Alicja_Wysocka

złotym atramentem rozlał się poranek a zmrużenie oczu skrzydlatym motylem dzień będzie dziś wierszem w kryształowej czarce a światło oddechem zamkniętym w bursztynie zaraz wzniosę toast i stuknę z kieliszkiem powietrza co dźwięczy gdy nóżkę dzwoneczka wiatr dotknie figlarny i mniszki lekarskie odfruną po bezkres w kudłatych rozczepkach niech lecą gdzie zechcę i zaniosą słowa lekuchne i ciepłe i te nic nie warte za płowieje mgliste bo nie wiem znów kiedy i do kogo trafi co z serca wyszarpnę

@Toyer„Łapacz chmur”, „z tysiąca skrzydeł zrobi dwa skrzydła” poetycko i baśniowo. Poeta jako szyjący sweter ciepły, intymny, oryginalny pomysł.

@P.Mgieł Koty zwykle zostają, trzymają się miejsca. Obraz, że odchodzą, trochę przeczy powszechnemu wyobrażeniu. Odchodzą wtedy, kiedy chcą podkreśla niezależność kota i to, że to nie nasza zasługa, ani wina. Może przesyt, obojętność - więcej nie zgadnę :)

@yfgfd123To może być jednocześnie wiersz o urodzinach i o relacji z dzieckiem, z którym się nie porozumiewasz - ta wielowarstwowość jest wartością.

@piąteprzezdziesiąteNie tylko afro, strofka też :) Ps. takie afro można łatwo zrobić, na mnóstwo małych wałeczków nawinąć włosy, cieniutkimi pasmami - nie całkiem wysuszone. Odczekać aż wyschną same. Trochę lakieru i gotowe. Włosy nie mogą być długie Tyle tylko, że trzyma, jeśli nie ma deszczu, mgły i wiatru - no i jeden dzień.

@UtratabezStraty, dziękuję

@piąteprzezdziesiąte Ojej! Fajnie :)

@MIROSŁAW C.A ja trafiłam tutaj za Twoim komentarzem :)

@MIROSŁAW C. Dziękuję Mirosławie, fakt, kiedyś lepiej sypiałam :)

Michale, nie ale na mojej liście. Oczywiście, życzę Ci sukcesów :)

@Leszczym Michale, nie mam nawet ochoty żeby pracować przy pomocy AI. Ale odnalazłam w sieci takie piosenki poetyckie, do których AI dodał muzykę i obraz. Zapewne robili to spece i fachowcy i powiem Ci, że to akurat mi się podoba - i wkleiłam je tam, gdzie na portalu jest miejsce na Poezja Śpiewana. Rap, chip-hop, podobnie jak sztuka graffiti jest dla mnie sztuką chwilową i nie leży zupełnie w moim guście. Zaglądam do Twoich utworów, bardziej przez ciekawość. Serdeczności :)

@Leszczym Michale, oczywiście słucham Twoich piosenek, czy momentami nie masz wrażenia, że AI źle akcentuje niektóre słowa. Np. 'Dżentelmen był dżentelmenem, mogła nawet pomyśleć wielkie tonacje się rozsiądą, magię pejzaży Czy można to poprawić?

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze, a spróbuj tak: Wieczorkiem pomyśl sobie, którą drogą pójdziesz jutro. Co będziesz widział po drodze, jakieś drzewo, dom, może schody, zakręt, sklep... co tam jeszcze będzie... idziesz wolno ... tak będzie jutro, a teraz zasypiasz i widzisz to oczami wyobraźni. Jutro idąc tą drogą, o której myślałeś, pomyśl o tym, że właśnie leżysz w łóżku i zasypiasz, o wczorajszym obrazie. Zrobi się w tym momencie jakby pętla czasowa - nie będziesz wiedział, czy jest wczoraj, czy dzisiaj. Otwórz drzwi wyobraźni, tak jakbyś zrobił to pierwszy raz i tylko Ty. Nie słuchaj tego, co widzieli inni, tylko tego co doświadczyłeś i zobaczyłeś. Dobrego dnia :)

@andrewW asymetrii, też jest piękno. Nigdy nie stawiam wazonu na środku stołu to nudne. Ale już struny, czy dźwięki muszą być zestrojone, dysonansów nie da się słuchać, drażnią.

Prawda :)

@poezje_krzyczane Rozumiem, ale w hip- hopie nie ma żadnej linii melodyczne, jest do gadania, a nie do śpiewania, no sorry.

@poezje_krzyczane Dzięki, ale za rapem nie przepadem :)

@piąteprzezdziesiąte, @MIROSŁAW C., dziękuję :)

@Berenika97 Piękne. „Twoje dłonie - róża wiatrów” obraz, który zostaje. Cały lęk naprawdę ginie między dotykiem a oddechem. Dziękuję za taką nawigację :)

@Pan Ropuch Bardzo celne, gorzkie i zabawne zarazem. Spodobał mi się wers o „zawodzie przyszłości - czyściciel zwojów mózgowych” - trafia prosto w serce teraźniejszości. Migrena + tabletka na wejście daje temu tekstowi idealny ton, trzeba sobie radzić jakoś.

@BITTERSUITE Twój wiersz brzmi jak oczekiwanie na wyrok i egzekucję. Mało słów, a dużo ciszy i grozy między nimi.

@Manek Czytając miałam wrażenie, jakbyś mówił i do siebie, i do świata - a każdy, kto trafi na ten tekst, może się w nim odnaleźć. Szczególnie fragment „Solidna przystań / Przy czarnej wodzie” jakbyś dawał wybór: zostać albo odejść. Mocno, ostatecznie, ale uczciwie.

@P.Mgieł Twój wiersz to brutalna szczerość. Uderzyło mnie to, że wszystko jest tu przeżute przez życie, bez złudzeń, bez retuszu. Najbardziej poruszyła mnie metafora „przeżuło i wypluło jak pestkę wiśni” taki obraz zostaje w pamięci na długo. A puenta, że jutro będzie dokładnie takie samo. Powiem Ci - z tego też trzeba się cieszyć… bo zawsze może być gorzej.