Sylwester_Lasota

@marekg Wszystko w porządku. 6+ ;)

To jest drugi koniec kija. Osobiście nie jestem za podtrzymywaniem życia za wszelką cenę, ale to nie jest to samo, co eutanazja (jak jest obecnie pojmowana) czy "wspomagane samobójstwo".

Jeszcze dodam do poprzedniego komementarza, że w Wielkiej Brytanii przeforsowuje się obecnie ustawę o "wspomaganym samobójstwie". Nie jestem pewien na jakim etapie są prace, ale debatował jeż nad nią parlament i chyba trwają konsultacje społeczne. "Wspomagane samobójstwo" to nie jest to samo co "eutanazja". W tym przypadku "zainteresowany" sam podejmuje decyzję kiedy i sam musi dokonać czynności, które doprowadzą do jego śmierci. Dostaje jednak środki techniczne (np. truciznę i strzykawkę) i wsparcie merytoryczne jak tego dokonać. Poza tym, pomoc w samobójstwie nie jest obecne w Zjednoczonym Królestwie karana. Jest legalna. To są sprawy, które pokoleniom z naszego kręgu kulturowego sprzed stu lat, nawet się w koszmarach nie śniły. Wydaje mi się, że dokonaliśmy niezłego fikołka na polu moralności i etyki.

No właśnie. Pozdrawiam

Ja to odbieram nieco inaczej. Konkretnie w tym sensie, źe bez znaczenia w jaki sposób umieramy, czy z czyjąś "pomocą", czy sami z siebie, jesteśmy w tym momencie w jakiś sposób osamotnieni. Nikt nie zrobi tego za nas, nikt z nami nie przejdzie na drugą stronę przez symboliczną bramę. Tak to mniej więcej rozumiem. Niemniej dosłowność tego stwierdzenia nasuwa na myśl to, o czym wcześniej napisałem. Myślę, że jej świat nie dopuszczał jeszcze do świadomości takiego pojęcia jak eutanazja, albo spotykało się ono z zupełnym niezrozumieniem/odrzuceniem.

Piękny wiersz. Pozdrawiam

Zmieniło się chyba tylko tyle, że jest coraz więcej takich, którzy chcieli by pomagać umrzeć... w różny sposób. Kolejny świetny wybór wiersza i doskonałe tłumaczenie. Pozdrawiam

Melodyjnie i równo. Treściowo też jest się w co wczytać. Pozdrawiam

... a takie wiersze poruszają jeszcze wrażliwe struny. Pozdrawiam

Dzięki.

Dzięki :)

Wyspać też się wyśpię. Mam całą Wieczność... :)

Na randkę z urną :))))). Wsypę się cały do środka. Chociaż to nie moje preferencje rzeczywiście.

Dzięki!

Też nie przepadam. Pozdrawiam. @violetta Na własny pogrzeb, to tylko nowy :)))

To impreza marna, raczej kameralna, Niewesoła, smutna, a w tle grób i trumna. A tak serio, to ubierałem się do kościoła I zastanawiałem się, w co się ubrać. Poszedłem w dżinsach i sweterku :))) Literówkę poprawiłem. Dzięki. Również pozdrawiam.

Cztery garnitury. Który wybrać? Który? Pierwszy od matury. Raczej tak nie schudnę. Wejście w ten od ślubu będzie bardzo trudne. Trzeci od obrony, nieco podniszczony. Pozostał ostatni, jeszcze nienoszony. Przepadł gdzieś malutki, ten z Pierwszej Komunii, ale wierzę bardzo - dziecko nie umarło.

Rozumiem. Dziękuję. Również pozdrawiam.

To samo chciałem napisać.

A powiadają, że chcieć, to móc. :) Pozdrawiam

Obawiam się, że pewna część użytkowników tego forum nie czytało niczego poza wierszami... własnymi wierszami :)))) Ja przeczytałem "Fortepian Chopina"... przed chwilą :). Jeśli go czytałem wcześniej, co jest możliwe, to zupełnie zapomniałem. Mówiąc szczerze, to w moim pierwszym komentarzu miałem napisać, że w tym tle trochę trudno wypatrzyć Norwida. Teraz go dostrzegam :))). Ach, miałem jeszcze wtedy napisać, że u nas kiedyś mawiano: W pięknym ciele cnót niewiele. Pewnie są wyjątki od reguły, ale coś w tym jest :). A wiersz dobry.

:))) :)

Różne rodzaje są świętowania. Takie, po którym chce się do pracy, ale też takie, po którym rana dnia następnego boli i drażni. Ten, kto wybiera swojego pana, nie zawsze panu swojemu służy, różne bywają więc świętawania wśród bardzo różnie błądzących ludzi. Ze światłocieni mgieł się wyłania wniosek najpewniej zupełnie słuszny, każdy ma takie świąt świętowania, jakiego pana i jak mu służy.

Nie ma za co. Znane mi klimaty. Pozdrawiam

A tu zima akurat... :) Dzięki za czytanie i ślad :) Również pozdrawiam.