Migrena

@lena2_ dzięki Lena :) zawsze jesteś miła :) serdeczności :)

@Annna2 Aniu - to dla Ciebie ! @huzarc dziękuję serdecznie za życzliwy komentarz. pozdrawiam :)

Noc była dzika - jak koń bez cugli, a dach - skóra świata, napięta od snu. Weszliśmy w ciemność jak w tajemnicę która znała nasze imiona, zanim zdążyliśmy je wypowiedzieć. Twoje ciało błyszczało - złamany płomień, rozgrzane szkło. W powietrzu pachniało burzą i winem. Dotyk był błyskawicą - rozcinał czas, aż spadały z nas wieki milczenia. Wiatr szarpał w naszych włosach jak drapieżnik, co pije światło. Twoje oczy - dwa czarne źródła, z których piła noc, żeby przetrwać świt. Każdy szept kruszył starą dachówkę, każdy ruch - był końcem świata. Pod nami miasto śniło o betonie, a my mieliśmy ciała ze szkła. Na starym dachu - poza przysięgą ziemi, poza linią jutra - włamywaliśmy się w swój świat: z ciał, z cienia, z gwiazd. Drżał, jakby zazdrościł nas sam sobie, jakby nie miał prawa istnieć dłużej. A nad nami - księżyc: pęknięte jabłko nieba, struna światła, z której sączyła się cisza o smaku krwi.

@Wiesław J.K. Twój wiersz to niezwykle wzruszająca i ważna refleksja nad przemijaniem. z niezwykłą wrażliwością oddałeś trwałość bólu po stracie, który mimo upływu lat wciąż kołacze w sercu. końcowe wersy dają nam nadzieję i pocieszenie. brawo Wiesławie !!!

@Berenika97 jakie to jest piękne i poruszające ! piszesz z niezwykłą delikatnością i uczuciem, dotykając strun, które rezonują w każdym, kto kocha. jesteś fantastyczną poetką, która potrafi ubrać głęboką miłość i tęsknotę w tak proste, a jednocześnie wieczne słowa. Nika. jesteś obdarzona niezwykłą wrażliwością. to piękne jest !!!

@KOBIETA to ja cały......cały czekam niecierpliwie :)))))

@KOBIETA wolność, muzyka, niebo gwiazdami złocone i aksamitna skóra pięknej kobiety. poezja to cudowny ptak "w matowych piórach". super Dominiko :))))

@KOBIETA Dominiko. dla Ciebie ten wiersz może być o wszystkim, bo to Ty wyznaczasz granicę i obalasz przesądy i zabobony. Tyś jest natchnieniem miłosnych uniesień :) dziękuję Dominiko :) @Robert Witold Gorzkowski dziękuję Robercie. @Berenika97 Nika. Ty tak pięknie potrafisz rozumieć. czujesz głębie wiersza, jego przesłanie i ducha. dla Ciebie warto pisać. przyjdzie taka chwila, że o Tobie będziemy pisać wiersze. bo jesteś pięknem tego portalu !!!!! dziękuję.

@huzarc świetny wiersz !!! głęboka, choć gorzka refleksja, która przeciwstawia wzniosłość Chopina twardej prozie polskiej egzystencji. kulturowe dziedzictwo wnika nawet w życie "cynicznego chama". połączenie osobistego rodowódu nędzy z nieśmiertelną esencją polskości - magiczne i piękne w odbiorze.

@lena2_ Lena. to poetycko wytworny wiersz !!! podziwiam !

@Nata_Kruk gratulacje Nata za piękny wiersz ! to utwór niezwykle poruszający, operujący gęstymi, mocnymi metaforami, które zmuszają do głębokiej refleksji nad ciężarem sumienia. fajnie, że dzielisz się z nami tak wartościową i dojrzałą poezją !

