Manek

@Kwiatuszek Jeszcze raz, wielkie dzięki. Staram się. Jestem stale w trakcie badania, poszukiwania i analizy. Wielu autorów koncentruje się msz. na jednym stylu. Piszą po prostu stale na jedno kopyto. Osiągnęli jakimś tam wierszem sukces w postaci kilku serduszek i teraz kopiują ten styl nie rozwijając się tymże już dalej. Wielki błąd..

@Kwiatuszek Wielkie graty!!!! ;-) Wiersz ten został opublikowany w obecnym, listopadowym miesięczniku literackim Akant.

Może to i lepiej. Każdy by tylko partaczył i knocił tam i z powrotem.

@Konrad Koper Dziękuję bardzo za spodobanie się i serducho.

Od czasu do czasu w bytu hałasie Patrzymy na zegar już poniewczasie Marek Thomanek 08.11.2024

@Rafael Marius @Domysły Monika Dziękuję bardzo. Według mnie jest to jeden z najlepszych wierszy, jakie dotychczas napisałem. Pozdrawiam

Niewolnik czasu Rozdarłszy wór, zgwieżdżony sznur sklepieniosiejąc lekko, Kosiciel dusz, przestworny mistrz zacyferblacił krzepko. Powiedział tak: „Stworzeńcu masz, powiedzmy... świata chwilę, Żywotnij wskroś powszednim snem, a potem cię zabiję”. To rzekłszy wstał i znikł, i zadość słowu się sczyniło, Pokaruzelił wszelki szmat wszechświatów pełną siłą. Przestrzenił wzdłuż, przestrzenił wszerz, wirował do rozpuku, Bo właśnie tak go jasny pan z nicości ciemnej ukuł. Gdy już niesforniak w bytu treść sumiennie się zapuścił, Wręcz nie omieszkał zajść do bram i niebios i czeluści, Kiedy na wyrost czyn i myśl rozłokcił i rozbarczył, Powrócił mistrz, oznajmił że wędrówki już wystarczy. Utulił tedy dzieło te – a był on z niego dumny – Rozniecił noc, ugłaskał w piach do hebanowej trumny. Szafotni sznur z kołyski zdjął, kołderką przykrył chłodu, Szkielecy jedwab sukni dał trupiszczy dla wygody. „Czarowny widok w górę dzierż, puch ziemi za wezgłowie, Po kraniec dni w spokoju żyj, niech dopisuje zdrowie”. Marek Thomanek 09.12.2023

Ha ha. Dzięki wielkie. Ale nie jestem duży. Tylko 170 cm. ;-)))))))))))))))))))))))

Hej Brachu. Wybacz proszę, że się mądruję. Do tej pory sam nie zdawałem sobie z tego sprawy, ponieważ nigdy dotąd nie użyłem tego wyrażenia pisemnie. Dopiero czytając Twój wiersz zastanowiłem się i sprawdziłem w słowniku. Chodzi o poprawną pisownię " wte i wewte". Poniżej ciekawy link na ten temat. Pozdrawiam https://www.nck.pl/projekty-kulturalne/projekty/ojczysty-dodaj-do-ulubionych/ciekawostki-jezykowe/wte-i-wewte

@piąteprzezdziesiąte Nie będę Ci nic opowiadał. Widzę, chodzi Ci już tylko o to aby mieć ostatnie słowo i zaczynasz wykrzywiać moje wypowiedzi. Napisz jeszcze coś śmiesznego. Ja już idę spać. Życzę spokojnej nocy

Nie musisz przepraszać za coś, czego nie musiałaś robić. A przyczepiłaś się do dosyć popularnej figury retorycznej. Cieszę się, że już Ci się samopoczucie poprawiło.

