Poezja to życie

Noc to istota piękna (Pokazała mi swoje prawdziwe oblicze) Jak piękna i naga kobieta (A między jej udami słodka róża) Schowana głęboko w środku (Wciąż odliczam minuty i godziny) Na zdobycie jej cennego daru (Chmury tak szybko rozchodzą się)

Świat zwariował Świat oszalał Bo ludzie wciąż za czymś pędzą (Wciąż za czymś gonią) To nienazwane coś (Co to jest?) Szczęście, pieniądze czy chciwe żądze? (Sam tego nie wiem i błądzę jak każdy)

Słońce umarło Razem z tobą i ze mną I nastała wieczna noc (Ciemność zwyciężyła) I nie było nic więcej (Poza ruchem martwych warg) Bo ucichł nawet miejski targ A mrok trwał nieustannie (I nie nastąpiło oczyszczenie)

Niech fale uderzają o brzeg (Udając zakłopotanego Boga) A serce bije szybkim rytmem Gdy kolejna matka i jej dziecko (Na plaży wspomnień bawią się) I tylko anioły wciąż samotnie tańczą (W deszczu i śniegu)

Uchroń mnie od beznadziei I od myśli zgubnych Bądź moim światłem (W świecie ciemności) I niech twoja wiara Ocali mnie od złego

Zapomniane sny I utracone marzenia Bo nic już nie liczy się (Gdy ciebie nie ma) I delikatny chłód Uderza w serce Gdy zostawiam wszystko za sobą (W potoku zagubionych słów)

Pozwól mi być blisko (Tych szumiących fal) I nie oglądaj się za siebie (Nawet gdy Bóg patrzy) Takim spokojnym wzrokiem (Znikaj w otchłani mroku) Bo już nic nie będzie takie samo (Nie wróci stary porządek)

Na kolorowym tle Pojawiłaś się tylko ty I nic więcej nie było Poza wylanymi łzami Nad kruchym sensem istnienia A potem wróciłem jeszcze raz (Do tego miejsca) Lecz była tylko głucha pustka (Cisza która była muzyką)

Zapomnij o okrutnym płaczu (Tych gniewnych aniołów) I na chwilę pozostań sobą (Czekając na światło z nieba) Czy wciąż szukasz Boga po omacku Stojąc nago gdy pada jesienny deszcz? Spójrz ostatni raz w gwiaździste niebo (A odpowiedzi przyjdą same)

Odchodzisz tak niepostrzeżenie A noc jest taka chłodna I tylko słowa wciąż odbijają się Tak nagle (od ściany do ściany) A ja stojąc przy oknie wypatruję cię (Czekam na twój powrót) Minutami, godzinami, dniami i nocami Przyjdź!

@duszka Dzięki zmieniłem. Również pozdrawiam:)

Niebo, chmury i słońce To iluzja Tak jak życie (I dzień i noc) To wszystko Jest tylko snem Z którego boisz się obudzić

Noc otuliła mnie Swoim delikatnym chłodem A czas wyznaczał ścieżki niezbadane I byłaś tylko ty Piękna w swej prostocie I delikatna w swej istocie Pokazałaś mi światło które straciło blask (W moim świecie) Czy na pewno skasowałem te demony W swojej głowie?

Kochaj i nie umieraj Żyj i szlaki przecieraj Przed tym co nieznane (Zburzę w twoim sercu spokój) I będzie wieczna wojna I będzie wieczny gwałt (Jak to dobrze, że obudziłem się z tego koszmaru!)

Słońce umarło (Nawet bez ciebie) I zostały tylko Smugi i cienie (A ja już nic nie zmienię) Tylko zatopię się W wiecznej ciszy (Ten ostatni raz)

Żyj i pozwól odejść W te mroźne dni Gdy obcych spojrzeń brak I nic nie układa się Czy jest jakiś sposób By wyjść z tego obłędu? (Chyba tylko dobry Bóg to wie)

Otuleni płatkami śniegu I tak daleko od brzegu Szukamy swojego miejsca Na tym łez padole Malując na ciemnych ekranach Historię życia pisaną naszą krwią Czy czeka nas nieuchronny upadek (W objęcia mroźnej zimy?)

Rozbijam złe obrazy (Przed moimi oczami) I żyję w ciszy Bo cisza to Najpiękniejsza muzyka Która unosi mnie wysoko (W ramiona boskich aniołów) A czas jest tylko iluzją

Wraz z kolejnym Wypalonym papierosem Cenne słowa tracą Na znaczeniu A ty wciąż czekasz Na mój powrót (Niech ta wyliczanka wciąż trwa)

(Nie) kochaj Bo jutro nie przyjdzie Ani ciepło gorących uczuć Nie zawita do twojego serca Tylko chłód nocy Będzie twoim towarzyszem Do ostatnich dni (A rany się nigdy nie zagoją)

Krwawe ślady na ciele (Czy to ból istnienia?) Tego sam nie wiem I czytam między wierszami Bajki smutkiem napisane (To jest poezja cierpienia)

Chłodne wiatry Uderzają w zagubionego anioły Czy Bóg to sprawca dobra i zła? (Sam tego nie wiem) I gdy patrzę w niebo ciemną nocą To szukam odpowiedzi w gwiazdach

Otul mnie swym ciepłem I pokaż świat jak z bajki Gdzie łzy nie płyną I życie wydaje się ideałem Czy o tym myślałem? Czy tego chciałem? Tego nie wiem sam I zasypiam samotnie (Pośród czterech ścian) A odgłosy nocy wciąż wołają mnie

Mój świat nie jest tak zatruty (Jak twój) Karmą gorzkiej miłości No bo skąd ja to znam? Gdy prawda wypełzła na wierzch I pokazała swoje oblicze A ty wciąż zatapiałaś się W oceanie smutku i mroku Nie zważając na nic (Zniknęłaś jak duch we mgle)

Sny i marzenia To jedyne co nam pozostało (Z dnia wczorajszego) Gdy karmiąc się nadzieją Myśleliśmy o nieziemskich bytach A wtedy czas zabrał nam wszystko (Ten przeklęty złodziej!) Zamieniając radość w smutek I nie było już za czym gonić