Ewelina

@Rafael Marius ja z nauk kościoła pamiętam do dziś straszenie piekłem grzeszników, ewentualnie czyśćcem. Ot co :) Może to cecha parafii albo proboszcza. W każdym razie chrześcijaństwo, które ja poznałam to smutna, pełna cierpienia idea.

@Rafael Marius dokładnie. A staw pachnący różami to taka metafora stanu szczęśliwości jaki osiągniemy pod warunkiem, że będziemy zachowywać się w sposób właściwy czyli zgodny z moralnymi zasadami. Nie wiem czy pamiętasz, ja w sprawach teologicznych zbyt biegła nie jestem. Faktem jest, że mam taki a nie inny obraz Boga.

@Rafael Marius Spór między tym jak należy postąpić chcąc pozostać w zgodzie z zasadami moralnymi a tym co czujemy i mamy potrzebę zrobić w dawnym momencie. Taki bunt jednostki, która daje sobie prawo do słabości i odrzuca powinności, które ma bardzo silnie zakodowane w świadomości

Miłość nie ustaje nigdy Chyba że nie było jej wcale Wtedy nawet się nie chwieje Tylko leży - bezwładnie

@andrew a kto mówi, że tu wzajemności w uczuciach brak? Tu owszem, brak wzajemności, ale w nieco innym obszarze. Pozdrawiam serdecznie

@staszeko dziękuję serdecznie 😊 Miłego dnia!

@staszeko ja tak robię z ubraniami. Jedną sukienkę kupuję to inną sprzedaję lub oddaję :) Ps. Dziękuję, dużo piszę, bo ćwiczę w ten sposób 😊

@Dared dała do myślenia, ciekawa historia. Dobrze, skoro polecasz to może i to uda mi się przeczytać. Pozdrawiam serdecznie :)

Niedokończone myśli i zdania... Wpół rozerwały się nad stawem pachnącym różami... Że ty mój Boże słów dokończyć mi nie pozwoliłeś! A tyle tu traw skoszonych po brzegi... Więc czemuś te moje myśli zagmatwał i zakazał im wybrzmieć, a w końcu minąć? Czemuś mnie tak Sobą zasypał i usta zamknął? Na przekór? Czasem lepiej przeklnąć tak siarczyście... żeby tylko raz. A później zamilknąć na wielki wieków... Milcząc, rozpłynąć się w brzegach różanych, odpłynąć w ciszę na jakiś czas... I wtedy amen.

@Kwiatuszek dziękuję 😊 cieszę się, że wpadł Ci do serca. To dla mnie ważne, bo nadaje sens temu, co robię. Pozdrawiam ciepło

@Rafael Marius i niech się jej żyje jak najlepiej :)

@Rafael Marius tajemnicza sprawa. Cóż, każdy żyje inaczej i na swój sposób układa sobie życie. Recepty i tak nie ma.

@Rafael Marius może to jest metoda... Żeby w związku zachować "świeżość". Jest tu być może pewien rodzaj niedosytu i tym samym brak znużenia sobą nawzajem...

@Rafael Marius a to n nie takie życie obok siebie a nie ze sobą? Oczywiście, jeśli to odpowiada obu stronom to wszystko jest w porządku

@Rafael Marius no właśnie jak to możliwe, że ich egocentryzm ich nie zgubił?

@Rafael Marius a ja chętnie poczytam, jeśli zechcesz więcej napisać

@Rafael Marius to chciałabym wiedzieć jak się dogadują, to interesujące wyjątkowo

@Rafael Marius a ciężko mi sobie wyobrazić dwóch skupionych na sobie egocentryków w związku. Czy to się nie rozejdzie jak szew w powichrowanych spodniach?

@Rafael Marius @Rafael Marius zawsze najzdrowszy jest "środek" czyli trochę dla siebie i trochę dla innych. Stan, do którego dążę nieustannie, choć ani to łatwe ani przyjemne. Czasem się zastanawiam czy lepiej żyć z kimś innym od siebie w omawianym aspekcie czy jednak z kimś podobnym. Jak na razie, zawsze dochodzę do wniosku, że chyba lepiej z kimś o odmiennym usposobieniu, żeby zaistniała komplementarność...

@Rafael Marius zgadzam się z Tobą. Ciężko z nimi żyć czy w ogóle mieć relację. To trudne doświadczenie i z upływem czasu wyjątkowo męczące

gdybyś chociaż mówił że lubisz że miłujesz gdybyś cicho szeptał a najlepiej czule lecz nic żadne echo uczuć w moich uszach nie dudni nic nie było wczoraj i nie ma dziś żaden ciepły blask żadne nasycone głębie ani rozległe jeziora cisza pustka zewsząd może zawrócić lepiej gdybyś chociaż w spojrzeniu się zagubił i w mych ramionach miękkich gdybyś był jak ten las dziki otwarty choć zamknięty gdybyś miłością gorącą jak krater wulkanu tętnił gdybyś ty... nie był sobą tak zajęty

obiecuję, że odejdę daj mi jeszcze chwilę pozaplatam słowa w czyny tylko daj mi trochę czasu nim odejdę nim na zawsze stąd odpłynę daj mi jeszcze krótką chwilę

@Oskr wspaniale! Myślę, że chętnych będzie więcej. Pozdrawiam z uśmiechem

@Oskr jakiś czas temu napisałam dla chorej dziewczynki i jej rodziców taki wiersz. *** jeśli masz chwilę to usiądź obok rękami pogładź policzki różowe jeśli masz chwilę - co jak cała wieczność usiądź tuż przy niej szepnij zaklęcie i ciepłe słowo jeśli masz chwilę to przecież niewiele jak różdżką złotą narysuj jej świat tak kolorowy jak letnie motyle siebie jej daj i swój cenny czas jeśli masz chwilę spójrz na jej oczka podaruj jej radość a nigdy rozpacz jeśli masz chwilę pomyśl choć czasem ta mała istotka jest całym ich ŚWIATEM

@Oskr ja chyba nie potrafię trzymać się w takich ramach jak piszesz. Niestety wszelkie reguły mnie odstraszają. Nie mówię nie, ale u mnie to tylko freestyle ;) Natomiast Twoja inicjatywa jest świetna. Chylę czoła.