyjnych odpowiedzi, biorąc pod uwagę żałosny wątek autorski nawet rozumiem.
/b

Be.2u - jeżeli chodzi o lekceważenie twoich wpisów, masz u mnie otwartą, nieograniczoną linię kredytową...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Be.2u - jeżeli chodzi o lekceważenie twoich wpisów, masz u mnie otwartą, nieograniczoną linię kredytową...

każdemu wolno zachować się jak chce, ale mogę przynajmniej wiedzieć dlaczego??

Be.2u -a dajże mi w spokoju polekceważyć...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeszcze jeden rzut okiem :

to od początku było niemożliwe
ten wiersz
bo taki biały
bo znów
możesz próbować go przeczekać
jak ból
wejść w każdy kąt
wyjść na każdą ulicę
i wrócić dokładnie
w chwilę przed
chwilę po

bo coś faktycznie z tymi wejściami i wyjściami... ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeszcze jeden rzut okiem :

to od początku było niemożliwe
ten wiersz
bo taki biały
bo znów
możesz próbować go przeczekać
jak ból
wejść w każdy kąt
wyjść na każdą ulicę
i wrócić dokładnie
w chwilę przed
chwilę po

bo coś faktycznie z tymi wejściami i wyjściami... ;)

Fiś, to ja teraz podejmę dwie rozpaczliwe próby wykręcenia się sianem ; ) :

- drzwi są obrotowe, wtedy z wejściami i wyjściami zawsze coś ten tego...
- przy założeniu, że kąt funkcjonuje w wierszu w znaczeniu potocznym ( jako zakamarek ),
kolejność - wyjście na ulicę, myszkowanie po jej zakamarkach, powrót - jest liniowa i poprawna

Dzięki
: )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ta sfera magicznego realizmu kojarzy mi się nieodparcie z aurą prozy
Gabriela Garcii Marqueza, a zwłaszcza powieści Sto lat samotności.
Elementy łączące oba te światy to zmysłowość, parabola czasu, w której
uwięzieni są bohaterowie. Tu wszystko jest malarstwem, tak jak wszystko bywa
poezją. Widzę coraz wiecej powiązań pomiedzy Twoimi wierszami.
Później dochodzę do innych powiązań, ale o tym jutro przy kawie ;)
W każdym razie przenikają się pewne tęsknoty i pierwiastki.
Przenika się także Marquez z Balthusem...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeszcze jeden rzut okiem :

to od początku było niemożliwe
ten wiersz
bo taki biały
bo znów
możesz próbować go przeczekać
jak ból
wejść w każdy kąt
wyjść na każdą ulicę
i wrócić dokładnie
w chwilę przed
chwilę po

bo coś faktycznie z tymi wejściami i wyjściami... ;)

Fiś, to ja teraz podejmę dwie rozpaczliwe próby wykręcenia się sianem ; ) :

- drzwi są obrotowe, wtedy z wejściami i wyjściami zawsze coś ten tego...
- przy założeniu, że kąt funkcjonuje w wierszu w znaczeniu potocznym ( jako zakamarek ),
kolejność - wyjście na ulicę, myszkowanie po jej zakamarkach, powrót - jest liniowa i poprawna

Dzięki
: )
czuj się wykręcony, poniecham, ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ta sfera magicznego realizmu kojarzy mi się nieodparcie z aurą prozy
Gabriela Garcii Marqueza, a zwłaszcza powieści Sto lat samotności.
Elementy łączące oba te światy to zmysłowość, parabola czasu, w której
uwięzieni są bohaterowie. Tu wszystko jest malarstwem, tak jak wszystko bywa
poezją. Widzę coraz wiecej powiązań pomiedzy Twoimi wierszami.
Później dochodzę do innych powiązań, ale o tym jutro przy kawie ;)
W każdym razie przenikają się pewne tęsknoty i pierwiastki.
Przenika się także Marquez z Balthusem...

