Roklin

Obecne jest w mieście, na wsi i w lesie Gdzie by nie zajrzeć, tam wieść o nim niesie Na drodze działa, na placu budowy Wszędzie obecne jest widmo bez głowy Słyszane jest w uszach, widziane w oczach Zwłaszcza, kiedy myśl zawiodła ochocza Im częściej się wali, im częściej coś płonie Tym częściej ta zmora na pierwszej stronie Brak jest mu twarzy i brak mu nazwiska Gdy mowa jest o nim, złość zaraz tryska Nikt go nie widział, zaś wszyscy słyszeli O tym, jak niszczy, jak zbiera i dzieli Imię mu nadaj i twarz odsłoń jego By miast mrocznego ducha bezgłowego Ukazać własne problemu oblicze Nie widmo smagane języków biczem Maj roku 2010 Stary utwór, który niedawno odgrzebałem, gdyż wydał mi się ciekawy.

Piękny wiersz, o pozytywnym przesłaniu, dodaje energii, zwłaszcza w tak szary dzień jak dzisiejszy. Poza tym, lubię wiersze rymowane. Plusik! Pozdrawiam cieplutko, Roklin

Pijacki wiersz, który bynajmniej nie zachwala picia :) Na swój sposób nawet zabawny. Po wódce świat wydaje się piękniejszy... i przystępniejszy.... Można przystąpić do zdobywania... A on tymczasem ucieka... Swoją drogą, szkoda, że u nas tak wielu ludzi nie wyobraża sobie zabawy bez alkoholu (a sam nie piję). A najbardziej cierpią dzieci... [youtube]5Qc3Atej8JE[/youtube] Pozdrawiam, Roklin

Dziękuję serdecznie za uwagi. Oj, Ianie, to nie była miła chwila. Skończyła się płyta i [u] zapadła martwa cisza [/u]. Pewnie, trzeba czytać (i słuchać dobrej muzyki!) by czerpać inspiracje, kształcić się... Pozdrawiam. Januszu, dziękuję za opinię i również pozdrawiam. Roklin

Pola zielone zamieszkane przez cienie Ich blade twarze naznaczone zwątpieniem Jakże złudne bywają ludzkie dążenia Struna duszy wzbogaca się w nowe brzmienia Możliwości, których nie wykorzystamy Spokój, którego już nigdy nie zaznamy Bolesne przebudzenie ze słodkiego snu Który wreszcie minął - czujemy myśli głód Nauczyciel, który uczy, jak znosić ból Cenniejszy od mędrca, jedną z najmniejszych ról Przyszło mu zagrać w przedstawieniu o niczym Znaleźć siłę, by trwać, tylko to się liczy W zmieniającym się w myśl od myśli świecie Brak miejsca na chwilę zadumy, a przecież Kiedy wejdziesz na szczyt, chciałbyś się nacieszyć Jak najdłużej Hej, zostań, dokąd się spieszysz?

Bardzo ładny, barwny wiersz, sama przyjemność czytać takie dzieła. Świetny dobór słów, tworzy taką... kameralną, a i staroświecką atmosferę. Brawo, tak trzymaj! Pozdrawiam, Roklin.

Witam serdecznie! Jestem nowym użytkownikiem forum i chciałbym na początek przedstawić taki oto wiersz: [***] Zapadła martwa cisza Słychać tykający budzik Nigdy mu się nie nudzi Jego swoista nisza Nikt nic nie powie? Tylko jedno słowo Byle ruszyć głową Lecz cóż po słowie? W ciszy budzik tyka Słowo bez znaczenia Niczego nie zmienia Tykanie ciszę przenika