Alicja_Wysocka

No ja nie wiem... to przecież nie żadne dzień dobry, czy dobranoc. To słowo ma swoją wagę, skutek, jest raczej odświętne. Nie przylatuje do Ciebie jak natrętna mucha, kilka razy dziennie. Nie, nie czepiam się, mówię tylko co myślę :) I wiem, że to tylko w wierszu - nie naprawdę. Serdeczności :)

@Mariusz57 Namawiałam do zmiany, dla urody wiersza, dla Ciebie, dla nas. Ale akurat w wierszu, niech się dzieje Twoja wola :)

@ireneo I Ziemia nadal kręci się, zdumiona obrotem spraw... Fajnie, że chce Ci się o tym pisać :)

@Berenika97 To tylko fragment, niewielki z naszej, z mojej rozmowy ze sobą. Czasem mówię do siebie po nazwisku, jak w szkole. Kiedy nauczyciel cię lubił, mówił po imieniu, jeśli nie - po nazwisku. Ooo! myślę sobie, trzeba się spiąć, będzie gorzej. Tak i ja do siebie - jak sama z sobą nie potrafię się rozmówić, to po nazwisku muszę. A po nazwisku, jak po pysku - boli. Dzięki, że zajrzałaś, pozdrawiam :)

@Berenika97 , @Adam Zębala, dziękuję :)

@MIROSŁAW C., dziękuję :)

@Annna2, @Marek.zak1, Oj, dziękuję - a może z rozumem rozmawiałam, prawda, chyba gdzieś powinnam go mieć, dobrego dnia :)

@Deonix_ Witaj Deoni, zebrałam kilka wspomnień i postanowiłam zapisać, żeby się zgubiły, miło, że zajrzałaś, pozdrawiam :)

- Jesteś tam? - Jestem, a bo co? - To jesteśmy dwie, czy jedna? - Może dwie w jednej? - Jestem twoją duszą. - Znaczy mną? - No tak. - Czyli jak? Moja noga, to też ja, moja ręka, to też ja, - Więc jak? - No jestem duszą, jestem tobą. - To znaczy jestem czy mam? - Oj Ala, filozofujesz, jesteś czy masz, nie wszystko jedno? - No nie, to samo, być osłem, a mieć osła – nie to samo przecież. - To o zwierzętach będziemy gadać? -Oj, nie! - O tym, że wiersz napisał. – Wiesz… przez lata słuchałam w nocy Marsza żałobnego Chopina. – A teraz? – Już mi zbrzydł. Teraz słucham, jak skrzypią skrzypce. „Karnawał wenecki”, Montiego. Ten dla odmiany wprawia mnie w dobry nastrój. – Dla odmiany? – No właśnie. – To o wierszu chciałam. - Dla ciebie napisał? - Nie dla mnie, o mnie, do mnie, o nas. - No i co z tego? - A to, że to nie on chyba, bo on nie żyje. - Jak to nie żyje i napisał? Skąd wiesz, że On? - bo za dużo szczegółów zna. Nie żyje od piętnastu lat, bo przecież gdyby żył, toby się odezwał, prawda, - Czytałaś ten wiersz, nie wiesz co chciał przekazać, jak myślisz? - Co chciał, nie wiem, co ty chcesz? Powiedz mi co ty chcesz? - Właśnie nie wiem, chciałam to przegadać z tobą, ale jakoś nam nie idzie. Nie wiem co myśleć, nie wiem co zrobić… - Ala, daj spokój, spać nie dajesz, nie wiesz co chcesz, zwariować można z tobą, spij wreszcie. - No dobra, pomyślę o tym jutro, jak mawiała Scarlet, w ‘Przeminęło z wiatrem’.

@Agnieszka Charzyńska No ile tego wszystkiego! Tak zmyślnie prowadziłaś, że zapomniałam o rymach :)

@lena2_Potrafisz w prawo i w lewo, pierwszym i drugim głosem, zdolniacha!

@Waldemar_Talar_Talar O tym wiersz wspomniałam, byłam, czytałam i widziałam pracę :)

@Jacek_Suchowicz Musiałam się przebrać, jak gospodarz Thornfield w Dziwne losy Jane Eyre Charlotte Brontë, żeby zobaczyć, co naprawdę czuję i co świat może dostrzec. Wolny wiersz to moja maska - czasem trzeba inaczej, by być usłyszanym. Ale wrócę do siebie, tylko ochłonę :) @Waldemar_Talar_TalarDzięki Waldemarze, a Ty dzisiaj napisałeś z rymem, widziałam :)

@DagnaAch, jesteś… aż mi serce bije, choć Ty nie wiesz dlaczego. Nie piszę wolnych wierszy – ale dziś… coś mnie trzepnęło. Porządnie. Dobrze Cię tu widzieć. Dziękuję :)

@lena2_ Dzięki, Lena. Tak to już bywa - jak za długo się milczy, to człowiek zapomina, jak się mówi. Pozdrawiam :)

nie każda iskra jest powrotem czasem to tylko refleks na ścianie wspomnień nauczyłam się czytać ciszę bardziej niż wersy bo to milczenie bywa prawdziwsze nie pytam kto pisze nie pytam po co jeśli chcesz mówić – powiedz bez masek czasem trzeba iść nie do kogoś ale od czegoś

@Starzec, dziękuję :)

@Tyrs I wiersz, i muzyka - kreacja.

@StarzecNie czyta Twoich wierszy? Ale może kiedyś?... Wiesz, ja też mam znajomych, a jak zacznę temat o poezji - zaczynają ziewać, brak wspólnej płaszczyzny i rwie się gadka :(

@Starzec To teraz będziesz się rzucał wierszem na szyję?

@viola arvensis Ja się nie bawię, to ja się wzruszyłam pierwsza, nie zabieraj mi tego miejsca :))

@viola arvensis Violu, od kogoś, kto pisze jak lubię, takie słowa - to prezent. Wiem, że dobrze i często się nie da, ale chcieć przecież można. Chciałabym więcej Twoich wierszy. Serdeczności :)

@viola arvensis Violu, czytałam ten wiersz, jakby był o mnie, jakbyś zaglądała w miejsca, do których nie każdy ma dostęp… Słowa płyną tu jak rzeka, czasem wzburzona, czasem ledwo słyszalna – ale zawsze prawdziwa. Twoja wrażliwość nie tylko boli, ona buduje – wers po wersie, czyjeś zrozumienie, czyjąś ulgę, czyjąś ciszę po burzy. Każda strofa niesie ciężar i światło. Dziękuję Ci za to pisanie „jak trzeba” – prosto z duszy, przez serce, do serc.

@iwonaroma Racja, można popłakać atramentem, dużo tańsze niż kozetka u psychoterapeuty.

@Jacek_Suchowicz a ja się dzisiaj umówiłam na spacer w deszczu z kim nie powiem duży parasol przezroczysty obiecał zabrać fiołki w głowie nie potrzebuję wcale słońca bo tylko w deszczu obok siebie można być blisko miód okazja i niech żałuje ten kto nie wie