Nata_Kruk

A poza tym, przyłożyłam ucho "na zaścianku" i nasłuchałam się, że ho, ho ;) Bardzo przyjemny obrazek, prawie go widzę. Pozdrawiam... :)

Henryku... tak na upartego, to może to być, to samo... ;) Fajnie te skojarzenia ułożyłeś. Pozdrawiam... :)

Wiedza na drogach potrzebna, tym za kółkiem i tym, co pieszo... a tacy o(d)porni potem sobie mówią... dlaczego ja..?!? Trafna przestroga Ewo. Pozdrawiam... :)

Anno, co tu pisać... skoro już napisane. Udany wiersz, no i nie byle kogo wtrąciłaś w wersy. Pozdrawiam... :)

Bądź przy nas leżę bezsennie za szybko ubrałeś się w ciszę długie cienie między pokojami pies ogonem zaprasza na spacer ale nic już nie pachnie tak samo lampa przy niej album kronikarz opowiada krótką historię takie chwile pamięta się wszystko nawet to co się chciało zapomnieć milknie kuchnia puste krzesło przy stole chłód lodówka trawi śniadanie pogubiłam ścieżki w naszym domu jutro je odnajdę bo tli się miłość co zawalczy z rozpaczą jeszcze krucha i taka niewinna dla niej zwyczajnie muszę być mała kruszyna pod skrzydłami nieba luty, 2011

Jakby tematycznie odstaje jedna od drugiej (strofy). Arturze, pozdrawiam... :)

Elu... jest próba przedstawienia tematu, ale, moim zdaniem, nie za dobrze to wyszło. Pierwszą zwrotkę omijam, bo nie wprowadza dobrze w wiersz. Zostają trzy kolejne, mogłabym je zaakceptować po korekcie. Serdecznie pozdrawiam... :)

Złamane skrzydło, dziękuję za powielenie słów Pana Białego, za czytanie, i komentarz. Też lubię ostatnią strofkę tego wiersza. Miło było gościć, pozdrawiam... :) *

Nie udawał i zawsze był sobą... doceniam taka cechę u ludzi, pomijając oczywiście grono marginesu społecznego. Waldku, gdyby nie wyjaśnienie, nie wpadłabym na to sama. Pozdrawiam... :)

Wcale nie dziwi ilość postów, wiersz wart przeczytania.! Fajnie wplecione rymy, odbiór pozytywny. Pozdrawiam... :)

Trudno mi się odnieść do tego nietypowego wiersza, ale zgodzę się z Baba Izbą, że powtórki mogą akcentować upływający czas. Pozdrawiam... :)

:D... otóż to Droga Maju, kot, kotem... ale treść wiersza jest bardzo zdawkowa, właściwie nie ma jej. Ja również zachęcam do kolejnych prób. Pozdrawiam... :)

Agnieszko, chodziło właśnie o słowo.. kolejny.. jako któryś z rzędu. ... owszem, poprzedni już przepadł, ale następny wcale nie musi, przynajmniej dla niej ;) Miło mi widzieć nowego gościa i jeżeli ta ostatnia jest dla Ciebie naj... bardzo się cieszę. Dzięki za czytanie i refleksję. Pozdrawiam, Tobie również powodzenia... :)

Odbieram "Zmiany" jako nieodłączny składnik uciekającego czasu oraz niemoc bohatera wiersza, bo nawet jeśli zauważa to wszystko, traktuje to jako wypełniacze, mało znaczące ozdobniki mijających dni... jest zagubiony... (...)ale jakoś to idzie przez przejście dla pieszych na czerwonym świetle Baba ma rację... pozbyć się "ktoś kto" Tutaj... ...o świcie wstaje by biec od krótkich spodenek do wąsów zmieniają się tylko plakaty i nazwy ulic przed słowem.. zmieniają.. dopisałabym np. za oknami, bo wychodzi na to, że biegnie po ulicach. To chyba wszystko, pozdrawiam... :)

