Nata_Kruk

Peelka będzie zagubiona tylko jeszcze przez "krótką chwilę". Dziękuję Bolesławie za zatrzymanie i za dobre słówko. Pozdrawiam również... :)

Dobrze się czyta, odbieram treść jako.. cichy krzyk.. dosłownie. Fajne te mole na koniec wiersza. (...)jak brud z pierwszego wyżymania skoro jest wyżymanie, to zakładam, że było chociaż wstępne pranie, dlatego wolałabym.. brud z pierwszego prania. Pozdrawiam... :)

Poza tymi drobiazgami nie mam uwag, podoba mi się treść wiersza. Pozdrawiam... :)

Wiersz króciutki, ale w miarę czytania nabiera logicznego sensu. Zakończeniem zaskoczyłaś, pozytywnie... po prostu musiałam się wczytać. Pozdrawiam... :)

Oxyvio, czasy może i dawne, ale takimi wersami na pewno o nich przypomniałaś i ruszyłaś niejedno wspomnienie. Taki wiersz to dobra lektura przed snem ;) Pozdrawiam... :)

Koperta jestem czerwonego koloru z powodu szczególnej okazji nadano mi imię zabawne nazwisko i na szczęście nie będę bezdomna za kilka dni trafię pod wskazany adres poczuć dotyk przyjaznej dłoni i przekonać się że wśród rozkrzyczanych reklam byłam najbardziej wyczekiwana tym kolorem umiem szeptać o miłości luty, 2011

Odbieram powyższą treść, jako dobre rady przyjaciółki od serca, która zna na wylot życiowe problemy drugiej strony i podpowiada drogę.. ocalenia.. ale są to także "Pogaduszki ze sobą" ... więc tylko cieszyć się na zakończenie, kogokolwiek miało dotyczyć... ;) jest tyle pustych kartek które mu(si)szę zapisać Pozdrawiam... :)

Niecodzienny wiersz, sprytnie wplecione neologizmy, które nie drażnią, poza jednym.. znanana Ogólnie... przeczytałam z przyjemnością. Pozdrawiam... :)

Anno, najpierw zapytam, czy "i" w drugim wersie ma być..? Jestem zaskoczona zarówno pomysłem, jak i wykonaniem... :) Pozdrowię również z ... :)

Anno.. już nie wiem, czy ja się całkiem rozerotyzowałam, czy myśli z obwodów pouciekały, albo... bieguny się rozbiegunowały... niestety nie kapuję treści... :( Zostawiam uśmiechnięte pozdrowienie... :)

Tu także wracam po raz drugi i... Tereso, nie złość się, czytam wiersz bez drugiej strofy i tak go akceptuję. Pozdrawiam... :)

Wracam tu... i znów ten wers mi "haczy" by oprowadzać znajomy chód, czytałam wyjaśnienie... ale ogólnie mogę powiedzieć, że jest dobrze. Pozdrawiam... :)

"Z notatek: wiara, nadzieja, pułapka"... wierzę, że przyjaźń męsko damska jest możliwa, ale nie jest to chyba proste, z różnych powodów... ta.. zgrabna... bratnia i nie wiem, czy oko (serce) nie zawiesi się tu.. i tam. Przyjmuję wiersz z lekkim przymrużeniem oka, jest zabawny. Pozdrawiam... :)

Zbyszku, pierwsza dla mnie najlepsza, ogólnie sentymentalnie wyszło, szczerze. Zastanawiam się natomiast nad drugą zwrotką, że dziwnie się ją czyta... może przestawić coś... to tylko moje sugestia. Sam zdecydujesz, czy warto... :) Pozdrawiam. byśmy nie błądzili utkałem ciernie łzami pokory w kolię może tak..? byśmy nie błądzili łzami pokory utkałem ciernie w kolię

Jest w wierszu bardzo sympatycznie... :) Pierwsza strofka... drugi wers... to ja ja... dę Czy nie lepiej zabrzmi...? łomocze serce i szyny daleko pojadę - aż w sny ostatnie banalne ślę rymy ostatnie wsiąkają łzy Pozdrawiam... :)

Mnie także tytuł bardzo pasuje, treść mówi to co trzeba, jest dobrze. Pozdrawiam... :)

(...).. zamknięci w ciemności.. dla mnie treść, to po części ciemność na własne życzenie, bo na szczęście..człowiek może być kwintesencją zła.. ale wcale nie musi. (...)flagi wiją się w oddechu wiatraków (nieważne jak mają na imię)... jeden wers, a tyle opowiada... nie dziwi więc brak chęci do prowadzenia rozmów na bliżej określony temat, bo pod kłamanym uśmiechem zło ciągle może wyciągać pazury i zastawia sidła... samemu można w nie wpaść. Co poniektórym nie wystarczy nawet zapalenie światła, oni i tak wybiorą własne racje. Trochę hermetycznie, ale tyle mniej więcej udało mi się "wydobyć". Pozdrawiam... :)

