Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Christine

Użytkownicy
  • Postów

    109
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Treść opublikowana przez Christine

  1. @huzarc Zajrzałam do Twojego wiersza, przyznam się, że Twoje teksty dla mnie są za ciężkie. Niewątpliwie niosą ze sobą przesłanie. Ale ten przyciągnął dzięki tytułowi. :))) No i jak to bywa na tym portalu, masz Autorze tu ignoranta, który nie ma pojęcia o czym pisze. Pewnie nie słyszał o pauzie ani o półpauzach. Osobiście tworzę wiele tekstów - i bardzo często używam pauz czyli długich myślników. Czy mam się bać, że mój szef, po przeczytaniu tego tu, zarzuci mi, iż współpracuję z AI? A to raczej niemożliwe. Ale jeremy może też napisać do pani Elżbiety Cherezińskiej, autorki książki "Sydonia" (właśnie ją czytam), że tak naprawdę napisał jej książkę gpt, bo w tekście są tylko pauzy, długie myślniki na 5 mm. !!!! Naprawdę to ciekawy portal. :(
  2. @Gosława Bardzo wzruszający wiersz, piękny!
  3. @Łukasz Jurczyk Wierzę, że tak będzie! Pozdrawiam. :))
  4. @Berenika97 Świetny tekst! W moim guście. Ludzka przemoc narusza nie tylko ziemski, ale i uniwersalny ład. Jest tu aluzja do broni masowego rażenia, ale też szerzej , również do zdrady ideałów rozumu i nauki. I wreszcie - technologiczna potęga bez moralnej dojrzałości czyni z człowieka zagrożenie kosmiczne. Super!
  5. @A.Between Piękny wiersz, poruszający. Bardzo Ci współczuję tej straty.
  6. @Łukasz Jurczyk Świetne! Trzymasz poziom.:)))
  7. @A.Between O ile dobrze zrozumiałam, to bronisz prawa do samotności twórczej, ale też pokazujesz, że ta samotność nie jest ucieczką - to warunek autentyczności. To jest mi bardzo bliskie. :)
  8. @A.Between Piękny wiersz i znowu smutny. Zadaj pytanie i nie bój się odpowiedzi. Ona przyjdzie sama, bliskość to odwaga bycia bez map, tam gdzie jesteśmy sobą - pełni ran, pełni światła.
  9. @Berenika97 Świetny obrazek z codzienności pięknie ubrany w słowa . Bardzo mi się podoba :)))
  10. @aniat. Słowa tkwią w nim cicho, Jak ziarna w martwej glebie Czekają na twe zdanie, By rozkwitnąć w potrzebie. Bo przecinek, co zginął, On w sobie gdzieś nosi, Może kropkę odnajdziesz, Którą dziś przynosi. Twój wykrzyknik zagubiony W jego sercu pobrzmiewa, Jak echo dawnych pragnień, Które wciąż go wzywa. Więc kiedy szukasz słów tych, Co uciekły w przestworze, On zbiera je po cichu I składa w twoje dłonie.
  11. @Berenika97 Świetna myśl! Zaczęłam robić listę w myślach, do jakich mniejszości należę. Na pewno do kawoszy, do osób rozumiejących Twoje słowa i argumenty, czytelników tego portalu. Pozdrawiam.
  12. @Łukasz Jurczyk Bardzo dobre, każda z tych części to oddzielna myśl a całość spójna i logiczna.
  13. @Omagamoga To jest świetne!!!!
  14. @violetta chyba masz rację, tu ludzi twórczych i inteligentnych dołuje się lub usuwa , bo zagrażają.
  15. @Berenika97 Świetny wiersz, mam tak samo - mocna czarna a potem śniadanie. Pozdrawiam. :)
  16. @Simon Tracy Bardzo wciąga mnie Twoja twórczość, jest nietuzinkowa. W tym wierszu czuję ducha Dostojewskiego. :)) Pozdrawiam.
  17. @violetta Wiersz jest piękny, szkoda że tak sprofanowany przez lubiących się "dziwnie" bawić.
  18. @Sylwester_Lasota Niezły tekst na piosenkę. :)
  19. @Berenika97 Bardzo ciekawe opowiadanie, takiej formie, którą lubię czytać - jest akcja,dialogi. Pamiętasz o stanie wojennym - takie historyczne wydarzenie, a jednak bliskie, chyba przez wspomnienia naszych dziadków i rodziców, którzy odczuli te wydarzenia na własnej skórze. Z przyjemnością przeczytałam. Pozdrawiam. :)))
  20. @Simon Tracy Bardzo oryginalnie! Zdolny z Ciebie człowiek, masz własny świat i własne ścieżki. A tekst Świetny! Pozdrawiam.
  21. @Berenika97 Naprawdę świetny wiersz, już dawno takiego nie czytałam.
  22. @Simon Tracy Niezwykły przekaz, tekst świetny. Bardzo mi się podoba.
  23. @KOBIETA bardzo mi się podoba:)
  24. @bazyl_prost myślisz,że muszę szukać?
  25. @Wędrowiec.1984 Piękny sonet. :)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...