Berenika97

@KlipŚwietny! Taki z jajem. :) No i na Mazurach!

Moje Życie, niezbyt jeszcze stare zaprosiło mnie wczoraj na kawę. Rozsiadło się wygodnie na sofie i rzekło: Mam do ciebie sprawę. Przyglądałam się jemu uważnie. A ono pyta: Co chcesz ze mną zrobić? Nie zastawisz mnie w lombardzie? Nie chcesz mnie przehulać, zmarnować? Nie martw się! - odpowiadam zdziwiona- zajmować się tobą chcę należycie, bo "kocham cię Życie nad życie".

@StarzecAleż ja nie walczę! Ja się nimi bawię. Walka nie leży w mojej naturze. Pozdrawiam. :)

@Naram-sinBardzo dziękuję za komentarz! @Jacek_SuchowiczDziękuję! Z tym zdaniem zgadzam się całkowicie. Żaden człowiek nie ma takiego aparatu umysłowego. Żaden. pozdrawiam @wierszykiBardzo dziękuję! 💚 @Annna2Bardzo dziękuję! 💚

Poznaję Go codziennie, Nieśpiesznie. Nie zawracam Mu głowy Swoim istnieniem. Nie byłam w niebie, Ale dostrzegam Go Każdego dnia Między Słońcem a Ziemią. Wśród pszczół na łące, I w pąku róży, Gdy drży pod ciężarem Kropel rosy. W niewidzialnych rękach Wiatrów, co morzem kołyszą I drzewom przyszłość Wróżą. I w mej miłości Do drugiego człowieka.

@Izafreya Przypomniała mi się "Świtezianka". :)

@Rafael MariusBardzo dziekuję za serduszko!

@wierszykiFajne! Bardzo dziękuję! @Rafael MariusBardzo dziękuję za serduszko!

@violettaZgadza się! Bardzo dziękuje! @Annna2Dziękuję! Zgadzam się z Twoimi słowami, chociaż wiem, że życie niesie ze sobą różny stosunek do prawdy. @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Zastanawiam się, czy zawsze warto wyjawiać całą prawdę, prawdę, która może kogoś zranić lub wywrócić mu życie do góry nogami. Są to chyba uniwersalne dylematy bez dobrego zakończenia. Pozdrawiam. @jan_komułzykantBardzo dziękuję! Nie śmiem nawet o tym pomyśleć. Pozdrawiam.

@Rafael MariusBardzo dziękuję!

@Annna2Nostalgicznie i malarsko. Gbur miał swoje gburstwo, swoje łobejscie, swoje pola i rozgorty. W czasie żniw gbur i gburka ciężko pracowali - plastycznie to opisałaś.

Karina spacerując po Gdyni, Sklep z Prawdą znalazła. Weszła. Piękna sprzedawczyni Uśmiechnęła się i zapytała: „Jaką Prawdę pani chce kupić? Mamy częściową i całkowitą”. Dziewczyna chciała Prawdę poznać Tę absolutną, nagą, jedyną. Ekspedientka tak jej powiedziała: „Cena jest bardzo wysoka, Ta prawda nie jest zadbana. To jakby dotknąć rynsztoka. Nie będzie pani mieć wytchnienia Do końca życia." Karina pomyślała: „Może będzie przecena? W wysprzedaży mam jeszcze nadzieję. Na Prawdę mnie nie stać, nie jestem gotowa.”

@Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję i pozdrawiam! :)

@Annna2Rozumiem, co chcesz przekazać. Ale to bardzo trudne, bo śmierć nie zapowiada się, jest zawsze w nie porę. Człowiek zostawia wówczas wiele nieuporządkowanych spraw. Dziękuję! @violettaBardzo dziękuję za serduszko!

@aniat.Dokładnie tak jest. Jak wybieraliśmy dwa lata temu farby do ścian - ja stwierdziłam, że nazwy tworzył poeta/poetka (musiał sobie dorobić, aby przeżyć w konsumpcyjnym społeczeństwie!). Mój mąż stwierdził, że miał/miała skłonności sadystyczne, zwłaszcza wobec mężczyzn. :)

@Nata_KrukWzruszający wiersz, zbudowany na nastroju, czułości i ciszy.

@StarzecPrawie wszystko zostało już napisane. Dorzucę tylko to, że Twój wiersz to świetna zabawa formą i treścią. Lubię zabawę z liczbami - najpierw liczby wprowadzają logiczny wywód, który nagle się rwie i zapętla - dekonstrukcja logiki. Może pomoże: poradnik pisania "wiersza" po pierwsze nie zaczynaj od „po pierwsze” to zbyt przewidywalne po drugie unikaj rad szczególnie tych które właśnie dajesz po trzecie czy w ogóle trzeba mieć „po trzecie”? jeśli tak, to nie wiem, co dalej po czwarte nie przejmuj się nawet Szymborska miała czasem dzień kota po piąte zrób przerwę na herbatę i nazwij to „inspiracją” po szóste nigdy nie mów nigdy chyba że to refren po siódme licz na cud może się ktoś jednak uśmiechnie. :)) Pozdrawiam.

@Maciek.J Poruszyłeś ważny temat. Metafora życia - teatr pozorów, sztuczności, udawania a także przemijania. Przynajmniej ja tak odbieram.

Nie pytaj mnie czy boję się śmierci, gdy czuję pulsujące życie, w dłoniach trzymam światło, a w sercu zielone nadzieje. Nie pytaj mnie o to, bo ona jest pewna jak ptaka lot, który kończy się niepostrzeżenie. Lękam się, bo gdy słońce rzuci cień na moje dni, co wtedy zrobię ze swoim sumieniem.

@Kamil OlszówkaBardzo dziękuję za serduszko!

@Nata_KrukAno chyba nie był, jak się zakochanej wydawało. :)) Bardzo dziękuję!

@Nata_KrukDziękuję! Właśnie na tym polega zabawa z idiomami - na podwójnym, logicznym znaczeniu. :) Pozdrawiam @StarzecBardzo dziękuję!

Dziękuję Ci za przypomnienie Z. Rumela. Rzeczywiście nie skojarzyłam go z tym pseudonimem. Piękna postać z naszej historii - jak dobrze, że piszesz takie teksty. 💙

@Annna2Bardzo dziękuję, w nocy była pełnia Księżyca - lipcowa. Niestety niebo było zachmurzone - wielka szkoda! Ale oglądałam już wielki Księżyc - zawsze robi wrażenie. :)

@DagnaOczywiście, że nie wyklucza - dlaczego miałoby to robić? Z idiomów można układać różne, jak to nazywał Lec "myśli nieuczesane". Moje zestawienie ma podwójne zanaczenie, dosłowne i niedosłowne. Dosłowne jest w czasie już dokonanym - facet nie ma już głowy, bo wcześniej miał jej urwanie (taki "zabieg"). Niedosłowne - facet nie potrafi zorganizować dobrze pracy w swoim przedsiębiorstwie (nie ma do tego głowy), dlatego nie może nadążyć z pracą (ma urwanie głowy z pracownikami, klientami) Co to znaczy ? nie znam takiego określenia. Pozdrawiam. @Annna2Ależ rozumiem, że to żart! Każdy z nas ma swoje poczucie humoru, ja zabawy z idiomami wyniosłam z domu. :) Niektóre są uniwersalne, mogą śmieszyć, czasami mogą wydać się głupie, a czasami zupełnie nie wzbudzać żadnych emocji. Tak zresztą, jak z każdą inną twórczością. :) Serdecznie pozdrawiam.