Roklin

Nie rozumiem tego ciągu myślowego.

Świetny tekst! Bardzo prosto napisany, bezpośredni i chwytający za serce. Moim zdaniem uchwyciłeś w nim bardzo ważną rzecz. I to tylko za pomocą kilku słów. Chylę czoła :)

Dziękuję :) Dziś już bym czegoś podobnego nie napisał :)

Dzięki temu, że niepraktyczna, to mamy chwile wytchnienia :) O! Ja dzięki karmnikowi poznałem takiego fajnego, okrąglutkiego ptaszka jak grubodziób. Lubił przylecieć na balkon i sobie pojeść :)

Dziękuję :)

@evicca - łoł, to żeś odkopała! Sam już zdążyłem zapomnieć, że taki utwór w ogóle napisałem. To na pewno był jeden z tych miłosnych i ogródkowych zarazem tekstów. Dziwnie się do podobnych utworów wraca. Zupełnie jakby kto inny je pisał. Dziękuję za wizytę :) Zaskoczyłaś mnie :)

Mnie w ostatnich latach było dane przeżyć kilka niezapomnianych chwil dzięki ptakom: obserwować z bliska srokę budującą gniazdo, dzięcioła opukującego pień starego świerka, inwazję kawek i srok w mieście, nawet widzieć kruka (najprawdopodobniej) tuż przy naszej południowej granicy. Widziałem też sarny na peronie kolejowym w Rawiczu, absurd kompletny, ale faktycznie, podeszły tak blisko. Dużo się dzieje, ale rzadko zwracamy na to uwagę. Niewiele wiemy, bo to mało praktyczne ;)

Są przecinki, a gdzie kropki? Mnie się podoba, sugestywne obrazki, dwuznaczna treść, warto jednak posłuchać poprzedniczki, by było jeszcze lepiej (formalnie).

Wpadłem na pomysł napisania tego tekstu, gdy przypomniałem sobie o pewnych wakacjach na Słowacji. Gdy wyjeżdżaliśmy z domku, na rosnącej przy wyjeździe gruszy zawsze siedział myszołów i wypatrywał łupu. Coś pięknego. Niedawno zresztą widziałem nieudane polowanie drapieżnika na jakieś małe zwierzę w polu. W ogóle, dużo ciekawych zwierząt można w naszym kraju wypatrzeć. I to jest wspaniałe, widzieć je w działaniu. :)

Hmmm... dość oryginalne. I bardzo dwuznaczne. :)

Wszystkiego dobrego Sylwestrze - i z okazji Nowego Roku, i z okazji imienin! Bardzo fajny, lekki, przyjemny w czytaniu wiersz. Dziękuję! :)

Moim zdaniem dobrze byłoby zdecydować się, jaki rytm nadać utworowi. Poza tym odwróciłeś popularny zabieg i chyba nie wyszło najlepiej. Warto dopracować; zamysł doceniam, treść dobra, zabawna i zachęcająca.

Dziękuję. Zawsze miło coś podobnego przeczytać. To znaczy, że poświęcone temu chwile się zwracają :)

Rozkłada skrzydła, unosi głowę, gdy cisza w dolinie zwiastuje cios. Zrywa się prędko, bez zbędnych ruchów, już koło zatacza nad polem żyta. A potem spada na kłębek puchu, łakome pisklę natychmiast chwyta; Znika w przestworzach i wtedy człowiek, przygodny przechodzień, zabiera głos. Podjęty lekko, w klarowny sposób, rozpala pragnienia, rozbudza sny. Niesie się szybko, ogłasza, kusi pewnością osądu o świecie dzikim. Zachęca wielu, by w pole ruszyć lub zacząć wyglądać, skąd niosą się krzyki. Myszołów krąży nad rzędem kłosów - tym razem do jamy uciekła mysz i czeka, aż los ofiarę słabszą przyciągnie ku zgubie, by samej ujść. Podgryza pędy, przeżuwa ziarna, jak nicień, który też stara się przeżyć. Ziemia jest twarda, pogoda parna, dzień trudny jak każdy, kto czuje, wierzy. I tylko człowiek podgląda jak zawsze, a w ziemi, nad polem toczy się bój. 1.09.2016

Forma rymów AABB itd. Bardzo naturalnie to wyszło, jak gonitwa myśli, jak we śnie.

Bardzo piękny, ujmujący za serce wiersz, uczucie wręcz z niego wypływa. Gdyby tak drugi wers wziąć w nawias... O, tak, nie ma nic piękniejszego niż to uczucie. Wtedy człowiek idzie przez świat i nic nie jest mu straszne. Pozdrawiam :)

No właśnie, ja też uważam, że sam pomysł nie jest zły, chodzi o dopracowanie.

Dziękuję :) To był taki lekki, wiosenny wierszyk, z zauroczeniem pewną panią w tle. Akurat dostałem wtedy azalię na urodziny i od niej wziąłem inspirację. O, tak, aż mi się gorąco robi na samo wspomnienie tamtych dni. Co do formy: nie pamiętam, skąd taki pomysł. Ja lubię obrazować na bogato, dużo jest w życiu szczegółów, każdy chce być zauważony, każdy różowy płatek :)

Ładne to, lekkie, pod koniec nieco zaskakujące. Widzę, że lubisz takie lekkie wierszyki :)

Najbardziej tu przeszkadza to wypełnienie spodni - rozumiem, że pan miał ochotę na seks i zachęcał w mało wybredny sposób. Nad rymami można popracować, ale tu faktycznie przydałoby się wszystkie wywalić, to mogłoby być lepsze jako wolny wiersz. Dosyć to lekkie, za lekkie, jak na rozczarowanie, jakby spływało po peelce jak woda po kaczce. Jakieś mocniejsze uczucie, jakiś punkt przytrzymujący. Tak to sobie myślę :)

Fajna, wciągająca historia, tak melodyjnie płynie... To musiał być ciekawy, barwny sen. Dawno już takiego nie miałem, aż żałuję. Mnie też forma nie przeszkadza, sam myślę nad powrotem do czegoś takiego. Pozdrawiam :)

Zima przyszła... i od razu ładniej się zrobiło. Podoba mi się sposób, w jaki prowadzisz myśl, Sylwestrze. :)

Moim zdaniem to jest nie dość, że przegadane i niedopracowane (rymy "przechwalasz - zachwalasz", "odchodzę - zawodzę"), to w ostatnich wersach staje się wulgarny. Poza tym całość wędruje opłotkami zamiast spotkać się z czytelnikiem twarzą w twarz. No nie.

Mnie też się podoba, dobry erotyk, ale nie jestem przekonany co do formy. "Chcę być i kąsałbyś" - trochę to zgrzyta.

Też tak sądzę. Jest wiele drobnych, ale pięknych rzeczy, które nam się w życiu przydarzyły. Uśmiech od innej osoby, Słońce na niebie, kwitnące pelargonie, to, że udało się czegoś nauczyć, jakiś wyjazd, który przyniósł ciekawe rezultaty itd. Sądzę, że nie jest tak, jak pewni ludzie próbują to przedstawiać, tj. życie jako nieustający koszmar. To są opinie stanowczo przesadzone, przekoloryzowane przez ludzi, którzy widzą w dwóch skrajnych barwach. Pewnie, każdy ma problemy, ale jeśli dla kogoś problemem życiowym jest to, że trzeba co rano wstać, to ja nie mam więcej pytań. Oni nie chcą wolności, ale samowoli. No, patetycznie się zrobiło, ale mam nadzieję, że to nie razi. Pozdrawiam serdecznie :)