Dałaś mi " do pomyślenia "...
Balthus i Marquez...hmm...
" to od początku było niemożliwe " - tak, ten wers mógłby być wspólny dla " Stu lat... ", aktów Balthusa i mojej wierszowatej krzątaniny...
: )
Dzięki, Agatku

P.S.
Czekam na odkawienie innych tęsknot... ; )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Fiś, to ja teraz podejmę dwie rozpaczliwe próby wykręcenia się sianem ; ) :

- drzwi są obrotowe, wtedy z wejściami i wyjściami zawsze coś ten tego...
- przy założeniu, że kąt funkcjonuje w wierszu w znaczeniu potocznym ( jako zakamarek ),
kolejność - wyjście na ulicę, myszkowanie po jej zakamarkach, powrót - jest liniowa i poprawna

Dzięki
: )
czuj się wykręcony, poniecham, ;)

W sumie, to mało komfortowe... ; )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To nie jest wiersz o wierszu, pan poeta niczego nie napisał, się nie czyta, się nie zmęczył, nie buduje domu na moście - poza tym wszystko się zgadza...

Dzięki, Basiu.
: )

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc Ten wiersz nie jest dla mnie o przeznaczeniu, a już na pewno nie o jakiejś wyższej konieczności. Bardziej o pamięci, która wraca nocą - o obrazie, który nie chce odejść i który człowiek nosi w sobie dłużej niż trwa sama walka.
    • @EsKalisia   intrygujący wiersz.   motyw sprzecznych pragnień, rozdwojenia woli, paradoksów ludzkiego chcę i nie chcę to temat bardzo klasyczny. Kilku wielkich filozofów zajmowało się nim.   Kierkegaard  pisał o człowieku jako istocie „syntezy sprzeczności” - między skończonością a nieskończonością, wolnoscią a koniecznością, pragnieniem wiary i niezdolnością do niej.    Hegel traktował sprzeczność jako motor rozwoju świadomości - chcę to teza, nie chcę to antyteza.   wiersz jest metafizyczną listą pragnień, które wzajemnie się wykluczają. to nie chaos, lecz metoda.   paradoksy ujawniają strukturę podmiotu rozdartego między sprzecznymi wartościami.   mnie się podoba rozumowanie typu - być częściowo w ciąży, ale podczas gdy Twój wiersz zawiera sprzeczności możliwe, to sprzeczność o ciąży jest z punktu widzenia filozofii niedopuszczalna.     fajny wiersz.    
    • ja to bym opisał bardziej z nutą gniewu i chwały. nie godzi się jeździć komuś czołgiem po podwórku .
    • @Whisper of loves rain Jest zatem ambiwalentnym elementem ludzkiego losu. - tak jak każdy człowiek, chyba...nie znam się na tym, no może trochę :-)))))))
    • @huzarc Bardzo dziękuję! Dziękuję za zrozumienie tego zamiaru – że symbole miały być gęste i pojemne, nie dekoracyjne.   @Simon Tracy Dziękuję za takie słowa. Bo znaczy to, że coś w nim zagrało tak, jak powinno. Dziękuję za to, że mi to powiedziałeś. @Alicja_Wysocka Nie przepraszaj bo cudnie się rozgadałaś. Rozgaduj się, bo bardzo lubię Ciebie czytać - zawsze tam mądrze i empatycznie piszesz. Dziękuję za przeczytanie, i za tę mądrą myśl teologiczną, i za zrozumienie. To, że przypomnisz o rozróżnieniu między Bogiem a Szatanem w Księdze Hioba – to ważne. I ta obserwacja o naszych czasach, gdzie przypisujemy Bogu ból, a złu szczęście – pokazuje, że wiersz koresponduje z tamtą historią. Dziękuję za to, że widzisz to tak jasno. @Migrena Dziękuję! "Absentia dei" – to słowo uderzyło jak dzwon. Czytając Twoją analizę, czułam, że widzisz dokładnie to, co leżało pod powierzchnią wiersza: nie żadne przesłanie, lecz medytacja nad milczeniem, nad tym, co zostaje, gdy Bóg wydaje się być jedynie biernym świadkiem. Dziękuję za tak głęboką i trafną analizę. @violettaBardzo dziękuję! Mam taką nadzieję. :))) @lena2_ Bardzo dziękuję za tak miłe słowa, bardzo się cieszę, że się spodobał. :) @viola arvensis@infelia@Rafael MariusSerdecznie dziękuję! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...