Zagubieni, zabłąkani, zatraceni... aż strach, czy zdołają się z tego wydźwignąć. Wiersz oddaje ten niemal tragiczny tytuł... tylko współczuć tym milczącym, to także znak, że jak trzeba, trzeba mówić co się myśli... ;) Pozdrawiam... :)

Też mam skojarzenia z budą - jako szkoła, ale nie zgadzam się ze słowami... jw. przykro mi. Pozdrawiam... :)

Ależ to długie, tym bardziej uznanie dla formy i pomysłu. Dobrze, że komuś chce się jeszcze pisać takie utwory, tak mało ich na forum... jasne, zawsze można poszperać tu i tam, jak przyjdzie ochota na tego typu pisanie, tylko kto się pofatyguje w dzisiejszych czasach... ktoś na pewno. Pozdrawiam... :)

Najważniejsze, że cel został osiągnięty..! Agato, czytam bez słowa..kanciaty... poza tym, mogę się przyłączyć, bo dobrze zachęcasz. Pozdrawiam... :)

Witaj Agato... nie znam książki, ale skoro tamta lektura spodobała Ci się i odnalazłaś jakieś powielenie tematu w wierszu... akceptując obie pozycje, sprawiasz mi miłą niespodziankę. Wypadałoby zainteresować się książką. Miło mi, że zechciałaś się wpisać. Pozdrawiam... :)

Magdo, no to wydeptałaś ścieżynkę, ale najważniejsze, że doszłaś... :) Wiersz przypadł Ci do gustu, cieszy mnie to, a czy jest najlepszym... z moich... naprawdę nie wiem. Dziękuję za odwiedziny i miłe słowa. Pozdrawiam... :)

Pobudza wyobraźnię... :) sprawnie opisałaś tę scenę.! Anno, nie gniewaj się, przycięłam tylko "rąbek kreacji", no i wolę jak takie słowa są bliżej... posyłam niekłamany uśmiech... :) zanim odlecisz jeszcze mnie rozepniesz na obrzeżach koła - nie zamykaj oczu – pod czerwienią powiek czuję się bardziej w tobie przeistaczam się w krople na prześcieradłach jeszcze krzyczę że nie tak prężę oddechem wszystkie kolory to już tylko formalność odchodzę w ptasi puch między językiem a bramą świtu samogłoski rozgarniają wolność pozbierasz pośpiesznie pocałunki nadgarstki pachną specjalnie dla ciebie - zabierasz je za sobą sprawdzasz portfel - jest za godzinę masz lot do poznania

Pierwszy wers również nie dla mnie, ale z treści bije żal, który może usprawiedliwiać pytanie... dlaczego akurat mi przytrafia się coś (złego). I ta chęć ucieczki, od wspomnień... tak to czytam. Ta.. bryłka.. w zakończeniu do wymiany, jak dla mnie. Pozdrawiam... :)

Nie pozazdroszczę atmosfery takiego śniadania, mowa oczywiście o znerwicowanym człowieku, u którego kubicznie ogryzione paznokcie są poniekąd dowodem na jego zachwiany porządek własnego ja. Mnie one kompletnie nie przeszkadzają. Jedyne co mi nie brzmi, to ostatnie trzy wersy... łoskot myśli panicznych próbują przyprawić jedynie odniosłeś czasownik.. próbują.. do.. myśli, chyba niesłusznie... bo jest jeszcze.. łoskot.. i przymiotnik.. panicznych Jako samodzielny wers, mogłoby być, ale są dwa pozostałe. Wg mnie, łoskot wydaje się trafniejszy na zakończenie; ja kasuję panicznych łoskot myśli próbuje przyprawić jedynie Pozdrawiam... :)

.... jedynie formę bym nieco zmieniła... reszta - podpisuję się pod słowami Ani. Pozdrawiam... :)

Gubię wątek, zwłaszcza ten kryminalny... szczerze wypada napisać. Jest faktycznie coś tajemniczego w tym krótkim wierszu, albo ja sama dodaję tej tajemniczości, plącząc więcej, niż potrzeba. Pozdrawiam Biała Loko... :)