Sylwester_Lasota

Deszcz czy łzy? Wiersz może być :-). Do poczytania.

A we mnie chyba siedzi trochę jednego i drugiego :-). Pozdrawiam.

Dzięki Adamie :-). Kaniam się i pozdrawiam.

ano, dobre pytanie. wiersz czyta się gładko i na jednym oddechu :) pozdrawiam:) t. Dzięki za refleksję i pozytywny odbiór :-). Wzajem :-).

Dziękuję Krysiu :-). Również serdecznie pozdrawiam.

Wyszło szydło z worka :-). Nie mogę. Musiałbym usunąć z własnym wierszykiem, a tego nie chcę. A pozatym dlaczego? Podoba mi się :-). Pozdrawiam

:-)

Fajka w bajki już nie wróci Bo kot fajkę dawno rzucił, Bo palenie nie jest w modzie, Teraz sport uprawia codzień. Dzięki za ponowną wizytę i pozdrawiam.

Długie, momentami trochę przegadane, momentami jakby naciągane, ale podoba mi się, bo jakąś taką szczerością emanuje :-). Do poczytania.

dobrzepszePani dobrzepszePani :-). Bo to lepsze zawsze dla niej Gdy ją klepią, podszczypują, (nawet gdy to trochę drażni) niż gdy wcale nie kapują. I to lepsze jest dla niego, jeśli ciągle na językach, nawet jeśli nie chcę tego, niż gdy ciągle gdzieś umyka. Więc im dzisiaj życzę szczerze by się z sobą połączyli. Czy na piętrze, czy w parterze, by jednością od dziś byli. By się zlali w siebie wzajem, bajka z wierszem, wieszyk z bają. Żeby w końcu z nich powstało Jedno wielkie, mądre jajo. Pozdrawiam :-).

Dziękuję, Pani Jadwigo.

Coraz bardziej lubię Twoje wiersze :-). Do poczytania

Po co komuś jakieś wiersze, bajdy, bajki czy ballady? Ani wypchać nimi kieszeń, ani pogryźć nie da rady. Nikt się nimi nie odzieje, w piecu marny z nich pożytek, Jednak cichą mam nadzieję, że uśmiechnie się ktoś przy tych napisanych w prosty sposób, prosto z serca opowiastkach, co nie krzyczą do rozgłosu i nie pchają się do miasta. A ktoś drugi, gdy przeczyta, powie, że jest, jak źdźbło trawy, jakaś prawda w nich ukryta, a on właśnie szuka prawdy. Więc nie przechodź, Przyjacielu, obojętnie obok, mimo, bo dla Ciebie je pisałem, bo bez Ciebie one zginą.

I wice wersa :-). W tej ostatniej można by dać dwukropek i cudzysłów. Tak odnośnie techniki ;-). Do następnego.

A kto powiedział, że nie? Napisałem tylko, że to wysyłanie przypomniało mi taką historię, którą kiedyś przeczytałem bodajże w dodatku do 'wyborczej'. Wracając do wiersza. Ciekawie prowadzi przez te pocztowo-erotyczne skojarzenia, chociaż miejscami wydaje mi się, że wymaga jeszcze przemyślenia i dopieszczenia :-), żeby było jeszcze lepiej. Pozdrawiam.

Na to żeby oswoić śmierć mamy całe życie, a ta bestia i tak zaskakuje nas najczęściej w najmiej spodziewanym momencie. Tym bardziej gdy dotyczy to naszych bliskich. Ale masz rację, że wiara i nadzieja pomagają to przeżyć. Tylko szkoda, że tak łatwo się o tym zapomina. Do poczytania.

A ja lubię arytmikę i Jacek też mnie się zawsze czepia :-). Dla mnie ważne jest żeby wiersz dobrze się czytał. Oczywiście najprościej, a jednocześnie najtrudniej jest to osiągnąć poprzez narzucenie i utrzymywanie w utworze jednolitego rytmu. Jednak obserwując dokonania Autorów, nie tylko z tego forum, dochodzę do wniosku, że jednak nie jest to warunek konieczny. Niektóre teksty czyta się bardzo dobrze właśnie dlatego że nie mają ustalonego rytmu, lub rytm w nich 'pływa'. Nie ukrywam, że szukam w tym kierunku. Z różnymi skutkami. W każdym razie dla mnie pisanie w jenolitym rytmie aż do bólu nie jest ideałem. W każdym razie w tym przypadku chyba nie da się tego zrobić, to już nie będzie ten sam wiersz. Do poczytania.

A mi przypomniał historię o kobiecie, która przez całe życie nie wyjechała z rodzinnego miasteczka i żeby sobie to niejako zrekompensować, w testamencie zażyczyła sobie by ją poddano kremacji, prochy podzielono na kilkadziesiąt (niestety nie pamiętam dokładnie na ile) części i wysłano do kilkudziesięciu krajów, gdzie zostałyby zgodnie z miejscową tradycją pochowane. I tak też się stało. Pozdrawiam.

Wiersz jak wiersz, ale komentarz do niego super. Przeczytałem z przyjemnością :-). Do poczytania.

Upss... przepraszam. Ale z drugiej strony... swój urok ma ;-). Pozdrawiam.

Dobre :-). Twoje i Jacka. Pozdrawiam.

Wybacz, że się nie rozpiszę, po prostu... plus. Do poczytania :-).

Po namyśle jednak plus

Niestety, uwagi zawarte w powyższych komentarzch, pomijając bijącą po oczach w kilku przypadkach niezrozumiałą dla mnie, agresję, mają swoje uzasadnienie. Wiersz wymaga przemyślenia i dopracowania. Jednak choćby dla tych dwuch wersów, lub, jak kto woli, dla przeciwwagi, wystawiam plusa. A co, wolno mi :-). Jeśli będzie miał pomóc, to pomoże, jeśli nie, to mam nadzieję, że nie zaszkodzi. Pozdrawiam Wszystkich agresywnych i łagodnych pozornie :-)

Powiedziała i spaliła się po osiemnastu komentarzach. Pozdrawiam gdziekolwiek jesteś.