Ciało Astralne

[Przekrojona]

w oddechu twoim tkwiąc podnoszę łeb do góry
nocy skrzepniętej łyk idą czarne chmury

nieboskłonu myśli łez nigdy nie zliczą
któż zechciałby liczyć krople idąc płynącą ulicą

wypuścisz mnie z dłoni wraz z tchnieniem
którego ostatni podmuch ujdzie z księżyca lśnieniem

twoje usta wykrzywione w przyjaznym uśmiechu
lecz wiemy dobrze oboje jaka jest cena grzechu

ponad prochy tej ziemi ponad zgliszcza snów
serca bijące w jeden ton ciszy

umarły

[gabriel p.]

czyta się przyjemnie do ostatniej strofy. niepotrzebnie zmieniona wersyfikacja jakoś tak odrywa koniec od całości.

może tak:

ponad prochy tej ziemi ponad zgliszcza snów
serca bijące w jednym tonie cichych słów

umarły

pozdrawiam

[Przekrojona]

Dziękuję za sugestię i pozdrawiam. ;)