Anna Myszkin... Wzrusza Twój wiersz, Nato. Udana poetycka próba uchwycenia się powodu, dla którego trzeba chcieć z całych sił wrócić do siebie. Teresa 943... Nato, wzruszyłaś mnie i to bardzo. Wiem, co czuje Peelka i znam smak tego, co się jeszcze "tli"...to trzyma. Dziękuję za ten wiersz :) Kolejne dwie kobiety, które wiersz wzruszył.... a może właśnie dlatego wzruszył, że były to kobiety..? :)... sorry, to taka myślowa dygresja... ale muszę dodać, że chyba rozumiem Wasze wzruszenie, bo mnie samej niewiele trzeba, by łezkę uronić, taka już moja natura. Bardzo dziękuję, że zechciałyście do mnie zajrzeć i że było to, miłe czytanie. Obie Panie serdecznie pozdrawiam... :)

Bardzo mnie cieszy, że spodobał się pies.. z ogonem.. i zagubione w domu ścieżki. Rozumiem, można nie widzieć trzech ostatnich wersów, każdy czyta po swojemu, ale chyba lepiej dla wiersza jak zostaną, są bowiem dodatkową wskazówką, o jaką miłość chodzi, pewną klamrą do tytułu, no i.. takim ostatnim "akordem" w rytmice czytania całości... ;) Oxyvia..Trzy ostatnie wyrażają wielką, matczyną czułość i opiekuńczość. Bez nich wiersz byłby znacznie uboższy... podobnie myślę jak koleżanka, Biała Lokomotywo. W każdym razie, dziękuję za zatrzymanie przy wierszu. Pozdrawiam... :)

Droga Izo, punkt, w jakim znalazła się bohaterka, może być usprawiedliwieniem na pocięcie wersów, bo jej własne myśli są (po)rwane, a rzeczywistość dopiero zaczyna muskać właściwy tor... jeśli wiersz jest prawdziwy, miło mi. Dziękuję za post. Pozdrawiam... :)

Oxyvio, nie zamierzałam wzruszyć do łez, ale wierzę, że jakaś treść może to zrobić, kiedy zaczynamy uświadamiać sobie, że to praktycznie o nas. Cieszę się za tak wrażliwy odbiór, dziękując jednocześnie za odwagę - uroniona łza - i szczerość w wypowiedzi.! Czy nam łatiwej.?. być może... to dłuuuugi temat ;) Miło mi, że zechciałaś zajrzeć, pozdrawiam... :)

Rafale, zgodzę się z Tobą, że gdyby skończyć na.. jutro je odnajdę.. byłby to wiersz, w którym prawie każdy mógłby się odnaleźć, ale byłaby to także treść, taka... trochę o wszystkim i zarazem o niczym konkretnym... Ostatnie dwa fragmenty wyraźnie zacieśniają krąg zagubionych i właśnie to starałam się zobrazować, bez zbędnych domysłów i dociekań, o kim mowa. Dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam... :)

Witek Zaborniak Bardzo dziękuję za.. podoba się. Zbyszek Dwa On nie jest aż taki długi, troszkę mi się tylko rozsypał w pionie ;) To miłe, kiedy mężczyźni dostrzegają urok w takim pisaniu, dziękuję. Pozdrawiam obu Panów... :)

Tomku, moim zdaniem ostatni wers jest naprawdę zbędny, ale za to w pierwszym, wolę.. rękawiczkę.. w liczbie mnogiej. Dobre połączenie tego elementu z sumieniem. Nie chcąc oczywiście urazić, tak sobie to czytam. Serdecznie pozdrawiam... :) wiersze upchane w białe rękawiczki gniją dni i noce wzywając do zmian pięcioramienna rozgwiazda jak dłoń w zaroślach motłochu hoduje perłową pleśń wszystko czuje o wszystko się ociera wszystkiego dotyka nikt nie ma zamiaru jej podnieść a przecież niedawno ochraniała palce podczas każdej operacji przy każdych łapówkach w czasie włamań i gwałcie na młodej dziewczynie wstydziła się za nie chroniąc twoje ego higienę i alibi kiedy mordowałeś śmiejąc się później wśród znajomych kiedy wznosiłeś trumnę nad lewe ramię niczego nie żałujesz

Wiele żalu w wersach, ale zakończenie daje nadzieję na spełnione oczekiwanie, co nieco tuszuje ten żal i dobrze tak. Pozdrawiam... :) PS.. 4 czer.2012, byłam kiedyś i z przyjemnością czytam go jeszcze raz.! Niesamowity klimat.