lena2_

@Natuskaa @Waldemar_Talar_Talar @Marek.zak1 @Gosława @Dag @Sylwester_Lasota @GrumpyElf Dziękuje serdecznie za refleksje pod wierszem:) widzę , że wywiązała się dyskusja, Dag trafiła w sedno wiersza:):) miłej niedzieli:)

choćby się chciało przychylić nieba a nawet skoczyć w ogień to czasem trzeba iść tylko obok szanując cudzą drogę

czasem nie wiadomo co zrobić z tą miłością budzi najczulsze pokłady zalewając oczy a później biegnie pomimo tracąc równowagę

nie szukaj nas w kościele wśród westchnień dookoła zawołaj po imieniu kiedy wstajemy z kolan

potrafisz dzielić myśl na czworo a słowom zaglądać w sumienie przez skórę cienką jak pergamin lecz to ma swoją cenę

nie oglądajmy się za siebie licząc pożółkłe kalendarze jeszcze spróbujmy złapać w locie choćby najmniejsze z naszych marzeń odnajdźmy dawne polne ścieżki gdzie kwiaty drzewa złote słońce nim się ukryje za horyzont poczujmy jeszcze puls gorący nie patrzmy co na końcu drogi licho spać lubi za zakrętem dopóki igra w oczach płomień cieszmy się chwilą jak prezentem

pamięć utrwala w nas obrazy słowa i gesty sukcesy winy mówią że chociaż jest ulotna wciąż żyje ta którą karmimy

Świetnie napisane:) Jeżeli mogę coś doradzić, to w ostatniej zwrotce dodatkowa zgłoska gubi rytm, może by zmienić na ... "choć miał być płaski - jednak się kręci"..pozdrawiam serdecznie:)

No właśnie, czasem myślę, jak dużo może wytrzymać człowiek i nadal powstawać...poruszający wiersz:)

kiedy zanosi się na wiersz nabrzmiałe myśli krążą szukając właściwego kształtu słów by nie przelewać pełnego w próżne

Chyba najważniejsze to mieć zdrowy dystans do własnego pisania:):) fajnie o tym napisałeś:)

@Gosława Dziękuję serdecznie:) miłego wieczoru:)

cynizm zabiera z dzieciństwa naiwność utwardzając drogę do serca przebiegłym traktem i tylko czasem można ją odnaleźć w spojrzeniu staruszka który nie do końca uwierzył światu

nosisz w sercu miłość całkiem osobną jak połówkę co o drugiej nic nie wie chociaż starasz się wypatrzyć ją w tłumie zwabić gestem lub przeciągłym spojrzeniem gdzieś się błąka taka sama tęsknota łzy odlicza przeczuwając spotkanie tak się boi że ją znowu ominiesz nie rozpoznasz zbyt zajęta szukaniem

zaborcza miłość..nadopiekuńczość?...w sumie.. dusi tak samo..dobry wiersz:)

Tak, to chyba jedyna droga, przyjmować wszystko co los niesie...

Wspaniały:):) lekko się czyta, dobra taka obrona przed złem:):)

jeżeli kiedyś zdradzę cię z pierwszym lepszym wydumanym słowem o pustym sercu rozstań się ze mną bez żalu poezjo

warto ocalić w sobie przestrzeń na ciszę gdzie pytania nie domagają się odpowiedzi więc można milczeć bardziej

Kochamy to nasze pisanie...cóż poradzić...:):)

kobieta lepi pierogi w dłoniach więcej czułości niż zmęczenia za chwilę w kuchni zatańczą talerze a ona nasyci się słowami - takie jak lubię mamo

@Dag to prawda, wiersze nas leczą:):) serdeczności:) @Sylwester_Lasota no właśnie...skąd tak nagle przychodzą? Dziękuje i pozdrawiam:)

@Gosława cieszę się, pozdrawiam:) @iwonaroma Dziękuje i pozdrawiam serdecznie:) @error_erros Dziękuję Ci bardzo za pochlebną opinię:) Wiesz co, sama nie wiem , jak to się dzieje, ale takie wiersze jak ten, po prostu przychodzą do głowy ot. tak bez trudu. Może jest tak jak piszę w tym wierszu... że mi je dusza wysyła...he he:)pozdrawiam serdecznie:)

czasem dusza wysyła wiersz jak koło ratunkowe na fali uczuć zalewających oddech by jakoś dopłynąć do siebie

jest taka czułość bezbronna zawieszona między spojrzeniem a dotykiem dłoni pragnącej ocalić bliskość przed wyginięciem