Sylwester_Lasota

Dostał Patryk balonika, z balonikiem teraz bryka, podskakuje i podbija, rzuca, łapie i wywija. Dziś ma humor znakomity, więc tak śpiewa sobie przy tym: Mam balona, mam balona, mam balona, mam! A balonik się napręża, raz pęcznieje, raz się zwęża, niemal tańczy w chłopca rękach i w tych rękach nagle pęka! No a Patryk, w głuchej ciszy, tę piosenkę jeszcze słyszy: Mam balona, mam balona, mam balona, mam! Choć już nie ma balonika, Patryk nadal sobie bryka. - Nic ci nie żal? - pytam skrzata. - Nie żal! - chłopiec odpowiada. - Bo choć balon cały w strzępach, to została mi piosenka! Mam balona, mam balona, mam balona, mam!

kopę lat! dawno Cię nie czytałem :) co do wiersza, to podobają mi się pierwsze trzy, krótkie wersy, a reszta, w moim odbiorze, jakoś się rozłazi. wygląda to bardziej jak szkic wiersza niż gotowy, dopracowany utwór. ale to takie moje marudzenie :) kłaniam się, pozdrawiam i do poczytania ;)

wierna, nie wierna, ale wiesz, jak pisał wieszcz :) nie wszytek umrę poetko :) zdrowia :)

jest mi niezmiernie miło :) i cieszę się :). wielkie dzięki i pozdrawiam

tak to jest :) u siebie nie widać, a u innych źdźbło. wiem coś o tym ;) ale już bez zastrzeżeń. podoba mi się też to, że można dopatrzyć się tu czegoś więcej niż tylko opisu zmian pór roku:) serdeczności :)

a znasz to? 'Kim jesteś ty? Nie wiem. Gdzie dom twój rodzinny? Nie wiem. Kto twoi rodzice? Nie wiem i wiedzieć nie chcę i wiedzieć nie będę, aż do dnia sądnego. Wielkość Twoja w tem, żeś nieznany. W bratniej, wspólnej mogile zagubił imię, zagubił rodzinę, spadło z niego, co osobiste, z grobu narodził się na nowo, z grobu, gdyby z matki-ziemi, wyszedł nieznany, zapomniany, bezimienny [...] Czymże na Boga jesteś, szary żołnierzu, zapomniany, bezimienny? Ty jesteś odwieczny geniusz bojowy narodu, zowiesz się Męstwo, ty jesteś niespożyta, niezmożona moc ideałów narodowych, zowiesz się Poświęcenie. Ty jesteś wszechzwycięska niepodległość ducha narodowego, zowiesz się Wolność. Nazywasz się Milion, bo miliony złożyły w tobie swe ukochania i swe katusze. Nazywasz się Milion, a imię twoje czterdzieści i cztery, a życie twoje trud trudów, sława, sława, sława' jest to fragment homilii jaką wygłosił ks. prałat Antoni Szlagowski, podczas uroczystości pogrzebowych Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

mówiąc szczerze, nie wiem o kim to, a jeżeli peel też nie wie, to lepiej niech nie spieszy się tak z tym ssaniem, bo trochę kości w naszej ziemi leży i to niekoniecznie tak szlachetnych ludzi więc w przypadku pomyłki łatwo o nieszczęście ;). pozdrawiam

coś w tym jest :) w każdym razie zgadzam się z przesłaniem. nawet każde wypowiedziane/zapisane słowo :) pozdrawiam

prosty wyrwany niedokończony a jednak ma klimat i przemawia :) pozdrawiam

Jacku, dwie uwagi do aktualnego stanu wiersza: u schyłku dnia coś szło nie tak zburzyło ludziom spokój nie wiedział nikt co to za fakt choć patrzą bystre oczy dziś z rana śnieg w obejściu legł a mrozik ściął kałuże ciepło jest w dzień achco z pech => achco z pech po błocie brodzą ludzie zima chcąc trwać w zanadrzu ma arsenał różnych chwytów śnieżyca dmie lub tłucze grad i kałuż jest bez liku śnieg ginie w mig bo słońce lśni termometr wszedł na plusa jeszcze na jezdniach breja tkwi => tu się załamał rytm spódnica w parku kusa gdzieś przetrwał szewc narzeka fest pretensje mając o to że w czasie zmian to już tak jest na pierwszym miejscu błoto Poza tym, ciekawy pomysł ubrany w fajną formę. Pozdrawiam.

taki właśnie psi, nie psi. cieszę się z tak życzliwego przyjęcia. pozdrawiam

ok, ok, ale z tym szanownym, to już trochę przesadziłeś :) zdrówka :)

to mi pochlebiłeś :). dzięki i pozdrawiam

najsłabszą stroną tego wiersza są słabe, w niektórych miejscach, wymuszone rymy. kłaniam się i pozdrawiam

pierwszy wymaga większego skupienia przy czytaniu. może dlatego, że... pierwszy :). a temat ciągle aktualny. kłaniam się i pozdrawiam

dobrze napisane. pozdrawiam

za dużo 'ja' jak dla mnie w tym wierszu. osobiście przeciął bym trochę lub nawet wszystkie wykarczował. myślę, że da się to zrobić i wiersz zyska. pozdrawiam

a wiesz co dostaniesz plusa ode mnie, tylko ta strona mocy taka lukasowa :) jeszcze raz zdrowia :)

o kurcze! przepraszam :), ten okrzyk może jest nie na miejscu :), ale w życiu bym nie wpadł. teraz widzę wszystko inaczej :) i nawet mi się podoba :). nawet nie wiesz jak mnie rozbawiłeś :))). wielkie dzięki za rozjaśnienie. dobre. serdecznie pozdrawiam :)

a ja dam Ci plusa :), świetny wiersz napisałaś. trochę długi, ale jakoś mi to w tym przypadku nie przeszkadza :) pozdrawiam

takie trochę religijno-gwiezdnowojenne wyszło :) pozdrawiam

jeden z moich kolegów tak relacjonował rozmowę ze swoją żoną: - jesteś pijany? - tak. piłem. - i jesteś pijany! - tak, bo piłem, a konsekwencją picia jest stan upojenia alkoholowego. więc o co ci chodzi? moim zdaniem jeśli ktoś pije, to dlatego, że lubi. i to koniec. dorabianie do tego filozofii jest chyba jedynie próbą usprawiedliwiania, choćby przed samym sobą, konsekwencji picia. ja nie piję. nie dlatego, że miałem jakiś problem i teraz nie mogę, tylko po prostu nie lubię stanu upojenia, do którego picie prowadzi. tak już mam i nie jest to ani moja zasługa, ani żadne osiągnięcie. nie jestem ortodoksyjnym abstynentem. nie odkładam na półkę batonika tylko dlatego, że zawiera śladowe ilości alkoholu, a czasem zdarza wypić mi się szklankę piwa :). jednak uważam, że gloryfikowanie upijania się, a tak odczytuję intencje Autora (chociaż można próbować wiersz zinterpretować zupełnie inaczej), choćby ze względu na jego skutki społeczne, nie zasługuje na pochwałę, więc, chociaż doceniam koloryt wiersza i jego walory literackie, nie mogę oceniać go pozytywnie. kłaniam się i pozdrawiam

Dzięki Ma :) pozdrawiam

fajne :), dam Ci plusa :) pozdrawiam

gdzieś mi dzwoni, chociaż nie jestem pewien czy wiem gdzie :). pomimo to rozumiem emocje jakie przekazujesz w wierszu :) pozdrawiam