Ewelina

@Amber dziękuję, zależało mi na stworzeniu takiej szczególnej aury wokół tego tekstu. Jeśli czegoś szczególnego doświadczyłaś, czytając go, to bardzo się cieszę. Pozdrawiam serdecznie

Kartka pod dłonią się marszczy. Papier biały, delikatny jak puch i zimy jak śnieg. A ja przemierzam przez jego materię jak przez życie, linijka po linijce - dość kręto. Przecinam mój czarny szlak, gęsto utkany znakami - jak mrówek ich pełno i upiornych pytań też jest więcej między słowami. Wierzę jednak głęboko, że dotrę tam, gdzie jest źródło, wciąż czerwone i żywe, i głowę mi ktoś pogładzi z miłością i tak po ojcowsku. A wtedy pod sufit ze szkła pofrunę, pragnieniom dam ulecieć wyżej! Choć one niczym motyle... płochliwe. Jak w potrzasku skrzydłami trzepią, niby mgła bez wieści giną... Nade mną, w ogniu zwątpień, lecą ćmy... W lepkim duszącym orszaku przeszkód i innych rozterek, oddalonych ode mnie o milimetr, bezwładnie rozpływam się na dłuższą chwilę... I wszystko przepadło. Kartkę gwałtownie odwracam. W dłoniach gniotę przybrudzony papier. Urywam niepewne marzenia. To nie ten czas - rzucam myśl z wiatrem... Dziś kończę moje zmagania, na pomiętej kartce pisane.

@Asia Rukmini zgadzam się z Tobą w stu procentach. Plotki są mocno irytujące jak to pierze właśnie, które fruwa w powietrzu i drażni ;) Pozdrawiam serdecznie i również życzę miłego dnia :)

@Rafael Marius każdy ma słabe i mocne obszary. Bez wyjątku. Dobrze je znać.

@Rafael Marius ja z kolei nie lubię się domyślać, wolę zapytać wprost. Domyślanie się jest dla mnie arcy męczące - nie lubię, nie chcę :)

@Dragaz może jej nie zależy...? A jeśli tak to szkoda czasu i energii. Z tej mąki chleba nie będzie to i po cóż tak mieszać i mieszać? Pozdrawiam serdecznie

@Cor-et-anima zgadzam się z tym całkowicie. Tylko po prostu nie lubię plotkowania ani o mnie ani o innych. Zawsze mnie to zadziwiało, że ludzie nie mają czym się w życiu zajmować jak gadaniem o innych, zamiast zająć się sobą - co byłoby rozsądniejsze i dla ich życia bardziej pożyteczne :) @Rafael Marius rozumiem i jak najbardziej jest w takim podejściu dużo racji. Tak czy owak drażnić może fakt, że ktoś zamiast zapytać zainteresowanego, snuje dziwne rozważania w oparciu o własną wyobraźnię wyłącznie ;) Mnie to drażni. Może nawet nie sama plotka ale ta przedziwna postawa ludzi. Nie znajduję dla niej zrozumienia.

@Rafael Marius ja do takiego etapu jeszcze nie dotarłam :) Nie wiem czy będzie mi dane. Zresztą mówić o kimś to jedno a być tematem plotek czyli tak naprawdę niesprawdzonych informacji to jednak co innego

@Rafael Marius pewnie działa. Tyle, że nie każdy lubi żeby cokolwiek o nim mówiono za plecami, czy to są dobre czy złe rzeczy...

@Leszczym to w tym się zgadzamy :)

potwierdzam - nie jestem z kamienia ani nie jestem z dębowego drewna czuję na sobie wasze złe spojrzenia cała jak żywicą się nimi oblepiam listki zasuszone to wasze języki szumią mi koło czułego ucha zacięcie, żmijowato lecz szumu ich nie słucham i tak - nie jestem głupia choć mnie jak sztylet kłują i mierżą udaję uparcie, że się nie martwię lecz nie mam serca z kamienia wszakże i wciąż utrzymuję - nie jestem z drewna myśl nieuchronna chce mnie rozerwać od środka ugryźć i zjadać zachłannie w sercu głęboki panuje bezwład złość w żyłach gorących pęcznieje nagle kolebią się we mnie chwiejne uczucia świadomość okrutnej niechcianej niedoli że na mnie jak tłuste muchy siadacie i plotkujecie bezczelnie - dowoli

@Leszczym ale niektórzy z zacięciem detektywa śledzą, analizują.... ;) I wtedy twórcom osobiście współczuję

@Leszczym no cóż...jak to jest z tymi twórcami nie wiadomo...Prawdy się nie dokopiesz, choćbyś i całe życie poświęcił na kopanie ;)

kiedy myślę - mężczyzna to na myśl mi przychodzisz taki postawny przystojny i żal wraz z tą chwilą też przychodzi bo dawno cię u mnie nie było a ja tak często myślę o tobie z nostalgią wzdycham do fotografii naszych wspólnych i jasnobarwnych wspomnień kiedy zakochani chodziliśmy trzymając się za ręce było tak bardzo miłośnie w chwilach słodkich co minęły niestety jak wiosna cichcem i bezpowrotnie a na złość nie chcą wrócić więcej nawet na krótkie trochę kiedy myślę - mężczyzna nikogo prócz ciebie moje oczy nie widzą a uszy odtwarzają ciszę którą choć z oddali - wciąż słyszą - tę między nami rozbrzmiewającą gdy byliśmy prawdziwie szczęśliwi i sobą tak bardzo zajęci i tą ciszą w naszych ciałach zastygającą kiedy myślę - mężczyzna mój świat cały zawsze myślę o tobie i moich pocałunkach twoim ustom oddanym

@Amber dziękuję bardzo za przychylny komentarz. Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu. Pozdrawiam serdecznie.

@Rafael Marius tak to jest dość przygnębiające, aż strach pomyśleć, co będzie za kilka lat.

@Rafael Marius ten z mojego wiersza ma problem z budowaniem relacji, co powoduje izolowanie się od otoczenia. Żyje w swoim świecie, emocjonalnie oddalony od siebie i innych. Jednak nie robot :)

@Rafael Marius w dystansie społecznym nie jest najgorszy brak pocałunków ale zanik relacji...to jest naprawdę smutne

@Rafael Marius a też racja :) ale ja mam tak od zawsze. Myślę, że to kwestia wychowania.

@Rafael Marius ja się obrażam a może bardziej oburzam jak kogoś przyłapię na manipulacji ;) To prawda, że to wynosimy z rodzinnego domu...

@Rafael Marius dla mnie kłamstwa to narzędzie manipulacji a tej nie akceptuję i jestem na nią mocno wyczulona...

@Rafael Marius być może, jednak ja wolę nie być okłamywana. Nawet jeśli to miłe kłamstwa bo i takie bywają...

@Rafael Marius a część wynika z kłamstw....🤔

@Rafael Marius dla kłamstwa masz akceptację? A w jakim sensie?

@tmp te wiersze czyli które? Zakładam, że są wiersze jednak i takie które do Ciebie przemawiają i które kumasz :)