Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zebra(nie)

Boskie Kalosze
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano



Gdyby tak pasków dodać do gotowej zebry,
udałoby się zebrę w ten sposób pozebrzyć:
w jednej zebrze byłyby wówczas dwie, trzy zebry.
Ba... całe stado w zebrze zebr byłoby wtedy!
A choć zebra zzebrzona wygląda ciut głupio,
to na pewno już nigdy nie będzie jej smutno
gdy pójdziemy ciut dalej: spójrzcie na łeb zebry,
czy wam też się wydaje, że jest nazbyt chwiejny?
- Można by, przy okazji posrebrzania zebry
wbić go w kark zebrze mocniej młotkiem waląc w zęby.
I kolor... kolor również zmienić trzeba zebrze,
bo ten jej czarno-biały - niemodny już jestże:
pochwyć no, jeden z drugim, za farby i pędzel
i zebrę pozebrzoną przemaluj czym prędzej!
I tu, proponowałbym wariant taki oto:
zebrę biało-czerwoną co będzie patriotą,
by Prezydent na zebrze, w bezdennej radości
mógł przyjmować wszelakich zagranicznych gości...
Tutaj się rozstajemy: szpula, pa, w długą myk -
niech po zebrze zzebrzonej zostanie tylko krzyk:
"Zebro biało-czerwona - polubią cię dzieci,
kurwy, żony, bandziory, a zwłaszcza - poeci!"
Almare

Almare

Opublikowano
Opublikowano

Witaj, Boski!

Ooo, jakie ładne zebrozebranie stopniowo przekształcające się w pytanie: czy wszystko musimy nieustannie białoczerwonzebrzyć? :)

Obraz Turbulenta Żałobnego na zebrze - wyjąkowy! :)))))))

Pozdrawiam.

Magda_Tara

Magda_Tara

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Magda, ja tego Autora sznuję i uwielbiam jego poezję, więc oczywiście chciałabym, aby gościł tu jak najcześciej, jednak...czy zechce, Bóg jeden raczy wiedzieć :))))

:))))))))))
Terenia! nie twauj!
ja też uwielbiam jego poezję i też chciałabym, aby gościł!
i jeśli wyrażanie zachwytu wszem i wobec to twaowanie, to będę to robić, bo lubię
:)))))
anna_rebajn

anna_rebajn

Opublikowano
Opublikowano

:-))
Bardzo dobre te Twoje zebry. Naprawdę były potrzebne.


a gdyby tak zebrę jakąś inną zebrą postraszyć
że tamta niby lepsza ma ładniejsze pasy
zęby bardziej białe czerń na rzęsach czarną
paski w rzędach równiutkie wrodzoną nieśmiałość
że uśmiecha się wdzięcznie gdy porusza ogonem
i tej pierwszej się rówać wprost nie wolno już do niej
potem tylko podjudzić - przecież stać cię na więcej-
szlag by trafił w dwie zebry
i w ich paski na grzbiecie
potem w wszystkich poetów którzy z zeber się śmiali
w luźne kartki na stole wszystkie sny czarno -białe

Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Kapitalny wiersz! Świetny!
Gdyby nie ten młotek w zęby, a także kurwy i bandziory, byłby to doskonały wiersz dla dzieci z drugim denkiem dla rodziców. Ale... młotek mi się podoba, niestety - dopełnia tu wyrazu i znaczenia groteski. Bandziory i kurwy - no niestety też nie są tu bez sensu. :-)
Trudno, dzieci muszą iść spać przed bajką o zebrzeniu.

PS. A ja i tak wiem, kto Cię tu ściągnął. Ale nie powiem. ;-)))

Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pytanie rewelacyjne! Powiedziałbym, że fundamentalne - bo czyż nie od zebry zaczęło się to, co najpiękniejsze na tym świecie: miłość?


Jak powstała Ewa

Raz spacerował pan Bóg po Edenie,
gdy ogarnęło go straszne zgorszenie:
"Oj, biedna ta zebra...
toż pękną jej żebra!"
- Dał Adamowi mocniejsze stworzenie.


Dziękuję i pozdrawiam ;)
Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Śliczne! Te kartki są oczywiście w kratki, które więżą poetę i musi pisać, aż wypisze swoje.
Czasem kilka lat, ale często nawet dożywocie ;)

Wracając do samej zebry, to od niej zaczęło się wszystko co ludzkie:


pierwsze przejęzyczenie Adama*

bolisz mnie, zebro



*za które Adam dostaje w pysk a Ewa odchodzi i wraca (na chwilę) dopiero
po wygnaniu zebry z Raju
anna_rebajn

anna_rebajn

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Swoją drogą zebra była pierwsza ... więc można zrozumieć, że "przejęzyczenie" Ewę zabolało, a Adam od początku nie miał wyczucia, że musiał jej tą zebrą tak wprost rzucić w twarz. Zebrało mu się na wypominki. Typowe!!! ;-))
Almare

Almare

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pytanie rewelacyjne! Powiedziałbym, że fundamentalne - bo czyż nie od zebry zaczęło się to, co najpiękniejsze na tym świecie: miłość?


Jak powstała Ewa

Raz spacerował pan Bóg po Edenie,
gdy ogarnęło go straszne zgorszenie:
"Oj, biedna ta zebra...
toż pękną jej żebra!"
- Dał Adamowi mocniejsze stworzenie.


Dziękuję i pozdrawiam ;)

Powszechnie wiadomo, że prawdziwa miłość jest białoczerwona: ona - białogłowa, on - "czerwony jak cegła, gorący jak piec..." :)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      AI kontra rodzice

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Naram-sin
      Limajno

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Naram-sin
      lirycznie

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Naram-sin
      Gołębie

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Naram-sin
      Zapomnienie grobem przeszłości

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...