Sylwester_Lasota

sztywne - wiotkie twarde - miękkie ?????????????? nie no, myślę, że wszystko w porządku, nic w tym dziwnego :))) dzięki za czytanie i pozdrawiam :)

myślę, że to bardzo miło być lubianym moje pisanie niezmiernie się cieszy :)))) również pozdrawiam.

nie przypadek? mam wrażenie, że poświęcasz mi za dużo czasu; doprawdy ;> u mnie ciężko, bo za miliony - takich Twoich - świetny odbiór - dobry kontrast dziękuję i pozdrawiam :) myślę, że tyle co innym, jak zajrzę i akurat jesteś, to czytam ;) to ja dziękuję do poczytania :)

nie wiem skąd jesteś, nie wiem kim jesteś, nawet nie wiem czy to jest poprawnie gwarowo, ale... potrafisz być niesamowity :))))))))))))) na ludowo :) mówiąc szczerze, to jestem trochę uroczony pewną formą ludowości odkąd na wiejskim pogrzebie, po odejściu księdza usłyszałem piosenkę śpiewaną przez zebranych nad zasypywanym grobem. to było ładnych parę lat temu. nie wiem czy teraz jeszcze takie pogrzeby się odbywają. teraz jest przeważnie wszystko szybko i przy muzyce z megafonów. taka forma ludowości raczej do mnie nie przemawia. raz nawet słyszałem utwory w stylu disco polo. szkoda słów. totalna żenada. dzięki za wizytę i tekścik, który sprowokował mnie do uśmiechu. mam nadzieję, że innym odwiedzającym też umili pobyt ;). serdecznie :)

coś w tym jest, chociaż miejscami forma poprowadziła poetę dość wyraźnie :) po 'błagając' postaw przecinek, będzie się lepiej czytać, jeśli już ma być z interpunkcją. albo tak: i błagając, przeprosi kościołów witraże. a tak w ogóle, to 'i' chyba jest tu niepotrzebne. powoduje, że jest to jedyny wers większej ilości sylab niż pozostałe. a poza tym na końcu poprzedniego wersu masz przecinek, tak jakby 'i' tu miało nie być. itd., itp. :) pozdrawiam.

Tomasz Biela dzięki za ten pierwszy koment, najważniejszy, bo zawsze jakoś ciąży, może podnieść lub pogrążyć ;) kasiaballou zapragnąłem postawić się przy Tobie bo u Ciebie tak ciężko i koniecznie bez rymu ;) to nie przypadek :))) pozdrawiam :)

Rosną drzewa, rosną, a broda siwieje, to co sztywne wiosną, jesienią się chwieje. To co twarde zimą, rozpływa się w lecie, nic stałego nie masz w materialnym świecie. Skąd więc ta przypadłość, skąd więc to złudzenie, że jest jakaś stałość zagnieżdżona we mnie? ............................................. Może ta przemiana też stałością bywa, tyle, że ją człowiek po części odkrywa?

Kasia jest Bardzo wymagająca :). moim zdaniem, może arcydzieło to nie jest, ale nie jest też najgorzej :) i wierzę, że będzie lepiej. pozdrawiam

aaa... i nie mogłem skojarzyć z czym mi się kojarzy z Kubusiem Puchatkiem :))) jeszcze raz pozdrawiam

niestety, zgadzam się z powyższymi uwagami. pozdrawiam

przeczytałem z przyjemnością. świetny, kocio-cesarzowy klimat w nieco pokręconym stylu :) pozdrawiam i do poczytania :)

byłem, czytałem. pozdrawiam :).

mówiąc szczerze, czytając wierszyk i niektóre komentarze, ubolewałem nad własną mielizną umysłową :( ;). dobre :))) kłaniam się i pozdrawiam.

co ja tu jeszcze mogę dodać ;) chyba tylko tyle, że z nowym zakończeniem jest, moim zdaniem, lepiej, bo wcześniej coś również mi w nim zgrzytało :). w wierszu znajduję w zasadzie wszystko to, co w wierszach lubię. warsztatowo dobrze napisany, nie przeszkadzają nawet nierównomierności formy, gładko się czyta. treść niesie istotne przesłanie, a wiersz, choć o pawiu, wcale się nie puszy, tzn. nie stroszy ogona ;). miło było przeczytać go kolejny raz. są takie teksty, które ulatują po kliknięciu kolejnego odnośnika, ale są i takie, które zostają na dłużej. myślę, że ten należy do tej drugiej kategorii :). chociaż dla mnie. kłaniam się i pozdrawiam. do poczytania :)

jak to się mówi - przypadki chodzą po ludziach ;)

starałem się znaleźć, przejrzałem chyba pół forum i kamień w wodę. wydawało mi się, że się pod nim wpisałem więc w pierwszej kolejności przejrzałem swoje komentarze, ale nie znalazłem. sam już nie wiem, może to rzeczywiście deja vu :(. pozdrawiam ps.: ciekawe odkrycie :)

u Ciebie żeberka, u mnie raczej pucharek, ale rzeczywiście ciekawy zbieg okoliczności. nigdy wcześniej czegoś takiego tutaj nie widziałem, chociaż wiem, że był nawet taki kierunek i można spotkać sporo drukowanych publikacji w ten sposób napisanych wierszy. czasami tworzę, takie formy a to jest pierwszy tego rodzaju, który tu opublikowałem. zaskoczyło mnie, że miałem spore problemy z formatowaniem. nie chciałem żeby zaczynał się od krawędzi strony. dzięki za wizytę i pozdrawiam.

cały problem w tym, że rzeczywiście bywa z tym problem, tzn. brak pewności. a zapewne wiesz co czas potrafi. a tak na marginesie, ciekawe, że blisko Twojego ogoniastego pawia padło :). nie udaję ;). dzięki za czytanie i pozdrawiam.

wami wyklucza mnie wiec chyba jednak z nami ;) serdeczności

ano właśnie jesteśmy najbardziej nieprzewidywalnym gatunkiem z pośród tych, które znamy dzięki za wizytę i również pozdrawiam

przyjąłem do wiadomości pozdrawiam i mimo wszystko zapraszam może kiedyś ;)

sie cieszy ;) różnie z tą szczątkowością bywa ;) tko owo co szczą bywa na sny wio sanie nie o krze w też zrusza ;) zdrowia :)

tak mi się wydawało, że napisałeś :), a ten ostatni wers, to pozwoliłem sobie wziąć od Ciebie :) ej, doskonałość jest nieosiągalna ;) inaczej chyba nie byłaby doskonałością ;) dzięki za kolejny wgląd i serdecznie pozdrawiam.

rzeczywiście w formie podobny nieco :) poza tym zmusza do myślenia i przywodzi dość ciekawe refleksy. film drogi jest niezły, a porównanie jego korelacji z wozakiem do stosunków damsko-męskich, powiedziałbym, zadowalające. najbardziej pozytywną konkluzję, jaką mona z utworu wyciągnąć, to: kobiety i mężczyźni są bez siebie jak wóz bez drogi. a konie, bicze, użycie wpisują się znakomicie w ten pejzaż. zarazem odnoszę wrażenie, że drogi film może być dla wozaka tyle nieosiągalny, co niepojęty :). kłaniam się i pozdrawiam

' pies gdy merda to się uśmiecha kot się złości jaszczurka ucieka tylko z nami nigdy nic nie wiadomo