Ha ha ha ha ha. Teraz dopiero rozumiem. Dlaczego nie od razu tak? Precyzyjniejsze sformułowanie problematyki na samym początku bardzo uprościłoby całą dyskusję. To po pierwsze a po drugie to naprawdę się czepiasz i demonstrujesz swoją niewiedzę. To co ja tutaj zastosowałem nazywa się załamaniem rytmu lub metrum. Często jest coś takiego stosowane np. w piosenkach. Wiersz to nie tylko rymy i równa metryka i nie gra roli czy Ci się to podoba, czy nie. Zalecam na przyszłość się jednak sumienniej zapoznać z rodzajami wierszy, budową, figurami retorycznymi itd. Tak żeby się więcej nie robiło tak śmiesznie jak jest teraz. Mam nadzieję, że udało mi się wyciągnąć statek z mielizny. Jakby co jeszcze było to pisz. Chętnie odpowiem. Pozdrawiam

@piąteprzezdziesiąte Proszę bardzo ;-)))

Ano właśnie nie masz racji. Twoja opinia jest zbyt pochopna. Jestem niepraktykujący. I dokładnie takich ludzi, jakich wymieniłaś tutaj krytykuję. Proponuję jednak dokładniej przemyśleć treść wiersza. Także pozdrawiam.

@piąteprzezdziesiąte Nie rozumiem o co Ci chodzi. Może nie zrozumiałeś/łaś wypowiedzi wiersza? Więc informuję. To nie jest krytyka wiary czy tego podobnym ale ludzi którzy w imieniu wiary sieją nienawiść i wykorzystują ją do swoich celów. Często widzę coś takiego. Nawet na tych stronach tutaj. Mam nadzieję, że przyznasz mi rację, że to nie jest zachowanie godne szacunku.

Rozmowa Boże, jeśli jesteś na wysokim niebie, Ześlij mały promyk na spaloną ziemię, Zstąp na te niskie włości, Wspomóż w mojej złości. Prawią, żeś powiadał, dam każdemu wolę, Sam zadecyduję, kiedy ją zabiorę. Nie dbam, w jaki sposób kochasz, Ważne aby trochę. Nieistotne także, jak będziesz nazywał, Byleś miły chłopcze w moim prawie bywał, Idź i nie zważ, co tam mówią, Ważne byś zrozumiał. Panie, czemu tedy oni siebie czynią? Synu, nie wiem właśnie. To nie moja wina. W imię celu im wystarczy Aby mną frymarczyć. Ojcze, ty się nie martw, będzie kiedyś lepiej, Spluń na wszystkie smutki, przyjdą inne dzieci. Wódkę mam, usiądźmy razem, Zachodź tu, ja stawiam. Marek Thomanek 02.10.2024

@Wiesław J.K. Można oczywiście wpleść w interpretację wiersza, także kwestię Boga i religii, ale nie trzeba obowiązkowo tego robić.

@Wiesław J.K. Raczej nie. Jałmużna, to jest podarek, który można sobie zatrzymać. Pożyczkę trzeba oddać. Pozdrawiam i dziękuję za komentarz.

@Rafael Marius często jesteśmy tak zagonieni, że nie zauważamy tych małych piękności w naszym życiu. Pozdrawiam

@FaLcorN @Jacek_Suchowicz @cura @JWF @Łukasz Jasiński Jest takie indiańskie przysłowie, a brzmi ono mniej więcej tak; Nie otrzymaliśmy ziemi w spadku po rodzicach, lecz pożyczyliśmy ją sobie u naszych dzieci.

@FaLcorN Możliwe, tylko że mi właśnie o tą powtórkę chodziło. Jako o podkreślenie tematu. Taka mała figura retoryczna.

Zmieniłoby to nieco sens wypowiedzi. Dziękuję za komentarz i serducho. Pozdrawiam

Pożyczka To jest wszystko pożyczone, Tylko chwilkę w ręku masz, W wielkiej grze nieznaczny pionek, Dwie sekundy, krótki czas. Nie na zawsze dumne żniwa, Tymczasowych dążeń las, Już Atropos nić przerywa, Zapomnienia toczy głaz. Pożyczona moc istnienia, Pożyczony każdy kęs, I nie ważne, jak się mieni, Lecz świadomy chwili sens. Marek Thomanek 21.10.2024

To nie ma nic wspólnego z dzisiejszymi czasami. Z wiekiem ogólnie czas coraz to szybciej biegnie. Tego się niestety nie da zmienić. Trzeba się do tego przyzwyczaić. "Kiedyś" nie było lepiej.

Bardzo piękny język. Wiersz zaprasza do kilkakrotnego przeczytania. Pozdrawiam