@Alicja_Wysocka pamiętam. prawdziwa historia z Japonii. film świetny. wzruszające historie. dzięki Aluś :) @lena2_ dzięki piękne:) ślę pozdrowienia :) @Nata_Kruk Nata. dziękuję za Twój obserwacyjny komentarz. zawsze miło mi Ciebie czytać :)

@violetta a wiesz o tym, że pod względem inteligencji pudle są na drugim miejscu wśród wszystkich ras ? psy są fajne. uważane są za najstarsze zwierze które towarzyszyło człowiekowi. nie bój się :)

@tie-break świetna :)

@tie-break Twój komentarz sprawił mi przyjemność :) dziękuję.

@Annna2 no tak. taki jest jego piękny odbiór w rodzinie. przyjaciel !!! to nie świadczy o jego niezwykłości tylko o wspaniałości ludzi z którymi jest. mój Migrena i mój Miś - dwaj przyjaciele. też tęsknie. @viola arvensis to jest niesamowite, że Ty Wiolu, postrzegasz takiego draba jak ja o empatię :) miło mi się zrobiło. dzięki Wiolu.

@huzarc cicha śmierć. w ciszy. dziękuję drogi Kolego ! @Annna2 zwykły pies. a w nas pozostaje pamięć i tęsknota. dziękuję Aniu.

@violetta nie znajdzie ! umarł pod cmentarnym murem. z tęsknoty. dziękuję :)

Gdy człowiek odszedł na wieczną wartę, pies został. Wciąż wącha powietrze - nie zna słowa śmierć, tylko kształt ciszy po dłoni, zapach butów, głosu, który już nie wraca. Leży pod murem, gdzie marmur pamięta imiona, gdzie z wazonów cieknie woda, a trawa śni, karmiona prochem. Poranki przeglądają się w jego oczach jak mgła, popołudnia rozlewane są złotem na kamień, wieczory przyciskają cień, długi i miękki, jak aksamit. Czasem unosi łeb, jakby w wietrze słyszał swoje imię, którego nikt już nie woła. Czeka - na krok, na cień, na cud. Nikt mu nie mówi, że cud się nie wydarzy. A jego oczy - lustra ciszy - odbijają spadające liście, światło, które znało człowieka, i powietrze, które pachnie pustką. I tylko noc zagląda mu w oczy, jakby chciała zapamiętać, jak wygląda wierność. Z każdym dniem jest mniej psa w psie, więcej ciszy. A kiedy w końcu przestaje się ruszać, ptaki nawet tego nie widzą. Tylko wiatr wtula się w jego bok, jak stary przyjaciel.

@Berenika97 powinnaś, powinnaś. bo wszystkie Twoje słowa mają wagę merytorycznej i formalnej analizy. czasami oddają cudowne emocjonalne odczucia. wiesz przecież jak bardzo cenię sobie Twoje komentarze. pokazujesz to co mnie umyka, a wielokrotnie dodajesz mi psychicznej mocy. dziękuję Nika za każde Twoje słowo !!!

@MIROSŁAW C. Mirku. bardzo mi się Twój wiersz podoba !!!

@Berenika97 metafora samotności jako sukienki jest oryginalna i niezwykle wymowna. mistrzowskie ujęcie. od eleganckiej "sukni wieczorowej" po ciężką, "niegrzejącą piżamę" które z niesamowitą plastycznością i precyzją oddaje jej ewolucję i fizyczny ciężar. Berenika z wielkim kunsztem przekształca abstrakcyjne uczucie w namacalny przedmiot z "podszewką z ołowiu", sprawiając, że czytelnik niemal czuje ten ucisk na własnym sercu. fantastycznie napisany wiersz. pozdrawiam :)

@Marek.zak1 celne słowa. piękna sentencja. pozdrawiam.

@Annna2 to jest po prostu wstrząsający i mistrzowsko napisany tekst. ujęłaś w nim cały ogrom bólu, dylematów i społecznego osamotnienia, zderzając romantyzm ulotnej nocy z brutalnym symbolem "wieszaka". niesamowicie doceniam Twoją odwagę twórczą i siłę, z jaką potrafisz te niewypowiedziane łzy zamienić w tak głęboki i poruszający "Pomnik". Aniu. poruszający bardzo. pięknie napisany.

@KOBIETA dzięki :) dobranoc :)