Migrena

@Roma Oooo. Nawet moja ulubiona poetka zajrzała :) Dziękuję uśmiechami :):):)

@Marek.zak1 Super spostrzeżenia ! Dziękuję bardzo :) Pozdrawiam :) @Berenika97 Tak bardzo smutne jest życie niektórych ludzi. Czarna rozpacz. Niewolnicy życia. Czasem nie zdążą się nawet uśmiechnąć przed śmiercią. Dziękuję pięknie Bereniko :) @Robert Witold Gorzkowski Robercie. Twoje słowa są zawsze dla mnie natchnieniem. Rozwijają we mnie nowe myśli. Intrygujace i inspirujące. Dziękuję serdecznie ! @Kwiatuszek Nie doświadczyłem nigdy pracy w fabryce. Ale literatura i filmy przynosza mi obrazy które i we mnie wywołuja ciarki. Niech to diabli wezmą! A gdzie radość, uśmiech, marzenia ? I ten cholerny brak wspomnień. Pięknie dziękuję :) @Annna2 Tak jest Anno. Bardzo trafnie. Zinowiew (?) swietnie pisał. Prawdziwie jak nóż przystawiony do gardła. Dziękuję Aniu. @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję Waldemarze :)

@Kwiatuszek subtelna personifikacja codziennego komfortu, ukazując w nim intymność, nostalgię i sensualną radość z drobnych rzeczy Świetny !!!!

@Annna2 Aniu. Cohen to arcyciekawa postać. Niezwykła. Wielki miłośnik kobiet. Był natchnieniem dla Dylana. Arcyciekawy wiersz.

@Waldemar_Talar_Talar Dobry wiersz Waldemarze !!!

@Leszczym Czysta ironia wobec pragnienia absolutu - tak go wariantowo widzę. Czysty postmodernizm. Lubię takie teksty :)

@Berenika97 Tekst to medytacja o miłości jako nieobecnej obecności. Spojrzenie lecz nie dotyk. Pragnienie, które karmi się cieniem i echem, a jednak staje się pełnią. Bereniko. Piękną poezję tworzysz !!! Smakowitą !!!

I. WEJŚCIE Najpierw pachnie smarem. To jest zapach chrztu, w którym topisz ręce, zanim jeszcze poznasz imię nowego Boga. Drzwi zamykają się jak powieki, świat zostaje na zewnątrz - przepalony neonem, niepotrzebny jak jezyk w ustach automatu. Patrzysz na linię - jest prosta, bez końca, jak zdanie, którego nigdy nie dokonczysz. Za chwilę sama nauczy cię alfabetu: klak-klak-klak - to „A”, klik-klik - to „B”. Po roku będziesz znał tylko te dwie litery: AB - jak ABRAKADABRA, zaklęcie, które zamienia ludzi w śruby. Kiedyś miałeś w sobie światło, teraz trzymasz w dłoniach cień, wypolerowany tak długo, że odbija tylko profil brygadzisty. II. TRANS Słyszysz muzykę maszyn, jej refren to ból w nadgarstkach, jej zwrotki - szum wentylatorów, które kręcą się szybciej niż twoje serce. Wchodzisz w rytm jak w narkotyk, a on rośnie w tobie jak nowy organ. Taśma to żyła, a ty - strzykawka. Pompujesz w system to, co zostało z człowieka. Myśli zaczynają migotać jak świetlówki, jedna gaśnie, druga się tli. W pewnym momencie zapominasz swojego imienia, bo nie jest w normie ISO, nie ma go w tabeli, więc nie istnieje. Nad tobą, zamiast nieba - sufit, pełen oczu kamer. Mrugają czerwienią, jakby chciały powiedzieć: „Twoje marzenia zostały nagrane. Zostaną zutylizowane.” Śmiejesz się bezgłośnie. Nawet twoje usta działają na prąd stały. III. ROZPAD Po latach nie odróżniasz snu od zmiany. Noc to dzień, dzień to noc, a w środku - czarna dziura halogenów, która wysysa z ciebie resztki kolorów. W głowie rosną cięte w kawałki godziny. Słyszysz je w uszach: klik, klik, klik. To nie jest dźwięk maszyn. To twoj mózg się zwija w spirale, jak wąż, który gryzie własny ogon. Taśma wślizguje się w twoje żyły. Czujesz, jak przesuwa się w krwiobiegu, delikatna, jak stalowy wąż, który liże twoje serce. Teraz ono bije w rytmie normy. Teraz jesteś idealny. Na końcu snu stoisz przed lustrem. Patrzysz - nie ma twarzy. Tylko gładka powierzchnia, doskonała jak produkt po kontroli jakości. A ktoś z głośnika powtarza: „Dziękujemy za współpracę. Twój czas został w pełni wykorzystany.” Potem cisza. I to jest najgłośniejszy dzwięk, jaki kiedykolwiek usłyszysz.

@Robert Witold Gorzkowski smutny poemat o samotności słowa w świecie. A świat stracił na nie apetyt. Bunt przeciw hegemonii, zapisany krwią myśli i pyłem makulatury. Przeżywanie życia bywa trudniejsze niż ono jest same. Z pasją napisane. I smacznie się czyta.

