Sylwester_Lasota

Szybka biegaczka z miasta Piotrkowa prywatnie była dość nietypowa. Gdy dopadła ją nuda, to robiła na drutach. Przeszła do ręcznej biegaczka owa.

Pewnej panience w Ciepłym Dołku zachciało przysiąść się na stołku, na którym siedział Janek. Skończyło się rabanem: - Odwrócił żeś stołek, matołku?! P.S.: Myślę, że wymyśliłem Ciepły Dołek :))) P.S.2: Nie ma Ciepłego Dołka, ale jest Ciepły Dół. Doskonały przyczynek do kolejnego limeryka :). Powodzenia! :)

Dzięki :) Również pozdrawiam.

Jacku, mogłoby być, ale chciałem nawiązać do wspomnień rodzinnych, gdy to pierwszego września rozpoczęła się wojna, ale w nasze strony front dotarł dopiero za kilka dni, przez które życie toczyło się zupełnie normalnymi torami, do tego stopnia, że gdy na niebie pojawiły się pierwsze niemieckie samoloty, to lotnicy mieli okazję postrzelać do ludzi pracujących w polu. Myślę, że nawiązanie do obecnej sytuacji jest tutaj wystarczająco wyraziste. Pozdrawiam Powiedziałbym, że zbyt duże parcie na wojnę, ze zbyt wielu stron, a Polska znowu pośrodku. Ale oby nie.

Jak to gryzonie.

Dzisiaj zaczęła się wojna, lecz u nas ciągle spokojnie. Pójdziemy jutro do pracy, jeszcze nie sypią się bomby. 2024

Piękna! Dziękuję. Również pozdawiam

Z Nowej Rudy pewna ruda była pewna, że się uda łuskać orzeszki, lecz za jej grzeszki w dziupli teraz głód i nuda. Wersja druga: Z Nowej Rudy znałem rudą, co myślała, że jest cudo. Orzeszki łuskała lecz przeholowała. teraz w dziupli wieje nudą.

Sądząc po dwóch ostatnich wersach, to są to rozważania na polu kapusty. ;) Pozdrawiam

ona mu daje naprawdę dużo a on bez niej żyć nie może więc ze sobą po nocach chałturzą we dnie on orze jak może Również pozdrawiam :)

Szczególnie ostatnia strofa mnie jakoś tak ujęła. Poprzedzające ją odebrałem jak wprowadzenie do niej. Pozdrawiam serdecznie.

Dzięki :))) Noo, jak by nie było, prapoczątki u samego Mickiewicza, potem Lem i Szymborska, to chyba dobrze byłoby trzymać poziom... albo pion... sam już nie wiem. Pozdrawiam Samo tak jakoś wyszło :))). Trochę więcej napisałem w komentarzu powyżej :) Dziękuję :) Pozdrawiam

Cała przyjemność po mojej stronie :))) Z tym zbiorkiem onamudaji jest związana pewna historia. Jakiś czas temu użytkownik tego forum, a właściwie, to raczej użytkowniczka, publikująca wtedy chyba pod nickiem Nawojka, opublikował onamudaja lub też kilka onamudaji, a ja odpowiedziałem kilkoma kolejnymi. Ktoś się potem dołączył, a ja odkryłem, że przychodzą mi one z pewną łatwością, więc posypała się ich cała seria. Po jakimś czasie, chciałem do nich wrócić, ale okazało się, że wątek został usunięty przez jego autorkę. Po jakimś czasie wspomniałem o tym na forum, pamiętam, że nawet Mateusz, zaproponował mi pomoc w ich odzyskaniu, ale nasze wysiłki okazały się bezowocne. Postanowiłem przeskanować dysk twardy w moim komputerze, bo czasami zdarza mi się zapisywać własne, ciekawsze, przeważnie wierszowane komentarze do wierszy innych użytkowników forum. Ku mojej radości tak zrobiłem i tym razem, chociaż jest to tylko część moich onamudaji, które wtedy napisałem. Reszta zniknęła bezpowrotnie. I to nie był pierwszy taki przypadek. Jaki stąd wniosek? Archiwizujcie swoją Twórczość! Pozdrawiam :)

Cieszę się, się spodobały moje onamudaje :))) Pozdrawiam

Było/jest takie powiedzenie Ilu ludzi, tyle filozofii. Jak widać chyba to prawda... Wraca dziewczynka ze szkoły i krzyczy: - Mamo! Oszukałaś mnie! Krowy wcale nie dają mleka! Im się je siłą odbiera! Pozdrawiam

@Hiala 😊

A może, to my zawiedliśmy filozofów? ;)

Są też wiersze ostre i toporne, takie, co to prostu z mostu walą, kawoławowo, dosłownie zborne i takie, co nie są poezją wcale. W tym morzu różności, bywa, giną estetyka, konwencje i sztuka, lecz poezja też na mim wciąż pływa i w tym cała sztuka, ją odszukać No i chyba skleciłem jeden z takich wierszyków. :))) Pozdrawiam

Ja tam nawet sobie nie ufam :)))

Ostro pojechałaś, ale cóż, takie czasy. Były nadzieje, były rozczarowania, a teraz jest, jak jest. Pozdrawiam

Nie znałem tego gościa i nigdy nie obejrzałem żadnego z jego materiałów. Teraz już znam. Myślę, że może Ci doktor Napierała podziękować. Taki wiersz, to broń obusieczna, a czasem można jeszcze oberwać rykoszetem. I to tyle. Pozdrawiam

Świetne haiku, Waldku.

na plaży ciała jasne słońce na niebie lecą bombowce

Babcia mówiła: Rób swoje, patrz kóńca, a kóniec jakiś zawsze musi być. A ja znam jeszcze krótszy wiersz o przemijaniu: Wzzzzit Koniec Chyba go przegadałem :)))) Pozdrawiam

ona mu daje dziś już zapomnieć lecz on to dobrze pamięta siedzieli wtedy przecież oboje zamknięci w domu na święta