Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moje oczy chodzą za Tobą
Gdy Twoje ciało
Znajdzie ciemną uliczkę
Moje ręce czekać tam będą
Gdy Twoja dusza
Wyzna swe grzechy
I nie zostanie
Nic po Tobie
Prócz śladu krwi
Na moich dłoniach

Opublikowano

mocny??? - chyba to sarkazm... proszze wybaczyć...

mordercy to moje hobby ahhaha :))
a ten wiersz to chyba kołysanka....

jest wtórny, nie zaskakuje, nie jest mocny ani subtleny, ani prozatorski, ani poetyckie... odklepane pare zdań i tyle

kolejny wiersz który powinien znaleźć sie w piasku

Tera

Opublikowano

to trzeba było napisać na PW

z drugiej jednak strony, należy uświadomic coś autorowi... Pani zdanie jak najbardziej szanuje... ale tak samo jak Pani nazwała to mocnym wierszem ja to zanegowałam... jeśli autor poprosi o argumenty (choć nie powinny byc potrzebne, wystarczy przeczytac wiersz) podam je

Tera

Opublikowano

to nie sen, to koszmar :)) jeśli realizacja wyobrażeń Autora zgodnie z zaprezentowanym "zamierzeniem" miałaby być równie "bezpłuciowa" jak opisywana "scena"??? to lepiej nie wstawać z łóżka i przewrócić sie na drugi bok ;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Moje przyjaciółki to drzewa:)
    • Wiesz - ja lu­biłem zachmurzo­ne niebo Cel­tyckie chóry przy dębo­wych stołach Gdy gar­son mil­cząc Guin­nessa na­lewał I krzepnął spokój bo świat mnie nie wołał   W ra­mionach gro­zy czy też w brzas­ku chwały To­piłem obłęd który wciąż doj­rze­wał Świat wy­dawał się być niedos­ko­nały Dla am­bicji i wewnętrznych prze­mian   Ce­niłem piękno po­nad wszelką miarę Budząc nadzieję roz­siewałem smut­ki Kar­miłem ciało i tra­ciłem wiarę Gry­wając w ba­rach za bu­telkę wódki   Słowa spłonęły wiatr roz­wiał po­pioły Spoj­rzałem w stud­nię swo­jej ciem­nej duszy Wie­czność od­kryłem w ok­ruszkach po­kory Kroplą od­wa­gi zło pragnąc wyk­rztu­sić   Dzi­siaj ro­zumiem dokąd ten świat zmie­rza Wszys­cy to wiemy lecz nikt nic nie zmieni Chcę być świadec­twem Two­jego przy­mie­rza Pa­nie coś stworzył tę prze­piękną Ziemię
    • @MIROSŁAW C. Bardzo dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam
    • @tie-break @Annna2 Przychylam się do komentarza Annny2.Rzeczywiscie nie ma tu rymów dokładnych.Vilanella to gatunek literacki, który powstał w wieku XIII i początkowo były to utwory sielankowe.Takie piosenki biesiadne.Twoja propozycja vilanelli jest raczej wierszem współczesnym, napisanym że strofami, które przypominają tylko vilanelle. Bo jako gatunek dziś już historyczny i wiekowy wymaga także zachowania rymów dokładnych bo takie rymy pisano i wówczas.Jak dla mnie jest to wiersz biały bo trudno tu doszukać się choćby jednego dobrego dokładnego rymu...
    • @Marek.zak1 tak niestety bezbronne, ale inaczej się nie da i część z nich trzeba poświęcić, na te przyziemne przedmioty...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...