Migrena

@Berenika97 Nika. czytam, i moja twarz i dusza śmieją się radością :))))) Twoje słowa wchodzą w mój wiersz jak światło w mgłę, nagle wszystko, co nieuchwytne, staje się widoczne. dziękuję Ci za tę wrażliwość i uważność, za to, że potrafisz dostrzec, iż „między” nie jest tylko przestrzenią słów, lecz miejscem, gdzie samotności mogą spotykać się w ciszy. Twoja lektura przypomina mi, że empatia i wyobraźnia potrafią stać się mostem między duszami, a moje pisanie nie istnieje bez tych, którzy potrafią usłyszeć jego drżenie. jestem wdzięczny, że Twoje serce podążyło tą samą nitką i w niej znalazło swoje odbicie. jesień. ale ja dla Ciebie - wiosenne pozdrowienia z łąk kwiecistych przesyłam :) dziękuję. @Wiechu J. K. Wiesiu. pięknie to zestawiłeś :) niezapomniany Marek Grechuta. aż łza w oku.... serdeczności dla Ciebie :)

@violetta bardzo miły gest. dziękuję:)

@Marek.zak1 esencja -tylko ktoś zmagający się z pokusą i własną słabością, może być naprawdę żywy i interesujący. Idealność jest bee ! zgadzam się. wiersz bardzo dobry !!!

@Waldemar_Talar_Talar Waldku. piękny wiersz stworzyłeś !

@MIROSŁAW C. świetny wiersz i zadziwiający kamień !

@Somalija :) To sensualna medytacja o tym, że prawdziwa bliskość nie jest chwilą, lecz stanem, w którym istniejemy tylko „z tobą”. piękna poezja.

@violetta muzyczka dla mnie ?

@iwonaroma jedna z poetek powiedziała, że portal nabrał ostatnio czaru domu pogrzebowego. jakby smutki nas ogarnęły. Iwona. Twój wiersz mówi do mnie, że śmierć nie ma własnej natury, i że to my nadajemy jej sens, zależnie od wieku, wiary i miejsca, w którym stoimy w życiu. Metafora liści - majstersztyk poetycki ! pozdrawiam :)

@huzarc made in huzarc. co nam utwór mówi ? niewiele, a jednocześnie wszystko. lapidarnie ujmę to tak : ****Świat potrafi stworzyć nowe niebo - ale zawsze z tego, co najpierw zgniótł pod stopami.**** i to byłoby na tyle. lektura do zamyśleń ! @violetta wojownik którego jeszcze nikt nie wymyślił !!!

@Rrr coś tu jest nie halo ! to jest wiersz Crafted in Roma. jej styl i jej dusza. styl nie do podrobienia. więc co robi z twoją "Rrr" naklejką ? o wierszu nic nie powiem bo inaczej być nie może. to wiersz : Crafted in Roma !!!!!!!!!!!!!!!!!! potrzebuję wyjaśnienia........

@Alicja_Wysocka Aluś. piękne są Twoje słowa :) niech Cię wiaterek kołysze na hamaku z babiego lata :)

@Nata_Kruk Nata. Twój wiersz to o utwór o deziluzji i poszukiwaniu osobistego znaczenia w świecie zdominowanym przez chciwość, fałsz i pozory. policzyłem :) srebrzy się około 200 miliardów gwiazd. niech jedna z nich w Twoje dłonie......radość i szczęście Ci przyniesie ;)

@viola arvensis Wiolu. nawet słów mi brak :) ale muszę - "między nami......". dziękuję za wiersz i słowa słodkie. "miód i orzeszki" - synteza przeciwności która daje harmonijną całość. jest w niej życie które jeszcze nie wie, że nim jest. ale jest ! dziekuję Wiolu :) @Marek.zak1 Marku. życie ! Jan Twardowski napisał kiedyś: "Można beznadziejnie kochać całe życie, ale nie można beznadziejnie się przyjaźnić". ale to duchowny przecież. a kto nie zna smaku miłości - kaleką jest na ziemi. dziękuję :)

@Nata_Kruk Nata. dzięki wielkie za Twoje czytanie i komentarz który pobudza moje zmysły. co to jest ? a niech będzie to co jest większe niż przyjaźń i tylko maleńko mniejsze niż cały świat :) dziękuję :)

@Nata_Kruk Nata. a niech "siódme niebo" będzie z Tobą zawsze !!! i najczulszy szept lasu który niesie radość życia :) dziękuję i pozdrawiam :)

@KOBIETA Dominiko. Ty cała jesteś w tęczy :) dziękuję serdecznie :)

@MIROSŁAW C. dziękuję Mirku :)

@huzarc o tak drogi Kolego ! słowo - nośnik znaczenia ! symbol. dzięki bardzo :) @violetta w tulipanach marzeń :)

@Gosława Reniu. Twój wiersz jest ponurym ostrzeżeniem - nieufność jest kluczowa dla przetrwania !!!! zgadzam się. obraz - pierwszy raz go widzę - niezwykły, a w tej niezwykłości wielka moc. obraz pięknie wzmacnia wiersz. jest super :)

