Alicja_Wysocka

@Robert Witold Gorzkowski Ach, te Wasze pojedyncze szufladki — z pozoru puste, a jak się dobrze przyjrzeć, to się okazuje, że jedna to sport, druga to drzemka, trzecia to myśl o obiedzie, czwarta… „nic”? Ale dobrze, że w tej błogości dajecie sobie czasem pomyśleć — choćby o tym, jak kobiety myślą za dużo! Może i mam więcej szufladek, ale przynajmniej wiem, gdzie są moje skarpetki A „myślenie o niczym”? Brzmi jak cudowny mit, którego istnienia nadal nie potwierdzono naukowo. Uśmiechniętego dnia :)

@Annna2 Moja - też nic wielkiego, podczas operacji, umarłam. Wrócili mi życie, mam opis zdarzenia w wypisie. Nic, a nic z tego nie pamiętam, tylko później, zamiast miejsca operowanego, bardzo bolała klatka piersiowa, przez kilka tygodni.

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze, nie wiem czy takie są możliwe. Nawet jak śpię i przekręcam się na drugą stronę, głowa zadaje pytanie, - dlaczego? Ano, bo coś nie pasuje, bo niewygodnie, bo jakiś szmer, jakiś obraz ze snu, pytanie która godzina, co jutro itd. Nie potrafię sobie wyobrazić nicości, no ale może Ty...

@Annna2 Wiersz unika dramatyzmu, pokazując śmierć jako łagodny etap, który można przyjąć bez żalu i skargi. Coś jak medytacja o spokoju i akceptacji, która pozwala patrzeć na koniec życia z czułością i szacunkiem.

@selenuity Mój ty smutku, na co komu takie popisy? Na nic - jeśli służą tylko samouwielbieniu. Jeśli są krzykiem, który nie słucha, a błyskiem, co nie oświetla, tylko oślepia. Na coś - jeśli prowadzą do milczenia, w którym ktoś wreszcie usłyszy siebie. Albo Ciebie. Drogi Autorze, bardzo ciekawe, tylko… może mniej czerni w białości, a więcej światła w znaczeniu?

Waldemarze, no co Ty, podpisujesz się pod tym, że jesteś bezmyślny? Przemyśl to jednak :) Pozdrawiam :)

@Annna2 Witaj Anno, w formach też lubię, bardzo. Ale w tym wierszu, chciałam przekazać, że miałabym tyle do napisania, do zarzucenia, wyżalenia - że na kartce tego nie zmieszczę, aż wreszcie doszłam do pytania, po co? Dobrego dnia @Waldemar_Talar_Talar - prawdziwy, bo lubię pisać, wolę pisać niż mówić, przy pisaniu jest więcej czasu na precyzję, pozdrawiam :)

@jan_komułzykant, @Nata_Kruk Z podziękowaniem, Nato, Janku :)

@violetta, @Rafael Marius, dziękuję :)

@Mariusz57 Już kiedyś się usprawiedliwiałeś, że dawno napisane i że na pamiątkę tutaj wstawiasz. Chyba tak jakoś mówiłeś, o ile dobrze pamiętam. Nie zważasz na ilość sylab w wersie, więc może chociaż to by się dało zmienić. Dlaczego nie moja i nie moje? Takie skrócone formy zaimków we współczesnym języku brzmią jak upozowane i patetyczne. Poeta, póki żyje, zawsze może ulepszyć. Pozdrawiam niezłośliwie :)

@Berenika97 Te słowa są wyrazem wdzięczności i głębokiego zauroczenia obecnością Stwórcy, choć Go nie widać. Pokazuje, że nie potrzeba widzieć „fachowca” przy pracy, by docenić jej doskonałość -tak samo jak nie żądamy zdjęcia mistrza, by wiedzieć, że zna się na rzeczy. To poetycka medytacja o zaufaniu, które nie wymaga dowodów, a oparte jest na doświadczeniu, miłości i podziwie dla świata i drugiego człowieka.

