Znajdź zawartość

O Panie usłysz mój głos! w zaplątanych liniach kolorów ultramaryny hiszpańskiej pomarańczy i zgorzchniałej żółci szara przestrzeń i wołanie o pomoc zdeformowanej głowy bez włosów brwi rzęs i powiek nad wyraz wydłużonej przerażeniem woń skryła się w dwóch punktach nierealne kształty uczyniła ręka mistrza nie chciałbyś tak wyglądać ale krzyczysz podobnie z nienawiści z rozpaczy pokrzywdzony buntownik z wyboru tylko stłamszeni milczą i już wiesz po co krzyczę

Czas to rzeczywistość, w której ludzie się rodzą i w żadnym innym miejscu im w życiu nie po drodze.

Raz jeden z Bytomia Mariusz zapraszał Zuzannę w jarmuż zielone marszczone usiadła na tronie lecz w głowie jej ciągle był Janusz.

Myślę, że jestem człowiekiem małym, który ulega myślom nietrwałym i który błądzi jak małe dziecię, po wielkim nieczułym świecie.