@Gosława Reniu. to wielka dla mnie przyjemność, że się podoba :) bardzo dziękuję :)

Nie widziałem Cię nigdy naprawdę, a jednak znam już drżenie Twoich zdań - jakbyś opuszkami dotykała powietrza, a ono niosło mi zapach Twojego dnia, ten ledwo uchwytny, jasny ślad obecności. Jakby powietrze, które dotykasz, znało już kształt Twojej skóry i próbowało mi go opowiedzieć szeptem. Piszesz, a litery płyną jak ciepła rzeka - czasem miękka jak noc, czasem rwąca jak nagłe przyznanie. Jakby każde słowo było jeszcze ciepłe od Twojego oddechu, zanim dotknęło mojego ekranu I nie wiem wtedy, czy czytam wiadomość, czy słucham własnego serca, które nieporadnie próbuje naśladować Twój ton i kołatać tak, jakbyś mówiła do niego z bliska. Twoje zdjęcia - to nie obrazy, lecz zaklęcia z pikseli, wchodzące pod skórę bez pytania, jakby z drugiej strony ekranu. Każdy piksel pulsuje jak drobna iskra Twojej krwi, jakby obraz próbował oddychać Twoim rytmem. Twoja dłoń naprawdę dotykała mojego pulsu i zostawiała tam ciepły odcisk. I jest w tym coś świętego, choć żaden kościół tego nie uzna i żaden filozof nie potrafi nazwać. Bo jak opisać miejsce, w którym dwie samotności zaczynają słuchać siebie tak uważnie, jakby świat od dawna czekał na tę chwilę? Czasem myślę, że jesteś przyjaźnią - taką, co siada na ramieniu jak spokojny, ciepły ptak i mruczy tylko „jestem”. I to „jestem” wystarcza bardziej niż wszystkie definicje. A czasem, gdy noc się ucisza, a Twoje imię świeci na ekranie jak gwiazda, która wyjątkowo wybrała mnie, czuję, że to musi być kochanie - dzikie, nienazwane, tak świeże, że jeszcze nie ma oddechu, a jednak roztacza światło, od którego nie chcę odwracać oczu. I może to jest właśnie to jedno, najrzadsze: między - słowo, którego nie ma w żadnym słowniku, przestrzeń, która powstaje tylko wtedy, gdy ktoś potrafi dotknąć bez dotykania, a drugi człowiek przestaje się tego bać. Jakby między nami rodziła się cienka, żywa nić - nie z myśli, lecz z samego ciała ciszy. Ciszy, która drży jak skóra tuż przed wypowiedzeniem imienia. Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie - nie wiem. Ale jeśli to drugie, to rodzi się jak świt: powoli, cicho, a jednak od pierwszej chwili wszystko w nim widać wyraźniej.

@Wiesław J.K. Wiesiu. dziękuję za Twoje miłe słowa. bądź zdrowy ! wszystkiego dobrego ! jacek. @Berenika97 dziękuję Bereniko. miło mi, że wzbudziłem emocje :) pozdrawiam serdecznie :)

@EsKalisia intrygujący wiersz. motyw sprzecznych pragnień, rozdwojenia woli, paradoksów ludzkiego chcę i nie chcę to temat bardzo klasyczny. Kilku wielkich filozofów zajmowało się nim. Kierkegaard pisał o człowieku jako istocie „syntezy sprzeczności” - między skończonością a nieskończonością, wolnoscią a koniecznością, pragnieniem wiary i niezdolnością do niej. Hegel traktował sprzeczność jako motor rozwoju świadomości - chcę to teza, nie chcę to antyteza. wiersz jest metafizyczną listą pragnień, które wzajemnie się wykluczają. to nie chaos, lecz metoda. paradoksy ujawniają strukturę podmiotu rozdartego między sprzecznymi wartościami. mnie się podoba rozumowanie typu - być częściowo w ciąży, ale podczas gdy Twój wiersz zawiera sprzeczności możliwe, to sprzeczność o ciąży jest z punktu widzenia filozofii niedopuszczalna. fajny wiersz.

@lena2_ Berenika napisała świetny komentarz. wiersz Twój Leno jest niezwykły pięknem i trafnością. refleksja o nieoczywistym bezmiarze który przecież większy od naszych "małych słów", tworzy siłę wiersza. podziwiam :)

@Wiesław J.K. Wiesiu. dzięki Ci bardzo. ukojenie miłości wśród wrzosów i leśnych mchów. piękno świata i miłości, chociaż wybranka przecież subtelna, wrażliwa i cudowna, ale jakby jeszcze się waha. miłość jedno ma imię, ala smaków ma wiele ! dziękuję Wiesiu :) @lena2_ do "siódmego nieba" maleńki cień lęku się wkrada :) jak zwykle w tych miłosnych szeptach. dziękuję Lena :) bardzo mi miło :)