@Naram-sin I co ja mam powiedzieć? Dym z uszu! Bardzo metaforyczny wiersz o przekraczaniu różnych granic. Odnajduję w nim chwile z dzieciństwa, odrzucenie, ucieczki – a lot nad poprzeczką to symbol wolności i uniesienia ponad przeszłość. To wiersz o przekuwaniu trudnych doświadczeń w siłę i o pięknie ulotnych momentów, które potrafią wynieść człowieka ponad życie. Ale muszę przyznać – był dla mnie trudny do zrozumienia.

@Naram-sin @Jacek_Suchowicz W rodzinnym domu jest kominek i zimą gramy sobie w scrabble strzelają szyszki, ogień tańczy sypią się iskry jak w widziadle a na podłodze miękkie skóry stareńkie meble cudny klimat do tego jeszcze kot pasuje i czas na kłębek da się zwijać @Berenika97 Witaj Bereniko, dzięki że się poczęstowałaś, napisałam go jakiś czas temu, jak paliło mi się pióro. Pozdrawiam serdecznie :)

@Jacek_Suchowicz Jacku, w życiu nie zapaliłam papierosa, a od dymu papierosowego mam kaszel, moi goście też nie palą. Ale ogień w wierszu, muzyce, tańcu - to bajka, którą lubię czytać, patrzeć albo słuchać. dzięki :)

@Naram-sin Ale o inny ogień chodzi czemu mnie gasisz załamujesz bez niego gasną słowa wierszy i cały koncept mi się psuje

@Bcmil Dymu trochę mało, list niedokończony, trudno kaligrafować, kiedy ogień gaśnie, ale w Twoim ostatnim wierszu było go tyle, że jeszcze łzawią mi oczy, Dziękuję i pozdrawiam. :) @Naram-sin, dziękuję :)

chciałam pisać list do ciebie przeklęłam margines bo nie cierpię ograniczeń karteluszki ścinek niebotycznych są rozmiarów dzisiaj moje chęci więc nie streszczę w cztery brzegi nie dam się uwięzić mam już datę w prawym rogu i słowo kochany list na niebie dymem piszę kaligrafowanym nie przeczytasz nie otrzymasz dokończyć nie mogę zbrakło dymu pomóż proszę potrzebny mi ogień

@Bcmil I Twoja odpowiedź, leży mi jak ulał. :)

@Bcmil No Twój wiersz zrobił mi dzień! Wiersz jak ballada dusz, które przez wieki wołają się po imieniu, choć może go nie pamiętają. Bajka utkana z tęsknoty, miłość silniejsza niż śmierć, niż historia, niż jakiekolwiek „za późno”. Wciągnęło mnie to jak cug w komin - od pierwszych wersów czułam, że to nie tylko opowieść o reinkarnacji, ale o tej jednej, niepojęcie wiernej miłości, która odnajduje drogę nawet przez bariery czasu i historii. Choć nie wierzę w wędrówkę dusz, uwierzyłam w ten wiersz. Bo poezja rządzi się swoimi prawami - a tu każde z nich zapisane jest w sercu. Chciałabym, żeby ktoś kiedyś kochał mnie tak mocno, z taką wiernością przez wieki. Choć to niemożliwe, ale na teraz jest piękne. Dziękuję :)

@jan_komułzykant Faktycznie :))

Oczywiście :)

@Florian Konrad Wypisz, wymaluj - miłość, która łączy mimo przeszkód i niechęci świata. Niewidzialne więzy i pragnienia nawet gdy rzeczywistość próbuje je rozdzielić. Zmysłowy intymny, na poziomie, którego często nie widać, a który jest bardzo realny dla dwojga ludzi. Piękny :)

@Berenika97 Prawda jako towar w sklepie - dostępna, ale nie tania. Z jednej strony mamy wybór, z drugiej - jesteśmy ostrzeżeni, że prawda może zaboleć, zostawić ślad, zmienić nasze życie nieodwracalnie. Ten wiersz przypomniał mi, że nie każdy jest gotowy usłyszeć „całą prawdę” - czasem potrzeba czasu, odwagi, albo... przeceny nadziei. Ciekawe i przewrotne.

Bo to jest porządek rzeczy :) Podobno czterolatek zadaje dziennie ok. 300 pytań. Dorosłym coś z tego zostaje. Kto pyta, nie błądzi. :)

@Klip