Alicja_Wysocka

@piąteprzezdziesiąte To chyba prawda o mnie z pewnością nie przesadzam ilekroć liczę na więcej to zawsze na mniej wypada

@Wędrowiec.1984 Jeszcze raz dziękuję :) @Rafael Marius, dziękuję :)

@Wędrowiec.1984 Dziękuję za rady, kosz jest w tym wierszu raczej rekwizytem. ale kiedyś zawsze miałam jakiś kawalątek papieru, bo jak wpadło mi coś do głowy, zapisywałam, pisałam także w pociągu, autobusie, czy stojąc na przystanku. Po pewnym czasie miałam w torebce jakieś karteluszki, świstki, półżywe frazy, zwrotki czy prawie wiersze. Od czasu do czasu, trzeba było zrobić z tym jakiś porządek. Więc czasem wychodził z tego wiersz, a czasem karmiłam kosz. Oprócz tego, mam w komputerze brudnopisy, z których coś wybieram, przekrawam, sztukuję i takie tam... Gotowe wiersze do publikacji przekładam do plików. Darcie w kawałki, też jest trochę symboliczne, czasem zmieniam w trakcie pisania treść, bo temat skręci mi w inną stronę. Dzięki za pomysł i odwiedziny, pozdrawiam :)

@Leszczym Ojej, miałam kiedyś taką pocztówkę, nie było na niej żadnego zdjęcia tylko sam tekst, który zdawał się nie mieć końca. Zaczynał się jakoś tak, że ktoś chce mi coś ważnego powiedzieć, tylko nie wie jak zacząć, bo nie chce mnie zmartwić, ani obrazić, ale koniecznie musi, bo nie może tego zatrzymać. Jednak po namyśle stwierdza, że jednak powinien się zastanowić, bo nie wie jak to zrobić, nie wie czy to coś zmieni, czy w czymś pomoże, czy znajdzie odpowiednie słowa, może lepiej zrezygnować, ale co by to było gdyby nie powiedział, myślał nad tym... itd :) Cytowałam z pamięci, bo gdzieś zapodziała mi się ta kartka, szkoda. Ale Ty Michał potrafisz nawijać makaron na uszy jak mało kto i mnie to bawi. Tymczasem, serdecznie :)

@Dagna A ja mam do siebie pretensje, też mam z kim się porównywać i chciałabym więcej i lepiej. Dziękuję Ci za życzliwość, ukłony i serdeczności :)

@_M_arianna_W_ Dla mnie pierwsza wersja, podlipie, najładniejsze

@Dagna A co masz do zarzucenia sobie? Też panujesz nad piórem, lubię Twoje komentarze. Serdeczności i podziękowania :)

@violetta Ale się rozpisałaś :) Poważnie, bo już dawno temu skarżyłam się, że malutkie porcyjki nakładasz. Brzoskwinie lubię, ale zawsze jestem przy jedzeniu upaprana, a słodkie toto jak nieszczęście i się klei, a na łące zaraz osy przylecą. Przyniosłam Ci serwetkę, pozdrawiam :)

@Annna2 Więcej niż połowę z tego co piszę, drę, bo uważam, że się nie nadają do czytania i pokazania. Zdarzyło się, nie raz przecież, że składałam od nowa, bo zrobiło mi się żal, siedziałam, składałam, pisałam pół nocy żeby podrzeć - bez sensu. Ale jak czytam, że Wisława Szymborska opublikowała tylko 300 wierszy, to trochę mi lżej. Powiedziała, że ma kosz na śmieci - to ja też mam. @Hiala, @violetta, dziękuję :)

@ireneo Forma i rytm jak zwykle na wysokim poziomie – to trzeba Ci oddać. Balansujesz na granicy kpiny i groteski. Rozumiem, że to świadomy wybór, ale czasem mam wrażenie, że nie chodzi o refleksję, a o efekt zderzenia i szoku. Dla mnie, to ryzykowna droga, zwłaszcza na forum, gdzie wielu z nas traktuje duchowość jako coś intymnego i nie do końca podatnego na ironię. Serdeczności :)

@andreas Ale weź ze sobą coś do pisania, pozdrawiam serdecznie :)

@beta_bNo fajnie, ale jak będzie wciąż pod górkę? Zgrabnie poskładałaś, pozdrawiam :)

@andreas Cudniasty i smakowity :)

i cóż mi z tego nie piszesz do mnie więc drę w kawałki do ciebie listy na powrót składam wyrywam śmierci mozół i męka nie znajdę wszystkich jednym impulsem miażdżę uczucia w białych szpargałach są nawet śmieszne kiedy tak lecą w ostatnią podróż cisza na trąbce grana szelestem giną wzgardzone niepoświęcone zarodki chęci ledwie zamysły widać zgłupiałam powinnam spalić miałabym w oczach chociażby iskry

@Stary_Kredens Namawiać nie będę, sama się boję.

@Stary_Kredens Ale to znaczy, że nie ściągałaś, a poprawki się zdaje :)

Tym milej mi będzie :) dziękuję

@Stary_Kredens Moment, w którym zdajemy sobie sprawę, że coś ważnego zostało zgubione, zapomniane, zostawione, jest ważny i ta cicha nadzieja, że jeszcze można zawrócić. Że warto. Dziękuję za to przypomnienie, że nasze najcenniejsze rzeczy - emocje, wspomnienia, poczucie sensu, nie zawsze znikają bezpowrotnie. Trzeba tylko… chcieć wrócić. Piękny, refleksyjny tekst.

@Annna2To ja dziękuję za wzruszenia, które bardzo sobie cenię. Twój wiersz w połączeniu z poetycką impresją filmową, czuję pod skórą do teraz i ciarki łażą mi pod skórą - a ja to bardzo lubię! :)

@Annna2 Wow! Zapomniałam oddychać. Wszystko w przepięknej oprawie.

@Leszczym Ale fajne :)

@MIROSŁAW C. Aż tak daleko zawędrowałeś, Pisząc, nie miałam raju na myśli, ale masz fantazję! Dziękuję i pozdrawiam :)

@piąteprzezdziesiąte Dziękuję, a Ty masz bardzo fajny nick, pozdrawiam :)

@Aleksandra1991:)

@Sylwester_Lasota Dzieci, są tak po dziecięcemu zazdrosne. Pamiętam, jak urodził się młodszy brat, to ten starszy o 4 lata, usiadł w kącie i beczał, a kiedy mama zapytała dlaczego płacze - odpowiedział - dlatego, że już nie jestem najmłodszy, już nie będziesz mnie tak kochała. Po czym wgramolił się do łózka, do mamy i położył z drugiej strony. Mama w środku, a po obu stronach, chłopcy. Nawet zwierzęta są zazdrosne, jak głaszczesz jednego pieska, przylatuje drugi i warczy albo gryzie tego pierwszego. No cóż, chyba o względy trzeba zabiegać :) Każdy jak potrafi.