Sylwester_Lasota

A powiadają, że chcieć, to móc. :) Pozdrawiam

Obawiam się, że pewna część użytkowników tego forum nie czytało niczego poza wierszami... własnymi wierszami :)))) Ja przeczytałem "Fortepian Chopina"... przed chwilą :). Jeśli go czytałem wcześniej, co jest możliwe, to zupełnie zapomniałem. Mówiąc szczerze, to w moim pierwszym komentarzu miałem napisać, że w tym tle trochę trudno wypatrzyć Norwida. Teraz go dostrzegam :))). Ach, miałem jeszcze wtedy napisać, że u nas kiedyś mawiano: W pięknym ciele cnót niewiele. Pewnie są wyjątki od reguły, ale coś w tym jest :). A wiersz dobry.

:))) :)

Różne rodzaje są świętowania. Takie, po którym chce się do pracy, ale też takie, po którym rana dnia następnego boli i drażni. Ten, kto wybiera swojego pana, nie zawsze panu swojemu służy, różne bywają więc świętawania wśród bardzo różnie błądzących ludzi. Ze światłocieni mgieł się wyłania wniosek najpewniej zupełnie słuszny, każdy ma takie świąt świętowania, jakiego pana i jak mu służy.

Nie ma za co. Znane mi klimaty. Pozdrawiam

A tu zima akurat... :) Dzięki za czytanie i ślad :) Również pozdrawiam.

Taaa., poszedłem za kocim trendem :)))))))) Również pozdrawiam. :)

:) Bywa. Pozdrawiam.

@lena2_ Powinna. Przeczytałem jeszcze raz Twój tekst i dochodzę do wniosku, że w sumie też jest o tym, o czym napisałem: ponieważ wszystko co jest poza tym "tylko" praktycznie przekreśla możliwość cudu. Zgadzam się więc w stu procentach.

Noty ta nosiła, żar Azy, ław kara. Tatara pałała para. Tatarak wały zarażał i sonaty ton.

Pięknie wyznaczony kierunek budowania jedności. Niestety, różnorodność postaw i charakterów sprawia, że osiągnięcie celu staje często bardzo trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Kurczowe trzymanie się takiego kierunku tylko jednej ze stron najczęściej prowadzi do katastrofy, której największą ofiarą staje się osoba, która umiała kochać bardziej lub, po prostu, kochała. To często bardzo ciężki krzyż, a sens dobrowolności samodzielnego "krzyżowania się", moim zdaniem, pozostaje tutaj pod znakiem zapytania. Tym bardziej trudno mi dostrzec zwycięstwo dobra nad złem w sytuacji totalnego poświęcania się jednej ze stron, przy braku dobrej woli drugiej. Widzę tu tylko poranione (przeważnie tylko psychicznie) osoby, w tym często dzieci. Przesłanie wiersza piękne, każdemu życzyłbym szczęścia budowania takiej jedności, rzeczywistość, niestety, bywa zgoła brutalna. Pozdrawiam serdecznie.

Uno. Epilog Ewo. Zaraz zapała łapa zza razowego lip eonu.

A ton klapa, zapał tuza. Mazut łap, a zapal knota.

Są lepsze i gorsze momenty. Pozdrawiam.

Cieszę się :)

Stary kocur kości grzeje i z kociaków cicho śmieje. Przecież jeszcze ma w pamięci swój miniony wiek kocięci. Figle, bójki i swawole, i wyprawy własne w pole, gdy to myszki szarej szukał, a wystraszył się ogórka. A Ty jeśli szukasz sensu, wśród tych prostych moich wersów, to podpowiem bez oporów: Łączka, to jest nasze forum. Resztę sobie poukładaj, wyobraźni pracę zadaj. Na tym kończę te wywody. Kocur stary, Duchem młody. Pozdrawiam :)

Wsypało się ostatnio trochę kotków na forum, więc pozwoliłem sobie moje dwa również dorzucić do tego ogródka. :) Łączka jako bonus w promocji ;) Pozdrawiam

Dziękuję. Pozdrawiam.

Świetny. Moja babcia mawiała, że lepsze w domu siedem kotów niż jedna mysza. No, ale nasze koty, to były zwierzaki "pracujące". Pozdrawiam

Piękny wiersz. Również Błogosławionych Świąt życzę.

Wyszły kotki dziś na łączkę, wietrzyk im ogonki plącze. Wyszły sobie pofiglować, bo im figle tylko w głowach. A tu takie ładne kwiatki, ślimak domek ma wśród trawki i wiadomo, że za chwilę liczne zlecą się motyle. Już zaczyna być gorąco, bo przygrzewa złote słonko, łąka pięknie się zieleni, rajem zda się na tej ziemi. Pora zacząć już swawole. Najpierw gonią się po kole, potem bawią w chowanego, a na koniec w kto którego. Po zabawy zakończeniu układają się w półcieniu rosochatej, polnej gruszy, która kwieciem na nie prószy. I znaczenia tutaj nie ma czy to lato, jesień, zima, bo ta łączka, proszę pana, bywa jak zaczarowana.

Rano kaktus utka konar

Sus pali lapsus

To ja dziękuję za taki komentarz. Nadzieja jeszcze nie umarła. Pozdrawiam.

Nie pamiętam już kto to powiedział, ale coś w tym jest: Dopóki nie wymyślono Internetu nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów. W teologiczne aspekty nie będę się zagłębiał, bo teologiem nie jestem. Dziękuję za pochwałę wiersza. Również pozdrawiam. Współczesny świat wytworzył coś, co możnaby nazwać tolerancją jednokierunkową. Dotyczy to nie tylko religii, ale również wielu postaw, kiedyś powszechnie akceptowanych, a dziś, często w imię obrony tolerancji właśnie, piętnowanych. Pozdrawiam. Jacku, niestrudzony rymiarzu :), wybacz, ale nie mam w tej chwili siły żeby zmusić moje mózgowie do pracy w zaprzęgu rymów, więc tylko uprzejmie podziękuję za doskonałe rozwinięcie tego wiersza. Załączam serdeczności całą garścią. :)