@viola arvensis to ja chyba nisko schylę przed Tobą głowę. W podziękowaniu za miłe słowa. Pięknie dziękuję :)

@Roma niecierpliwość !? "Niecierpliwość" - jan gerhard napisał cudowną powieśc o Paryżu. Nikt już dzisiaj tak nie piszę. Polecam ! A czemu usunęłaś ten wiersz z portalu głównego ? Wymagał przepracowania ? Życie jest pełne zakamarków :)

@Robert Witold Gorzkowski Ja ? Ze swoim ciężkim wojskowym plecakiem na szczyt ? Ale rozkaz to ......rozkaz. Dzięki.

@Roma Poetycki obraz walki o wiarę w wewnętrzne słonce i iluzję, gdy zewnętrzny świat narzuca zimną rzeczywistosć. Wiara jest możliwa tylko dzięki ulotnej naturze snu i przeczuć. To jest dojrzały , świetny wiersz. Co porabia w warsztacie ?

@viola arvensis Delikatne, subtelne i piękne pożegnanie lata ! "Jesień się już pyta co lato zrobiło".

@Roma Dopiero co wstałem :) Za komentarz pięknie dziękuję. Chciałbym kiedyś pisać tak pięknie jak Pani :)

@Maciek.J Dziękuję za te piękne słowa.

@Marek.zak1 pouczający komentarz. Dziękuję.

@Alicja_Wysocka Al. Napisałem tekst pod wpływem jakiegoś polskiego filmu w którym dziewczynę wyrzucono z korpo. I tam ci ludzie jak mrówki w mrowisku. Dziękuję, że byłaś, jesteś i będziesz :) @Bożena De-Tre Bożenko. Widzę oczami wyobraźni to Twoje szkicowanie :) Ta twarz.... To twarz antypluralizmu. Pamiętam taksówkarza z Barei który o Ameryce mówił tak: " tam są trusty, kartele i wszechpotężna władza kapitału......". Klatka. Normalna klatka. Dziękuję :) @Nata_Kruk Nata ! Gdybyś była bliżej to bym Cię czymś ciepłym przykrył :) Albo kieliszkiem likieru :) Albo bym Ci coś zagrał na bębenku :) Bardzo dziękuję:) Miliardem uśmiechów :) @viola arvensis Violu. Przepraszam, za wieczór :) Ale bardzo dziękuję za ciepły komentarz :) Ukłony niskie ale z wdziękiem :)

@Berenika97 Bereniko. Tak sobie myślę, że ludzie na taśmach mają jeszcze gorzej. Kapitalizm zrobil z ludzi roboty. A ludzie jak te ćmy do płomienia świecy...... Dziękuję pięknie.

@violetta Popieram !

@Alicja_Wysocka Al. subtelna medytacja o pamięci i tożsamości. a przeszłość wciąż oddycha pod powierzchnią "dzisiaj". Doskonały wiersz ! Al. Jesteś wielka :)

Korytarze szklane połykają echo kroków. Czas spływa jak brudna woda po rurach, nie pachnie deszczem - pachnie detergentem. Zegar gryzie w kark, cyfry ssą energię jak pijawki, a w zołądku kanapka - ta sama, mdły chleb, plastikiem oklejony ser, resztki marzeń z majonezem. Ludzie w garniturach - ślepe ryby, płyną w akwarium biurowca, oczy jak monitory: migoczą, ale nie widzą. Tu nie ma poranka, tu jest restart. Tu nie ma nocy, tylko wygaszacz snu. Gdzieś daleko las rośnie dzikością, ale tu... tu rosną tylko tabelki, pączkują jak grzyby po burzy, otulają mózg pleśnią danych. A serce? Serce zwija się w papier, archiwizuje, dziurkuje, zszywa jak dokument, który nigdy nie wróci do obiegu. I tak dzień za dniem: korporacja wżera się w czas, wżera się w ciebie, az zostanie sama rama - człowiek w formacie A4.

@Roma A ja dziękuję, że częstujesz nas świetną poezją !

@Berenika97 Bereniko. Piszesz jak piszesz. Zawsze bogato, pięknie, subtelnie, głęboko. A ja słowo o Fryderyku Nietzsche. Przestudiowałem go na wylot. Prekursor wielu nurtów filozofii - egzystencjalizmu, postmodernizmu czy psychoanalizy filozoficznej. Człowiek szalony nowatorstwem myśli i osobistym dramatem. Dla mnie to wielki filozof !!! Tak nie a propos wiersza, ale myśli mną szarpią..... Wybacz, Bereniko.

@Annna2 Aniu. Tu mnie oszołomiłaś wspomnieniami. Czytałem Puszkina, Jesienina, Dostojewskiego w oryginale. Nigdy nie zapomnę wspaniałej powieści "wspomnienia z domu umarłych" polakożercy niestety, Dostojewskiego. I Jesienin " miły sercu brzozowy lesie i ty, ziemio, wy jałowe piaski wobec ludzi odchodzących w mgłę siną swego smutku ukryć nie mam siły " ( z pamięci więc może coś pokręciłem). Pachnie Twój wiersz wspomnieniami.